<p><span>Καλησπέρα σας ήθελα να σας πω αυτό που βιώνω εδώ και κάποιους μήνες</span></p>
<p><span> Πάντα μέσα μου είχα τον φόβο όπως όλοι οι άνθρωποι αλλά πλέον έχει εμμονή κάθε μέρα σκέφτομαι τον θάνατο πως είναι να πεθάνεις φαντάζομαι συνέχεια πράγματα πάνω σε αυτό το θέμα πράγματα που με τρομάζουν πολύ αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω από το μυαλό μου </span></p>
<p><span>Σπουδάζω ένα επάγγελμα που τέλικα δεν το βρίσκω ενδιαφέρον και ήταν κάτι που το λάτρευα φοβάμαι τους γονείς μου γιατί με θεωρούν άχρηστη και ότι μια ζωή ποτε ποτέ δεν θα κάνω τίποτα με συγκρίνουν με άτομα της ηλικίας μου για το τι έχουν καταφέρει να κάνουν στην ζωή τους και εγώ τίποτα και ενώ προσπαθώ να βελτιωθώ τα παρατάω γιατι δεν έχω θέληση για τίποτα πιστεύω ότι και που ζω δεν σημαίνει κάτι δεν ενδιαφέρον για τον εαυτό μου πλέον το μόνο που θέλω να κάνω να κλαίω συνέχεια σε ένα κρεβάτι και το κάνω πολύ συχνά σχεδόν πάντα ειδικά τα βράδια, σας παρακαλώ πείτε μου τι μπορεί να συμβαίνει γιατί έχω τρελαθεί πια…</span></p>
<p><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></p>
<div id="m_555949873889151450yui_3_16_0_ym19_1_1479160757524_8499" dir="ltr">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div id="m_555949873889151450yui_3_16_0_ym19_1_1479160757524_8500" dir="ltr"> </div>
<div id="m_555949873889151450yui_3_16_0_ym19_1_1479160757524_8502" dir="ltr">Νομίζω ότι σας βλέπω πολύ στεναχωρημένη. Ακούω μια προσπάθεια εκ μέρους σας να κάνετε ό,τι σας είναι δυνατόν για να σας διαβεβαιώσουν ότι θα τα καταφέρετε στη ζωή όμως ό,τι κι αν κάνετε σας λένε πως υπάρχει κάτι που δεν κάνατε, κάτι που ξεχάσατε, κάτι που δεν είδατε…κάτι να προστεθεί τελοσπάντων στον ήδη τεράσιο μόχθο σας. Κι αυτό το κυνήγι του παραπανίσιου εκνευρίζει, κουράζει και αποκαρδιώνει. Δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να ομολογήσει στον εαυτό του το πιο απλό πράγμα: Βαρέθηκα! Κουράστηκα! Θέλω να ηρεμήσω τώρα. Στην ηρεμία επάνω είναι που οι άνθρωποι βλέπουν όλα αυτά που δεν είδαν όταν δούλευαν ή προσπαθούσαν σκληρά. Για να αξιολογήσετε τις προσπάθειές σας δεν αρκεί η γνώμη των άλλων. Πρέπει να βγείτε από το "εργοτάξιό σας", την προσπάθειά σας και να δείτε τα πράγματα από απόσταση. Κανείς δε μπορεί να δει αυτή τη μεγάλη εικόνα αν δε βγει έξω απ' το χορό κι αν δε κάτσει σε μια καρέκλα. Δεν είναι πολυτέλεια να δείτε τη "μεγάλη εικόνα". Είναι κάτι σαν υποχρέωση αναμεμειγμένη με δικαίωμα που σας επιτρέπει να προσανατολιστείτε στον κόσμο, δηλαδή να δείτε που και πως πρέπει να κινηθείτε με γνώμονα και σκοπό την εργασία που οδηγεί στην ηρεμία και γιατί όχι την ευτυχία σας. Να στέλνετε όποτε χρειάζεστε. </div>
<p><span><br /></span></p>