<div class="k2IntroText">
<p style="text-align: justify;"><span>Το μωρό μου κλαίει. Όχι όπως στην αρχή. Κλαίει έντονα. Τινάζει τα πόδια του και ξυπνάει με κλάματα. Πανικός στο ακροατήριο. Και φυσικά αρχίζουν οι θεωρίες των καλοθελητών.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Aπό την επιστημονική ομάδα του διατροφολόγου Ευάγγελου Ζουμπανέα </span></p>
</div>
<div class="k2FullText">
<p style="text-align: justify;"><em>Θεωρία 1: Το γάλα σου δεν είναι αρκετό. Ή υπάρχει και η παραλλαγή, το γάλα σου είναι πολύ αραιό. Πεινάει το παιδί και κλαίει.</em></p>
<p style="text-align: justify;">Ιδιαίτερα απίθανο μια λεχώνα να μην έχει επαρκή ποσότητα γάλατος να ταΐσει το παιδί της. Μην αφήσετε κανέναν να σας πείσει ότι δεν τα καταφέρνετε. Ο θηλασμός έχει να κάνει με τον προσφορά και την ζήτηση. Όσο πιο πολύ θηλάζει το βρέφος, τόσο περισσότερο γάλα παράγεται από το στήθος της θηλάζουσας. Μην μπεις λοιπόν στον πειρασμό να δώσεις συμπλήρωμα, γιατί αυτό σημαίνει αυτόματα μείωση των θηλασμών άρα και της παραγωγής σου.</p>
<p style="text-align: justify;">Επίσης, καλό είναι να γνωρίζεις ότι το γάλα που παράγεις είναι ειδικά σχεδιασμένο για να καλύπτει όλες τις ανάγκες του παιδιού σου. Συζήτησε με έναν ενημερωμένο παιδίατρο αν το βάρος του μωρού σου δεν φαίνεται να αυξάνεται προοδευτικά, αναφέροντάς του και το «σκαρί» που είχες εσύ και ο άντρας σου σε αυτή την ηλικία.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>Θεωρία 2: Κακόμαθε το μωρό στην αγκαλιά και τώρα όποτε το αφήνεις από τα χέρια σου κλαίει.</em></p>
<p style="text-align: justify;">Τι εννοείς κακόμαθε; Το βρέφος δεν είναι χειριστικό. Εκφράζει μια ανάγκη. Και η ανάγκη του για επαφή μπορεί να ξεπερνάει ακόμα και την ανάγκη του για φαγητό. Και αν φυσικά αναλογιστείς ότι είσαι ο μόνος κοντινός του άνθρωπος επί γης, τότε θα καταλάβεις γιατί ηρεμεί στην αγκαλιά σου. Ένα βρέφος είναι σχεδόν τυφλό. Για να μην πω ότι είναι πρακτικά ανήμπορο, μιας και δεν μπορεί να μιλήσει ή να περπατήσει. Φαντάσου να ξύπναγες σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς την γνώριμη μυρωδιά της μητέρας σου, χωρίς το χάδι και τη φωνή της. Αγκάλιασε το λοιπόν και άσε στην άκρη το κατοχικό σκεπτικό.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>Θεωρία 3: Το μωρό έχει κολικούς. Καλά θα κάνεις να του δώσεις λίγο χαμομηλάκι.</em></p>
<p style="text-align: justify;">Ή μήπως να του δώσεις λίγο ουισκάκι καλύτερα για να χαλαρώσει; Ο παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και οι πιστοποιημένοι σύμβουλοι θηλασμού είναι απόλυτοι: Σε καμία περίπτωση δεν δίνεις νερό ή άλλο υγρό (και φυσικά όχι στερεή τροφή) σε βρέφος μικρότερο των 6 μηνών. Μια γνωστή μου, μου είπε όταν γέννησα «Αν νιώθεις ότι το μωρό είναι κολλημένο πάνω σου όλη μέρα και θηλάζει συνεχώς, τότε σίγουρα κάνεις καλή δουλειά» Πόσο δίκιο είχε… το μητρικό γάλα, εκτός από θρεπτικά συστατικά και αντισώματα περιέχει και ουσίες που καταπραΰνουν τον πόνο. Σε συνδυασμό με το πιπίλισμα, ο θηλασμός μπορεί να είναι άκρως παρηγορητικός για ένα βρέφος που υποφέρει.</p>
<p style="text-align: justify;"><em>Θεωρία 4: Το μωρό έχει κολικούς γιατί έφαγες όσπρια, ψωμί ολικής άλεσης, χόρτα κλπ.</em></p>
<p style="text-align: justify;">Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει αποδειχτεί. Αν το μωρό σου όμως υποφέρει μέρες, ίσως ένα ημερολόγιο καταγραφής τροφίμων να σε βοηθήσει να εντοπίσεις τροφές που πιθανόν το ενοχλούν. Έχε στο μυαλό σου, ότι κάποια τρόφιμα μπορεί να αλλάζουν και την μυρωδιά ή τη γεύση του γάλατος σου. Επίσης, αν κάποιο τρόφιμο σε ενοχλεί εσένα, τότε ίσως να ενοχλεί και το μωρό σου. Τον πρώτο καιρό καλό θα ήταν να αποφύγεις το αγελαδινό γάλα, τους ξηρούς καρπούς και τα οστρακοειδή καθώς είναι αυτά που σχετίζονται συχνότερα με τροφικές αλλεργίες.</p>
<p style="text-align: justify;">Για την ιστορία… τελικά κολικούς είχε. Συνήθως κάνουν την εμφάνισή τους κοντά στην τρίτη εβδομάδα και δεν φεύγουν πριν τον 3ο μήνα. Πάντως, όσο ωριμάζει το γαστρεντερικό σύστημα του βρέφους οι κολικοί θα μειώνονται. Αντιμετωπίζονται κάνοντας μασάζ με βιολογικό αμυγδαλέλαιο στην κοιλίτσα ή ασκησούλες φέρνοντας τα γόνατα του μωρού προς την κοιλιά και φυσικά με υπομονή αγάπη και… μητρικό γάλα!</p>
</div>