Μπομπ Ντίλαν: Από τις πρώτες συναυλίες στα μικρά καφέ στα ναρκωτικά, την παγκόσμια καταξίωση και το Νόμπελ

<p>Aγέραστος, ακούραστος και πάντα με έμπνευση. Ο Μπομπ Ντίλαν έκανε άλλη μια προσθήκη στο ήδη εντυπωσιακό βιογραφικό του, το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2016. Η απονομή του βραβείου Νόμπελ στον σπουδαίο τραγουδοποιό προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και ήδη από χτες, τα σχόλια στο ίντερνετ δίνουν και παίρνουν. Σύμφωνα με την επιτροπή, ο Ντίλαν βραβεύεται επειδή «έχει δημιουργήσει νέες ποιητικές εκφράσεις μέσα στην σπουδαία αμερικανική μουσική παράδοση».</p>
<p><img src="http://static.spin.com/files/2016/10/BobDylanNobel-1476359135-640×640.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan nobel" width="640" /></p>
<p> «Ο Μπομπ Ντίλαν παρουσιάζει την ποίησή του με τη μορφή τραγουδιών, όπως έκαναν και οι αρχαίοι Έλληνες, των οποίων τα έργα παρουσιάζονταν συχνά με μουσική» δήλωσε χαρακτηριστικά η Σάρα Ντάνιους από την σουηδική ακαδημία. Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 8 εκατ. σουηδικών κορωνών (820.500 ευρώ).</p>
<p><img src="http://www.newyorker.com/wp-content/uploads/2016/10/Remnick-Dylan-1200.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan nobel" width="640" /></p>
<p>Ο Ντίλαν ακόμα δεν έχει κάνει καμία δήλωση αν και το βράδυ της Πέμπτης εμφανίστηκε κανονικά σε προγραμματισμένη συναυλία στο Λας Βέγκας, όπου δεν έκανε κανένα σχόλιο. Το βραβείο Νόμπελ της λογοτεχνίας δίχασε όσο κανένα άλλο ίντερνετ και κριτικούς. «Ναι, κι εγώ φαν του Ντίλαν είμαι, αλλά εδώ πρόκειται για ένα κακώς νοούμενο "βραβείο νοσταλγίας" από γερασμένους χίπιδες που λένε ασυναρτησίες» σχολίασε ο συγγραφέας Ίρλιβ Γουέλς. </p>
<p><img src="http://media.salon.com/2011/10/why-bob-dylan-won39t-win-the-nobel-prize.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan nobel" width="640" /></p>
<p>Κανένας βέβαια δεν μπορεί να αμφισβητήσει το πόσο εξαιρετικός ποιητής είναι. Ο Ρόμπερτ Άλεν Ζίμμερμαν (όπως είναι το πραγματικό του όνομα) <strong>επηρέασε ίσως όσο κανένας άλλος εδώ και 54 χρόνια την παγκόσμια μουσική σκηνή.</strong> Γεννήθηκε το 1941 στη Μινεσότα. Oι γονείς του ήταν μέρος της εβραϊκής κοινότητας. Από μικρός άκουγε τα μπλουζ και κάντρι μουσική στο ραδιόφωνο, χωρίς βέβαια να μείνει ανεπηρέαστος. </p>
<p><img src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/originals/6c/70/90/6c7090222eaeadc593b1a561e44ceb95.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan young" width="640" /></p>
<p><strong>Στο γυμνάσιο άρχισε να παίζει </strong><strong>φυσαρμόνικα, πιάνο και κιθάρα</strong>, ενώ συμμετείχε για πρώτη φορά σε συγκρότημα, τους Golden Chords ερμηνεύοντας τραγούδια των Τσακ Μπέρι και Λιτλ Ρίτσαρντ. Όταν πέρασε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα έδωσε βάση στη folk μουσική. Ξεκίνησε να παίζει σε μια καφετέρια λίγα τετράγωνα από τις εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου και τότε είναι που ο Ρόμπερτ Ζίμμερμαν γίνεται <strong>Μπομπ Ντίλαν, φόρος τιμής στον ποιητή Ντίλαν Τόμας, ο οποίος πέθανε στην Νέα Υόρκη το 1953, στα 39 του χρόνια, από υπερβολική χρήση οινοπνευματωδών.</strong></p>
