<p style="text-align: justify;">Γεια σας είμαι 29 ετων και είμαι κοπέλλα όταν πήγα φοιτητρία αρχησα να παθένω κρίσεις πανικου  κυριως στα ταξιδια  πρόσφατα βίωσα και μία ερωτική απογοήτευση όταν ο συντροφός μου με αφησε ένω μου έκανε πρόταση γάμου με εγκατέλειψε έχω ξεπερασει τις κρίσεις πανίκου όμως έχως εμμόνες ιδέες πήγα σε ψυχολόγο και ακολουθώ μια φαρμακευτική αγωγή κάποιες φορές με πιάνει και η κατάθλιψη και δεν θέλω να βγάινω με τις φίλες μου μένω με την οικογένεια μου αλλα η μητέρα μου εχει ψυχωση με τα  μικρόβια και κάθε φορά που περνω τον σκύλο περίπατο έχουμε δράματα έχω κουραστει πολυ και κάποτε νιώθω πως δεν έχει νόημα η ζωή μου</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p><strong>Στο ερώτημά σας απαντά η </strong><strong>Ψυχολόγος,</strong><strong> Τιτίκα Μητσοπούλου</strong></p>
<p dir="ltr"><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/titikamitsop.jpg&amp;amp;amp;width=248?" alt="Τιτίκα Μητσοπούλου" /></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή κ. M, καταλαβαίνω ότι περνάτε πάρα πολύ δύσκολα και βρίσκεστε σε μια φάση ζωής με υψηλό άγχος και στεναχώρια. Σίγουρα τα αντικειμενικά γεγονότα του χωρισμού και η κατάσταση στο σπίτι σας δεν βοηθούν. Προσπαθήστε όσο μπορείτε να βρείτε δραστηριότητες, που σας προσφέρουν καλές στιγμές. Ακόμα και αν τώρα νιώθετε ότι δεν τα καταφέρνετε σκεφτείτε ότι περνάτε μια δύσκολη φάση που πρέπει να αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά για να προχωρήσετε και να νοηματοδοτήσετε εκ νέου τη ζωή σας.</p>
<p style="text-align: justify;"> Καταπιαστείτε με πράξεις και ασχολίες. Βγείτε με τις φίλες σας, βρείτε έστω μια part time (εάν δεν εργάζεστε). Η κινητοποίηση σας όταν νιώθετε χάλια θα βοηθήσει το συναίσθημά σας μακροπρόθεσμα να ισορροπήσει. Για αρχή να προσδοκάτε να είστε καλύτερα από εχθές και όχι γενικά καλύτερα.</p>
<p style="text-align: justify;">Όσο για τις κρίσεις πανικού και τις «επαναλαμβανόμενες – δυσφορικές ιδέες» αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με ψυχοθεραπεία συμπεριφοράς. Τις πρώτες όπως λέτε τις ξεπεράσατε, μάθετε και για τις δεύτερες τις θεραπευτικές στρατηγικές που θα σας ανακουφίσουν  – και θα έχουν την ίδια τύχη. Η φαρμακευτική αγωγή επικουρικά, (αν και δεν την γνωρίζω), ευελπιστώ ότι θα βοηθήσει στο επιβαρυμένο συναίσθημα και συν τω χρόνω θα αισθανθείτε καλύτερα. Μείνετε σε συνεννόηση με τους γιατρούς σας.</p>
<p style="text-align: justify;">Καλό θα ήταν και η μητέρα σας να κάνει κάτι για το πρόβλημά της ή έστω να έρθει σε μια κοινή συνάντηση με τον ψυχολόγο ή ψυχίατρο που σας παρακολουθεί, για να βρείτε τρόπο να μειωθούν οι εντάσεις. Εάν πάλι αυτό δεν είναι εφικτό δείτε εσείς πως μπορείτε να προφυλάξετε τον εαυτό σας και να θέσετε κάποια όρια στη συναναστροφή σας μαζί της.</p>
<p style="text-align: justify;">Χρειάζεται επιμονή και υπομονή να εφαρμόσετε όσα μάθατε ή ακόμα μαθαίνετε στην ψυχοθεραπεία, όμως δεν βλέπω πιο συμφέρουσα επιλογή από το να επιζήσετε των προβλημάτων σας! Καλή συνέχεια !</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Με εκτίμηση,</p>
<p style="text-align: justify;"><strong> </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Τιτίκα Μητσοπούλου</strong> Ψυχολόγος, Msc. Κοινωνικής Ψυχιατρικής – Παιδοψυχιατρικής,</p>
<p style="text-align: justify;">υπ.Δρ Ιατρικής, Παν/μιο Ιωαννίνων. Επιστημ.Συν/της: ΜΘΣ, ΕΠΙΨΥ</p>
<p style="text-align: justify;"><a href="http://www.anxietycontrol.gr/">www.anxietycontrol.gr</a> (υπό κατασκευή)</p>
<p> </p>