Ολική Αρθροπλαστική Ισχίου:Τι πρέπει να γνωρίζεις και τι να προσέχεις

<p><strong>Από τον Δημήτριο Α. Νικολάου MSc Φυσιοθεραπευτής</strong></p>
<p><strong><img src="/contentfiles_2016b/ygeia/orthopedikh/0.NIKOLAOY.JPG" alt="" width="82" height="104" /> </strong></p>
<p style="text-align: center;"><strong></strong><strong style="text-align: center;">Ολική Αρθροπλαστική Ισχίου</strong></p>
<div>
<p style="text-align: center;"><strong> Τι πρέπει να προσέχουμε μετεγχειρητικά </strong></p>
<p style="text-align: center;"><strong>και πως θα μπορέσει η φυσικοθεραπεία να μας βοηθήσει στην αποκατάσταση </strong></p>
</div>
<p> </p>
<p>Η ολική αρθροπλαστική του ισχίου, αποτελεί τη σήμερον ημέρα μια από τις πιο αναγνωρισμένες χειρουργικές επεμβάσεις στο χώρο της σύγχρονης ιατρικής. Έχοντας παρουσιαστεί στο ευρύ επιστημονικό και –μη κοινό το 1960, η συγκεκριμένη χειρουργική διαδικασία φαντάζει ο ιδανικός τρόπος αντιμετώπισης μιας πληθώρας παθολογικών καταστάσεων που αφορούν την ιδιαίτερα σημαντική άρθρωση του ισχίου. Με τον όρο “παθολογικές καταστάσεις” αναφερόμαστε σε περιπτώσεις όπως η ύπαρξη εκφυλισμού της άρθρωσης π.χ. οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, είτε σε κάποιου είδους κάταγμα κ.α.</p>
<p><strong>Τι πρέπει να ξέρει ο/η ασθενής σχετικά με τη διαδικασία</strong>: Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται με απώτερο σκοπό την αντιμετώπιση του όποιου προβλήματος έχει προκύψει στην άρθρωση του ισχίου. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, η κεφαλή του μηριαίου οστού καθώς και η κήλη επιφάνεια που παρουσιάζει το πυελικό οστό, αντικαθιστούνται από τεχνητά εξαρτήματα, το υλικό των οποίων χαρακτηρίζεται από μεγάλη ποικιλία. Η βελτίωση της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται καθώς και των υλικών, αποτελούν αδιαμφισβήτητα ένα προοίμιο καλύτερων αποτελεσμάτων.</p>
<p><strong>Λειτουργικοί περιορισμοί για τον ασθενή</strong>: Μετεγχειρητικά ο αρμόδιος ορθοπαιδικός/χειρούργος θα ενημερώσει την ασθενή για την έκβαση της διαδικασίας αντικατάστασης και φυσικά για τη μετέπειτα πορεία αποκατάστασης. Κατά την πρώτη περίοδο μετεγχειρητικά, έμφαση δίδεται στην αποφυγή δύο συγκεκριμένων κινήσεων, καθώς ενδέχεται να επιφέρουν εξάρθρωση. Οι κινήσεις για τις οποίες γίνεται λόγος είναι η κάμψη του χειρουργημένου ισχίου άνω των 90 μοιρών και το σταύρωμα των ποδιών. Σχετικώς με το δεύτερο περιορισμό, είμαστε ιδιαίτερα αυστηροί όταν πρόκειται για την κίνηση του προσφάτως χειρουργημένου άκρου άνωθεν του μη-χειρουργημένου. Οι επαγγελματίες υγείας που θα ασχοληθούν ενεργά με την αποκατάσταση της ασθενούς θα πρέπει να είναι γνώστες της κατάστασης, συμπεριλαμβανομένων και των λειτουργικών περιορισμών ώστε να αποφευχθούν πιθανές επιπλοκές.</p>