<p><strong><img src="http://i2.wp.com/theyoungfolks.com/wp-content/uploads/2015/02/young-dylan.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan young" width="640" /></strong></p>
<p><strong><img src="http://1.bp.blogspot.com/-tvk8P8yjrso/UZ9WZT6c-pI/AAAAAAAAC88/CedRZRrebpM/s1600/Young+Bob+Dylan+(8).jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan young" width="640" /></strong></p>
<p>Στις αρχές του '60 παράτησε το πανεπιστήμιο και ταξίδεψε μέχρι τη Νέα Υόρκη για να επισκεφτεί το μουσικό του ειδωλό, τον Γούντι Γκάθρι. Ο Γκάθρι, που νοσηλευόταν σε νοσοκομείο, τον έχρισε διάδοχό του. Συνεχίζει σιγά σιγά να τραγουδά στην περιοχή του Greenwich Village. <strong>Το 1961 υπογράφει το πρώτο του συμβόλαιο με την δισκογραφική Columbia μια συνεργασία που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. </strong></p>
<p><strong><img src="http://img3.rnkr-static.com/user_node_img/50040/1000795703/870/young-bob-dylan-smoking-cigarette-photo-u1.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan young" width="640" /></strong></p>
<p>Το 1962 ο Ντίλαν κάνει το ντεμπούτο του με τον πρώτο ομώνυμο δίσκο του. Σε αυτόν τραγουδάει δύο δικά του τραγούδια (Talking New York, Song for Woody) και τις διασκευές όπως το The House of the Rising Sun. <strong>Σταδιακά γίνεται η φωνή μιας άλλης Αμερικής που αμφισβητεί και επαναστατεί στο κατεστημένο</strong>. Ο Ντίλαν όμως δεν ήθελε να είναι ένα τυποποιημένο προϊόν μιας μόδας. Ο δεύτερος δίσκος (1963) ξεφεύγει από το folk και γίνεται ευρύτερα γνωστός. <strong>Τα τραγούδια του γίνονται συνθήματα για τους νέους, οι ριζοσπαστικές του απόψεις κάνουν αίσθηση και οι στίχοι και η μουσική του στρέφουν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του. </strong></p>
<p><strong><img src="http://media.gq.com/photos/568149ec630c329d44e90b96/master/pass/bob-dylan-striped-shirt.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan young" width="640" /></strong></p>
<p>Σιγά σιγά εγκαταλείπει τη διαμαρτυρία και επικεντρώνεται σε <strong>ποιητές παγκοσμίας φήμης, όπως </strong><strong>Μποντλαίρ, Ρεμπό και Τ. Σ. Έλιοτ.</strong> Μεγάλοι του δίσκοι καθορίζουν την ιστορία της ροκ όπως τον θρυλικό <em>Highway 61 Revisited</em>,με ιστορικά κομμάτια όπως τα <em>Like A Rolling Stone</em>, <em>Ballad For A Thin Man</em>, <em>Desolation Row</em>, τον <em>Bringing it all back home</em>, δίσκος που σηματοδότησε τη στροφή του στο ηλεκτρικό μπλουζ, τον <em>Blonde on Blonde</em>, ένα καταπληκτικό διπλό άλμπουμ, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. </p>
<p><img src="http://jdcdn.wabisabiinvestme.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2012/05/Bob-Dylan-young.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan young" width="640" /></p>
