<p style="text-align: justify;"><span> Είμαι 37χρονών και είμαι μητέρα 2 υπέροχων παιδιών Είμαι παντρεμένη εδώ και 13χρόνια Τα τελευταία 4χρόνια έχασα την δουλειά μου και ασχολούμε ως ελεύθερος επαγγελματίας και συγκεκριμένα ως οδηγός ταξί μιας και υπήρχε από τον πατέρα στην οικογένεια.  Όπως στους περισσοτέρους τα οικονομικά έχουν δυσκολέψει αρκετά έτσι αναγκάζομαι να εργάζομαι 13-14 ώρες καθημερινά χωρίς να έχουμε καταφέρει τα τελευταία 3χρόνια να ξεκλέψουμε έστω και ένα 3ήμερο. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο οι ώρες που εργάζομαι όσο το ότι δεν έχω καμία συμπαράσταση από τον σύζυγο μου. Νιώθω μόνη και ότι όλα πρέπει να περάσουν από τα χέρια μου τόσο του σπιτιού όσο των παιδιών αλλά κυρίως και των οικονομικών υποχρεώσεων.  Η ατάκα του είναι Δεν θα πεθάνουμε αλλά δεν κάνει και κάποια προσπάθεια να διευκολύνει την κατάσταση.  Όσες φορές έχω προσπαθήσει να του μιλήσω καταλήγουμε και να φταίω στο τέλος δεν γνωρίζω πως μπορώ να το διαχειριστώ και επειδή έχω πρόβλημα υγείας βλέπω ότι το ξυπνάω ολοένα και περισσότερο Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Όλγα Κωνσταντίνου</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span><br /></span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Αναρωτιέμαι εάν το αίσθημα ευθύνης σας, σας επιτρέπει να ζητάτε την συμπαράσταση του συζύγου σας; Αναρωτιέμαι εάν στην πρώτη άρνηση του, το αίσθημα ευθύνης σας  επιτρέπει να επαναδιαπραγματευτείτε την ανάγκη σας για βοήθεια ή σας προτείνει να τα βγάλετε πέρα μόνη σας; Αναρωτιέμαι εάν το αίσθημα ευθύνης σας στην ουσία ξέρει ότι μόνο αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να τα βγάλετε πέρα και κανείς άλλος; Αναρωτιέμαι εάν σας μεταφέρει το μήνυμα κάθε φορά που ζητάτε βοήθεια ότι δεν θα την πάρεις.. Αναρωτιέμαι αν ψάχνει πάντα τρόπους για να σας πει και να σας δείξει ότι είσθε μόνη σας. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να νιώθετε με μια τέτοια μοναξιά στη ζωή σας; Αναρωτιέμαι τι επίπτωση μπορεί να έχει  μια τέτοια αίσθηση μοναξιάς στη σχέση σας; Αναρωτιέμαι ακόμη, γιατί το αίσθημα ευθύνης σας να έχει επιλέξει για έναν σύντροφο κάποιον που δεν μπορεί να σας συμπαρασταθεί;; κάποιον που δεν μπορεί να μοιραστεί μαζί σας την ευθύνη; Τι μηνύματα σας στέλνει για εκείνον αλλά και για τις σχέσεις γενικότερα; Πώς θα αντιδρούσε το αίσθημα ευθύνης στην περίπτωση που ο σύντροφος σας θα αποφάσιζε να σας συμπαρασταθεί; Θα ήταν ήσυχο, ήρεμο και χαρούμενο ή μπορεί να σας δημιουργούσε άλλες δυσκολίες μετά</span></span></p>