<p>Σε περίπτωση ύπαρξης αποριών σχετικά με τη διαδικασία αντικατάστασης καθώς και για το υλικό που χρησιμοποιήθηκε, ο ασθενής και το συγγενικό περιβάλλον πρέπει να γνωρίζει πως ανεξάρτητα του υλικού που έχει χρησιμοποιηθεί η άρθρωση που αντικαταστήθηκε παρουσιάζει μια σχετική αστάθεια, για αυτό άλλωστε είμαστε ιδιαιτέρως αυστηροί με τις κινήσεις που αναφέρθηκαν ανώτερα. Σε πιο πρακτικό πλαίσιο, η ασθενής μετεγχειρητικά για ένα χρονικό διάστημα (το οποίο θα συζητηθεί με τους υπεύθυνους ιατρούς) θα ήταν φρόνιμο να αποφεύγει να κάθεται σε καναπέδες ή καθίσματα τα οποία λόγω κατασκευής επιτρέπουν στη περιοχή της λεκάνης να “βουλιάξει” και να βρεθεί το ισχίο σε κάμψη άνω των 90 μοιρών. Σχετικά με το σταύρωμα των ποδιών, η ασθενής θα πρέπει να συνηθίσει να τοποθετεί ένα μαξιλαράκι ανάμεσα στα πόδια, για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί, ώστε να αποφύγει την ανεπιθύμητη αυτή θέση των άκρων.</p>
<p><strong>Φυσιοθεραπευτική αποκατάσταση: </strong>Η φυσιοθεραπεία αποτελεί έναν πολύτιμο σύμμαχο στην προσπάθεια αντιμετώπισης του μετεγχειρητικού πόνου καθώς και των υπολοίπων δυσμενών καταστάσεων που βιώνει η ασθενής, και φυσικά στην επίτευξη σταδιακής επιστροφής στην προ-εγχειρητική κατάσταση. Για το λόγο αυτό ο φυσιοθεραπευτής αφού ενημερωθεί από τον αρμόδιο ιατρό (ή ομάδα ιατρών) για την κατάσταση της ασθενούς, “προχωράει” στην εκτέλεση μιας λεπτομερούς αξιολόγησης. Τα χαρακτηριστικά ευρήματα της αξιολόγησης είναι υψίστης σημασίας καθώς υποδεικνύουν στον θεραπευτή τις ανάγκες της ασθενούς, ώστε αυτός με τη σειρά του να σχεδιάσει το απαιτούμενο πλάνο θεραπείας (βραχυπρόθεσμο καθώς και μακροπρόθεσμο).</p>
<p>Η παρέμβαση πρέπει να είναι ουσιαστική και να έχει ως απώτερο σκοπό την λειτουργική ανεξαρτησία της ασθενούς. Το πλάνο θεραπείας ενδεχομένως να περιλαμβάνει βελτίωση του εύρους κίνησης, κινητοποίηση των μαλακών ιστών στη συσχετιζόμενη ανατομική περιοχή, βελτίωση της μυϊκής δύναμης των κάτω άκρων κ.α. Φυσικά δε ξεχνάμε τους περιορισμούς για τους οποίους μιλήσαμε προηγουμένως. Σε περίπτωση που η ασθενής βρίσκεται σε νοσοκομειακό χώρο, ο φυσιοθεραπευτής θα βοηθήσει ουσιαστικά σε δραστηριότητες όπως η έγερση από το κρεβάτι και η εκτέλεση των πρώτων βημάτων – πιθανώς με την υποστήριξη κάποιου βοηθήματος βάδισης. Όσο και εύκολο να ακούγεται αυτό πρέπει να υπάρξει σωστή εκμάθηση χρήσης του βοηθήματος βάδισης (σε σκάλες ή σε διαδρόμους) καθώς και ενδυνάμωση συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων. Τέλος δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στη βελτίωση της ισορροπίας (σε όρθια και σε καθιστή θέση) ώστε να είμαστε σίγουροι πως μετά την κινητοποίηση της ασθενούς, μακριά από το κρεβάτι, δε θα υπάρξει κάποια πτώση που ενδεχομένως να επιφέρει περισσότερες δυσκολίες. </p>
<p> </p>
<p>MSc. Δημήτριος Α. Νικολάου</p>
<p>Επικοινωνία: τηλ – 6944741702</p>
<p style="text-align: left;">Email – [email protected]  </p>

Σχετικά άρθρα