<p>O 25χρονος Ντίλαν έχει τότε πάνω από 10.000.000 πωλήσεις δίσκων. Γίνεται σημαία και ροκ λάβαρο. Από το 1965 αλλάζει τον ήχο του κάνοντας τον λίγο πιο ηλεκτρικό, φοράει γυαλιά μέρα νύχτα και μυτερές μπότες των Beatles. Το <em>Mr. Tambourine Man </em>γίνεται μεγάλη επιτύχια. Tην ίδια χρονιά παντρεύεται το μοντέλο Σάρα Λόουντς. </p>
<p><img src="http://2.bp.blogspot.com/-y4QlsO_oELE/T-X2Fezk_kI/AAAAAAAAAKk/6ezGaNNfE70/s1600/Bob+and+Sara.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan sara lownds" width="640" /></p>
<p>Το τουρ που αρχίζει να κάνει σε Αυστραλία και Ευρώπη με το συγκρότημα Hawks μπορεί να του φέρνει την αγαγνώριση, είναι όμως καταστροφική για τον ίδιο. <strong>Πέφτει στα ναρκωτικά, παίρνει αμφεταμίνες και οποιαδήποτε ουσία θα περάσει από τα χέρια του.</strong> Με την επιστροφή του στη Νέα Υόρκη, τα πράγματα δεν καλυτερεύουν όταν κιδυνεύει <strong>η ζωή του σε ένα ατύχημα με τη μοτοσικλέτα του.</strong> Το ατύχημα γίνεται κοντά στο απίτι του στο Woodstock <strong>Σπάει λαιμό, κόκαλα, έχει πολλά τραύματα στο πρόσωπο. Πολλοί λένε ότι ήταν δολοφονική ενέργεια από την CIA,</strong> άλλοι ότι μετά το ατύχημα ο Ντίλαν δεν ήταν πια ο ίδιος. Για ενάμιση χρόνο αναρρώνει απομονωμένος στο σπίτι του, απολαμβάνοντας την οικογενειακή ζωή. Δέχεται ελάχιστους φίλους: τα μέλη των Hawks και τον Άλλεν Γκίνσμπεργκ.</p>
<p><img src="http://www.motorcyclistonline.com/sites/motorcyclistonline.com/files/styles/large_1x_/public/import/header_images/122_1101_01_o%2Bbob_dylan_triumph%2B.jpg?itok=cn3Gem2X" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan accident" width="640" /></p>
<p>Δε σταματά απρόλα αυτά να γράφει τραγούδια και ηχογραφεί το Big Pink στο υπόγειό του, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ περίφημο <em>The Basement Tapes.</em> Συνεχίζει με άλμπουμ σε φολκ ρυθμούς ενώ συνεργάζεται με τον Τζόνι Κας. Οι δίσκοι όμως που βγάζει στις αρχές του '70 δεν έχουν και τις καλύτερες κριτικές, όπως ο Selfportrait. Τέσσερις μήνες μόλις μετά την κυκλοφορία του, αποφασίζει να βγάλει στην αγορά ένα νέο άλμπουμ, με καινουριο μελωδικό ήχο, που σηματοδοτεί την επιστροφή του Ντίλαν, τον New Morning (1970). Λίγο αργότερα, προκύπτει και το κορυφαίο "Knocking on heavens door".<em> </em></p>
<p><em><img src="http://images.mentalfloss.com/sites/default/files/BobDylanSmileyBuzz_6.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan songs" width="640" /></em></p>
<p><strong>Από το 1974 επιστρέφει δυναμικά στις περιοδείες με τους Ηawks οι οποίοι τώρα λέγονται Band. </strong> Οι δυσκολίες του γάμου του δε θα μπορούσα να μην φανούν και στα τραγούδια του όπως στο Blood on the Tracks. Το 1975 είναι μια παραγωγική χρονιά για το τραγούδι του, μια δύσκολη όμως για τα προσωπικά του. Η χρονιά κλείνει με το Desire,<strong> το οποίο περιέχει το Sara, ένα τραγούδι ύμνο στη γυναίκα του. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι με αυτό το τραγούδι έφερε ξανά έστω και προσωρινά κοντά του τη Σάρα. </strong></p>
