Οι ταινίες της εβδομάδας

<p><strong>Γιάννης Ζουμπουλάκης, tovima.gr</strong></p>
<p><em>Η τελευταία ταινία του Ασγκάρ Φαραντί είναι ένα ακόμα must-see της νέας σεζόν και η τελευταία του Μπεν Άφλεκ είναι ένας φόρος τιμής στην αρχετυπική γκανγκστερική περιπέτεια του Χόλυγουντ</em></p>
<p>Πώς μια καλοβαλμένη οικογένεια νέων ανθρώπων της Τεχεράνης θα μπορούσε από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθεί στο χάος και υπό πλήρη διάλυση μη μπορώντας να ξαναβρεί την τάξη στη ζωή της; Ένα από τα δεκάδες ερωτήματα που τίθενται στην τελευταία, πολύ σημαντική ταινία του Ασγκάρ Φαραντί <strong>Ο εμποράκος</strong> (<strong>The salesman</strong>, Ιράν, 2016) στην οποία το σπαραξικάρδιο θεατρικό έργο του Άρθουρ Μίλερ Ο θάνατος του εμποράκου παίζει, όχι μόνο έμμεσα αλλά και άμεσα, κάποιον ρόλο.</p>
<p>Συναντάμε την οικογένεια την εποχή που πρέπει να αλλάξει σπίτι εξαιτίας της εκκένωσης του κτιρίου όπου μένει. Η μετακόμιση γίνεται, αλλά νέα προβλήματα εμφανίζονται στο καινούριο σπίτι και το βασικότερο επικεντρώνεται στη μυστηριώδη εισβολή ενός ηλικιωμένου ανθρώπου την ώρα που η γυναίκα βρίσκεται μόνη στο σπίτι. Ο σύζυγός της (Σαχάμπ Χοσεϊνί, βραβείο ερμηνείας στο περσινό Φεστιβάλ Καννών), που ανεβάζει μια παράσταση του Θανάτου του εμποράκου με τον ίδιο στον ρόλο του Γουίλι Λόμαν, αναλαμβάνει δράση, δείχνει αποφασισμένος να πάρει το αίμα του πίσω, να εκδικηθεί, να προκαλέσει πόνο.</p>
<p>Ωστόσο πόσο σίγουροι είναι όλοι τους για την ενοχή του «εισβολέα»;</p>
<p>Ιδού το παράξενο «τερέν» της ιστορίας που τόσο έντεχνα στήνει ο Φαραντί, διεισδύοντας σαν ταύρος σε υαλοπωλείο στον ψυχισμό των ηρώων του. Απόκρυφα μυστικά, κρυφές ζωές, ενοχές, ηθικά διλήμματα, απανωτές ανατροπές. Σκηνές γνήσιας αμηχανίας, όπου ο διαχωρισμός δικαίου – αδίκου είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, η αλήθεια και το ψέμα σε διαρκή σύγκρουση.</p>
<p>Είναι πραγματικά απίστευτο το πόσα μπορεί να χωρέσει ο Φαραντί μέσα στον περιορισμένο χώρο ενός διαμερίσματος χωρίς να πέσει σε καμμία σεναριακή παγίδα. Αντιθέτως, καταφέρνει να κλιμακώσει την ταινία και να κρατά τον θεατή σφιχτά από το χέρι, με κομμένη την ανάσα. Μέσα από την ιστορία του Εμποράκου ο Ιρανός σκηνοθέτης καθρεφτίζει τον ίδιο τον θεατή.</p>
<p>Γιατί βέβαια ο Ασγκάρ Φαραντί, ο σκηνοθέτης του Παρελθόντος, του Χωρισμού και του Τι απέγινε η Έλι;, είναι ίσως ο καλύτερος κινηματογραφικός σκηνοθέτης εσωτερικών χώρων αλλά και της ψυχής που έχει υπάρξει ποτέ μετά τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν!</p>