<p><strong><img src="https://67.media.tumblr.com/tumblr_lgkm28MCl51qaxbtdo1_500.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan sara lownds" width="640" /></strong></p>
<p>Δεν καταφέρνει όμως να σώσει το γάμο του και <strong>χωρίζει το 1977</strong> και αναζητά διέξοδο σε εφήμερες σχέσεις αλλά και <strong>στον χριστιανισμό.</strong> Το ευαγγελικό Slow Train Coming ήταν διαφημιστική επιτυχία και ο Ντίλαν κερδίζει το πρώτο του Γκράμι. Το τουρ όμως και το άλμπουμ δεν είναι και τόσο πετυχημένα. <strong>Τη δεκαετία του '80 η δημιουργία συνεχίζεται</strong> με τους δίσκους του να παίρνουν ποικίλες κριτικές. Δίσκοι που ξεχωρίζουν είναι οι  <em>Infidels</em> (1983); the five-disc retrospective<em>Biograph</em> (1985); <em>Knocked Out Loaded</em> (1986); and <em>Oh Mercy</em> (1989) που οι κριτικοί είπαν τα καλύτερα λόγια. </p>
<p><img src="https://espngrantland.files.wordpress.com/2014/03/dylan-bob-80s-features-e1395704442711.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan 80s" width="640" /></p>
<p>Το 1992 γιορτάζει τα 30 χρόνια επί σκηνής με καλεσμένους όλους τους παλιούς του φίλους. Κάνει παγκόσμια περιοδεία,<strong> έρχεται μάλιστα και στην Ελλάδα το </strong><strong>1993</strong><strong>.</strong> Όλα αυτά τα χρόνια δεκάδες καλλιτέχνες διαφόρων μουσικών ειδών διασκευάζουν τα τραγούδια του. Όμως, η πηγή της έμπνευσης του Ντίλαν δεν στέρεψε. Το 1997 το άλμπουμ <em>Time Out of Mind</em> κέρδισε τρία Grammy και καθιέρωσε πλέον την κυριαρχία του. Τα επόμενα χρόνια βραβεύεται από τον βασιλιά της Σουηδίας, προτείνεται για το Νόμπελ Λογοτεχνίας και παίρνει το Βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι <em>Things have changed</em>. </p>
<p><img src="http://img.wennermedia.com/article-leads-horizontal/rs-148826-719ehcrxmcl-sl1400-1395336443.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan 80s" width="640" /></p>
<p>Από το 2004 κάνει ένα διάλειμμα και αρχίζει να γράφει <strong>την αυτοβιογραφία του,</strong> συμπεριλαμβάνοντας κυρίως τα κομμάτια της ζωής του έζησε στη Νέα Υόρκη. Το 2006 μουσικές της κάντρι και της φολκ μουσικής συμπεριλαμβάνονται στο άλμπουμ <em>Modern Times.</em> Ακάθεκτος και αγέραστος, συνεχίζει την περιοδεία του με το Never Ending Tour ενώ συνεχίζει να εμφανίζει δουλειές του στη δισκογραφία. </p>
<p><img src="http://alldylan.com/wp-content/uploads/2014/11/Bob_Dylan_1991.jpeg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan 90s" width="640" /></p>
<p>Μια άλλη τιμή εξίσου μεγάλη με το βραβείο Νόμπελ είναι όταν το 2012 ο Μπαράκ Ομπάμα του δίνει το προεδρικό μετάλλιο της ελευθερίας. Όταν δε γράφει μουσική, ασχολείται και με τις τέχνες. </p>
<p><img src="http://www.abc.net.au/news/linkableblob/4041266/data/barack-obama-awards-medal-of-freedom-to-bob-dylan-data.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan οbama" width="640" /></p>
<p>Mε τη Σάρα, απέκτησε τέσσερα παιδιά, τους Jesse, Anna Lea, Samuel Isaac Abram και Jakob Luke. Υιοθέτησε μάλιστα και την κόρη της που είχε αποκτήσει από προηγούμενο γάμο της. Πολλά από τα παιδιά του ακολούθησαν τις τέχνες και τα χνάρια του πατέρα τους. Ο Jakob έγινε τραγουδιστής σε μπάντα, ο Jesse επιχειρηματίας και σκηνοθέτης ταινιών. </p>
<p><img src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/16/0a/4f/160a4f86562ada33711d8d8a119146e7.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan children" width="640" /></p>
<p><img src="http://metrouk2.files.wordpress.com/2007/01/dylanpa_450x339.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan children" width="640" /></p>
<p>Ο δεύτερος γάμος του με την Carolyn Dennis, ο οποίος κατέληξε κι αυτός σε χωρισμό, του χάρισε μια κόρη. </p>
<p> <img src="http://1.bp.blogspot.com/-TE7L2Il1EPY/Tgwj5x0drJI/AAAAAAAAL7Y/1FMAFABbgxY/s1600/Bob+Dylan+%2526+Carolyn+Y.+Dennis.jpg" alt="Αποτέλεσμα εικόνας για bob dylan Carolyn Dennis" width="540" /></p>
<p>H περιουσία του υπολογίζεται στα 180 εκατομμύρια δολάρια, πουλώντας περισσότερους από 44 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως. Το πρώτο του διαζύγιο του του κόστισε 36 εκατομμύρια δολάρια. </p>
<p><img src="http://i.dailymail.co.uk/i/pix/2014/09/09/1410281925160_wps_9_LOS_ANGELES_CA_FEBRUARY_0.jpg" alt="Rooms with a view:  Bob Dylan's home in Los Angeles is just one of several residences" /></p>
<p>Ένα από τα σπίτια του στο Λος Άντζελες </p>
<p><em><em><span><br /></span></em></em>Μιας και μιλάμε για τέχνη και ποίηση μέσα από τη μουσική, διαβάστε τους στίχους ορισμένων γνωστών τραγουδιών του. </p>
<p><strong>Girl From The North Country</strong></p>
<p><span>Αν πας ποτέ στον όμορφο Βοριά,</span><br /><span>εκεί που οι άνεμοι λυντσαίρνουν τ’ ακρογιάλι,</span><br /><span>χαιρέτησέ μου κάποια κοπελιά –</span><br /><span>ήτανε κάποτε αγάπη μου μεγάλη.</span><br /><span>Αν κάποτε βρεθείς μες στο χιονιά,</span><br /><span>σε παγωμένες όχτες δίχως καλοκαίρι,</span><br /><span>αν είν’ το ρούχο της ζεστό ρίξε ματιά,</span><br /><span>αν τη φυλάει απ’ τ’ ανέμου το μαχαίρι.</span><br /><span>Για κοίτα αν είναι τα μαλλιά της μακριά,</span><br /><span>αν κυματίζουνε και παίζουν με τα στήθια.</span><br /><span>Για κοίτα αν είναι τα μαλλιά της μακριά,</span><br /><span>γιατί έτσι μένουν στων ονείρων μου τα βύθια.</span><br /><span>Να με θυμάται λίγο έχω καημό</span><br /><span>και προσευχές χιλιάδες έχω κάνει</span><br /><span>στης νύχτας μου τη σκοτεινιά</span><br /><span>στης μέρας μου το φέγγος και τη χάρη.</span><br /><span>Αν λοιπόν τύχει και βρεθείς στον όμορφο Βοριά,</span><br /><span>εκεί που οι άνεμοι λυντσαίρνουν τ’ ακρογιάλι,</span><br /><span>χαιρέτησέ μου κάποια κοπελιά –</span><br /><span>ήτανε κάποτε αγάπη μου μεγάλη.</span></p>
<p><span><span>Μετάφραση: Τούλα Τόλια</span></span></p>
<p><strong>Blowin' in the Wind</strong></p>
<p><span><span><span>Σαν πόσες να ’ναι οι δημοσιές που πρέπει να διαβεί κανείς</span><br /><span>για να τον πούνε άντρα;</span><br /><span>Και πόσες να ’ν’ οι θάλασσες που τ’ άσπρο περιστέρι θα περάσει</span><br /><span>στην αμμουδιά πριν ξαποστάσει;</span><br /><span>Σαν πόσες να ’ναι οι φορές που θα βροντήσει το κανόνι</span><br /><span>πριν να το διώξουν απ’ τη γη για πάντα;</span><br /><span>Η απάντηση, φίλε, πλανιέται στον άνεμο,</span><br /><span>η απάντηση πλανιέται στον αέρα.</span><br /><span>Πόσα τα χρόνια που μπορεί ν’ αντέξει ένα βουνό</span><br /><span>ως να το φάει η αρμύρα και να λιώσει;</span><br /><span>Και κάποιοι άνθρωποι, πόσο να ζήσουν βολετό</span><br /><span>ώσπου της λευτεριάς μέρα να ξημερώσει;</span><br /><span>Πόσο καιρό μπορεί κανείς να κάνει πως κοιτάει αλλού</span><br /><span>να κάνει πως δεν βλέπει πάρα πέρα;</span><br /><span>Η απάντηση φίλε πλανιέται στον άνεμο,</span><br /><span>η απάντηση πλανιέται στον αέρα.</span><br /><span>Πόσες φορές πρέπει κανείς να ρίξει τη ματιά ψηλά</span><br /><span>λίγο ουρανό για να μπορέσει ν’ αντικρίσει;</span><br /><span>Και να ’χει πόσα πρέπει αυτιά για να γροικήσει</span><br /><span>του ανθρώπου το λυγμό;</span><br /><span>Ε, και σαν πόσους θάνατους πρέπει να μάθει για να νοιώσει</span><br /><span>πως σαν πολλοί ’ναι οι άνθρωποι που έχουνε χαθεί;</span><br /><span>Η απάντηση, φίλε, πλανιέται στον άνεμο,</span><br /><span>η απάντηση πλανιέται στον αέρα.</span></span></span></p>
<p><span><span><span>Μετάφραση: Τούλα Τόλια</span></span></span></p>
<p><strong>It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)</strong></p>
<p><span><span>Μες στο καταμεσήμερο πλακώνει σκοτεινιά</span><br /><span>σκιά απλώνει ακόμα και στ’ ασημένια πιατικά</span><br /><span>η χειροποίητη λεπίδα, το μπαλόνι του παιδιού</span><br /><span>έκλειψη προκαλούν και του ήλιου και του φεγγαριού</span><br /><span>να σε καταλάβω πιο γρήγορα απ’ όσο μπορώ</span><br /><span>δεν έχει νόημα να το προσπαθώ.</span><br /><span>Απειλές αιχμηρές εκτοξεύονται με χλευασμό</span><br /><span>αυτόχειρες παρατηρήσεις βγάζουν το σκασμό</span><br /><span>απ’ του τρελού το επιστόμιο το χρυσό</span><br /><span>το κούφιο κέρας παίζει λόγια χαμένα</span><br /><span>λόγια που προειδοποιούν απεγνωσμένα</span><br /><span>πως δεν καταπιάνεται με το να μένει ζωντανός</span><br /><span>μα καταπιάνεται με το να είναι νεκρός.</span><br /><span>Σαν μια σελίδα πετάει έξω από την πόρτα ο πειρασμός</span><br /><span>την ακολουθείς, σε πόλεμο μπλέκεσαι ο φτωχός</span><br /><span>βλέπεις πως βρυχώνται του οίκτου οι καταρράκτες</span><br /><span>νοιώθεις πως θέλεις να θρηνήσεις</span><br /><span>αλλά αντίθετα από πριν θ’ ανακαλύψεις</span><br /><span>πως τώρα πια θ’ αλλάξεις</span><br /><span>και θα ’σαι, ακόμα ένας</span><br /><span>έτοιμος να κλάψεις.</span><br /><span>Έτσι λοιπόν μη φοβηθείς</span><br /><span>αν στ’ αυτί σου φτάσει</span><br /><span>ένας ξένος ήχος</span><br /><span>όλα εντάξει, εγώ είμαι μονάχα</span><br /><span>που έχω απλώς στενάξει.</span><br /><span>Κάποιοι προβλέπουν νίκη, κάποιοι συντριβή</span><br /><span>υπάρχουν λόγοι προσωπικοί</span><br /><span>άλλοι σπουδαίοι, άλλοι ποταποί</span><br /><span>στα μάτια αυτών που καλούν μπορείς να δεις</span><br /><span>ότι άλλοι να σε σκοτώσουν θέλουν</span><br /><span>και άλλοι να σε κάνουν στο χώμα να συρθείς</span><br /><span>ενώ άλλοι λένε ότι τίποτα εξόν το μίσος</span><br /><span>δεν πρέπει να μισείς.</span><br /><span>Λέξεις γυμνές σαν σφαίρες αλυχτούνε</span><br /><span>θεοί ανθρώπινοι σκοπεύουν και χτυπούνε</span><br /><span>κατασκευάζουνε τα πάντα πια</span><br /><span>από πλαστικά οπλοπολυβόλα που σπινθηροβολούνε</span><br /><span>μέχρι πλαστικούς Εσταυρωμένους που στο σκοτάδι λαμποκοπούνε</span><br /><span>Δεν είναι δύσκολο να δεις δίχως να κοιτάξεις μακριά</span><br /><span>ότι στ’ αλήθεια λίγα έχουν μείνει όσια και ιερά.</span><br /><span>Ενώ κήρυκες κηρύσσουν για κακές μοίρες</span><br /><span>δάσκαλοι διδάσκουν ότι η γνώση έχει υπομονή</span><br /><span>μπορεί να σε οδηγήσει σε πιατικά που κάνουν χίλιες λίρες</span><br /><span>κι η καλοσύνη λουφάζει πίσω απ’ τις δικές της θύρες</span><br /><span>Αλλά ακόμα και ο πρόεδρος των ΗΠΑ ο τρανός</span><br /><span>καμιά φορά πρέπει να στέκεται γυμνός.</span><br /><span>Και μ’ όλο που του δρόμου οι νόμοι έχουν καθιερωθεί</span><br /><span>είναι μονάχα τα τεχνάσματα των ανθρώπων</span><br /><span>που πρέπει ν’ αποφύγουν οι δικοί σου ελιγμοί</span><br /><span>και όλα εντάξει, κανείς να μην ανησυχεί</span><br /><span>θα τα καταφέρω εγώ μια και καλή.</span><br /><span>Έρχονται να σ’ εξαπατήσουν οι διαφημίσεις</span><br /><span>πως είσαι ένας και μοναδικός να νομίσεις</span><br /><span>ότι μπορείς να κάνεις ό,τι κανείς δεν μπόρεσε ως τώρα</span><br /><span>ότι καθετί μπορείς να νικήσεις με τη δική σου φόρα</span><br /><span>στο μεταξύ, εσύ χαμένος στην ευκολία</span><br /><span>και η ζωή ν’ αλλάζει κι εσύ να είσαι η λεία.</span><br /><span>Χάνεσαι, ξαναγυρίζεις, να’ σαι</span><br /><span>και νιώθεις ξαφνικά ότι τίποτε δεν έχεις να φοβάσαι</span><br /><span>στέκεις μόνος και κανείς δεν είν’ κοντά</span><br /><span>όταν μια τρεμάμενη φωνή, ακούγεται μα όχι καθαρά</span><br /><span>κι αιφνιδιάζει τα κοιμισμένα σου αυτιά</span><br /><span>και λέει ότι σε βρήκανε ξανά.</span><br /><span>Μια ερώτηση τα νεύρα σου τραντάζει</span><br /><span>μα ξέρεις, δεν βρίσκεται απάντηση να ταιριάζει</span><br /><span>να σε ικανοποιήσει</span><br /><span>πως δεν τα παρατάς και πάλι να σε πείσει</span><br /><span>να μείνει μέσα σου και το μυαλό σου να μη λησμονήσει</span><br /><span>πως από καιρό, από πολύ καιρό</span><br /><span>δεν ανήκεις μήτε σ’ αυτήν μήτε σ’ αυτόν μήτε σ’ αυτό.</span><br /><span>Μ’ όλο που οι αφέντες φτιάχνουν τους κανόνες</span><br /><span>και για τον σοφό και για τον τρελό</span><br /><span>δεν έχω τίποτε, στους δρόμους, στους λειμώνες</span><br /><span>κι εγώ για ν’ ανταποκριθώ.</span><br /><span>Γι’ αυτούς που υπακούνε σε κάθε εξουσία</span><br /><span>ο έντιμος ο σεβασμός δεν έχει καμία σημασία</span><br /><span>περιφρονούν τη μοίρα τους, την ίδια τους την εργασία</span><br /><span>αυτοί μιλάν με ζήλια για όσους ζουν μ’ ελευθερία</span><br /><span>αυτοί είν’ ικανοί τα λουλούδια να φροντίσουν</span><br /><span>μόνο και μόνο για να ‘χουν κάτι να πουλήσουν.</span><br /><span>Κάποιοι είναι βαφτισμένοι σε αρχές</span><br /><span>σε κομμάτων αυστηρές επιταγές</span><br /><span>σε μεταμφιεσμένες λέσχες κοινωνικές</span><br /><span>κι όσους είναι στην απέξω άγρια επικρίνουν</span><br /><span>η ελευθερία τούς κάνει να τα χάνουν</span><br /><span>άλλο δεν συζητάν παρά ποιον είδωλο να κάνουν</span><br /><span>Γι’ αυτό κινούνε ουρανό και γη</span><br /><span>αυτόν παρακαλάνε τον Θεό να τον ευλογεί.</span><br /><span>Κάποιος που η φωτιά τη γλώσσα του τσουρουφλίζει</span><br /><span>στην άθλια χορωδία γαργαρίζει</span><br /><span>της κοινωνίας οι τανάλιες τον έχουνε παραμορφώσει πια</span><br /><span>κι αυτός διόλου δεν νοιάζεται ν’ ανέβει στα ψηλά</span><br /><span>αλλά μάλλον εσένα να τραβήξει χαμηλά</span><br /><span>σε μια τρύπα φοβερή</span><br /><span>όπου εκεί έχει χωθεί.</span><br /><span>Μα δεν έχω τίποτα εναντίον μήτε θέλω να κατηγορήσω</span><br /><span>όποιον σ’ ένα κελάρι κατοικεί</span><br /><span>δικιά του είν’ η ζωή</span><br /><span>κι είναι εντάξει, ακόμα κι αν δεν μπορώ να τον ευχαριστήσω.</span><br /><span>Γριές δικαστίνες τα ζευγάρια παρακολουθούν</span><br /><span>που τον έρωτα πια ν’ απολαύσουν δεν μπορούν</span><br /><span>κίβδηλα ήθη διαλαλούν</span><br /><span>προσβολές, άγριες βλοσυρές ματιές</span><br /><span>ενώ το χρήμα δεν μιλάει</span><br /><span>το χρήμα βλαστημάει</span><br /><span>αισχρότητα, ναι, μα ποιος νοιάζεται στ’ αλήθεια</span><br /><span>όλα προπαγάνδα, ελεεινή συνήθεια.</span><br /><span>Άλλοι υπερασπίζονται αυτό που να δουνε δεν μπορούν</span><br /><span>ενός φονιά την περηφάνια, απορούν</span><br /><span>ασφάλεια ζητάνε μανιακά</span><br /><span>μα μυαλά τινάζονται στον αέρα πικρά</span><br /><span>γι’ αυτούς που θαρρούν πως του θανάτου η σφυριά</span><br /><span>η έντιμη κατραπακιά</span><br /><span>δεν θα έρθει να τους χτυπήσει φυσικά</span><br /><span>της ζωής τα δευτερόλεπτα καμιά φορά</span><br /><span>θα πρέπει να είναι πολύ μοναχικά.</span><br /><span>Τα μάτια μου συγκρούονται μετωπικά</span><br /><span>με παραγεμισμένα νεκροταφεία, φριχτά</span><br /><span>με ψεύτικους θεούς, και σέρνομαι ξανά</span><br /><span>στης μικροψυχίας τα σκοτεινά στενά</span><br /><span>πασχίζω από χειροπέδες νοερές ν’ απαλλαγώ</span><br /><span>λέω φτάνει, την κοπανάω από δω</span><br /><span>το έχω δει το έργο ξανά εγώ.</span><br /><span>Αν μπορούσαν να δουν τα όνειρα μου όλα</span><br /><span>και τις σκέψεις μου, θα μ’ έστελναν στην καρμανιόλα</span><br /><span>Αλλά εντάξει, τι μπορεί κανείς να πει</span><br /><span>Εντάξει, λέω, αυτή κι όχι άλλη είν’ η ζωή.</span><br /><span>Μετάφραση: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης</span></span></p>
<p><span><span><span><span><span><span><span><span><span><span><span><span><em><span><br /></span></em></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></span></p>

Σχετικά άρθρα