<p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/0h-TUX8MC7o" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p>Τέταρτη ταινία που ο ηθοποιός Μπεν Άφλεκ υπογράφει ως σκηνοθέτης, ο <strong>Νόμος της νύχτας</strong> (<strong>Live by night</strong>, ΗΠΑ, 2016) είναι ένα πληθωρικό, λαμπρό γκανγκστερικό έπος περιόδου (ποτοαπαγόρευση) με όλα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να προσθέσουν έλξη στη θέασή του. Η δράση μοιράζεται ανάμεσα στη Βοστώνη και στην Τάμπα της Φλόριντα, τα δύο σημεία της Αμερικής που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην πορεία του Τζο Κάφλιν (Άφλεκ).</p>
<p>«Έφυγα στρατιώτης και ήρθα παράνομος» λέει ο Τζο μετά την επιστροφή του από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιος υψηλόβαθμου αστυνομικού (Μπρένταν Γκλίζον), ο Τζο είναι άνθρωπος που προτιμά να μην έχει κανέναν στο κεφάλι του, παρότι θα γίνει το πρωτοπαλίκαρο ενός Ιταλού αρχιμαφιόζου ύστερα από τη σύγκρουσή του με τον αντίστοιχό του Ιρλανδό. Είναι φιλόδοξος, μπορεί να γίνει ακόμα και αδίστακτος. Αν και έχει ηθικές αρχές, το τίμημα που θα πληρώσει είναι μεγάλο.</p>
<p>Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ντένις Λιχέιν, συγγραφέα που γνωρίζει πολύ καλά τον τόπο του, τη Βοστώνη, και τον έχει χρησιμοποιήσει σε όλα του σχεδόν τα μυθιστορήματα (Εκείνη την ημέρα, Σκοτεινό ποτάμι, Το νησί των καταραμένων), το φιλμ του Άφλεκ με κέρδισε με τον γνήσια ρετρό αέρα του, την εξαιρετική φωτογραφία του Ρόμπερτ Ρίτσαρντσον και την όλη ανάπλαση της εποχής που έγινε χειροποίητα.</p>
<p>Ο Νόμος της νύχτας είναι μια ταινία γεμάτη από χυμώδεις χαρακτήρες β' ρόλων (Κρις Μεσίνα, Κρις Κούπερ), καπνό από τσιγάρα και μυρωδιά από ουίσκι (παρότι ποτοαπαγόρευση – ή ακριβώς γι' αυτό). Έχει πιστολίδια, μοιραίες και μη γυναίκες (Σιένα Μίλερ, Ζόε Ζαλντάνα), καλοραμμένα κοστούμια, αυθεντικά αυτοκίνητα της εποχής της αλλά και κάτι που σπανίως βλέπουμε πλέον στο σινεμά: αυθεντικούς κομπάρσους (παραπάνω από χίλιοι extras περνούν από την ταινία και κανένας από αυτούς δεν υπήρξε προϊόν της ψηφιακής τεχνολογίας).</p>
<p>Είναι η κατασκευή που μας αρέσει να βλέπουμε, υποκλίνεται με ευγένεια στο αμερικανικό κινηματογραφικό παρελθόν και στις ανάλογες ταινίες του '30, του '40 και του '50 και αποδεικνύει ότι ο δημιουργός της, ταινία με την ταινία ωριμάζει – και μάλιστα πολύ καλά.</p>
<p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/2cr2X9W6bas" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p><strong>Γιώργος Ρούσσος, tvxs.gr</strong></p>
<p><strong>Lost in the Bewilderness</strong></p>
<p>Το ντοκυμαντέρ Lost in the Bewilderness είναι μία ιστορία για τον ξάδερφο της σκηνοθέτιδας, τον Λουκά, ο οποίος απήχθη σε ηλικία 5 ετών από την Ελλάδα και εντοπίστηκε λίγο πριν από τα 16α γενέθλιά του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται για την εξιστόρηση μιας απαγωγής παιδιού από γονέα η οποία πήρε διεθνείς διαστάσεις. Γυρισμένη κατά τη διάρκεια είκοσι χρόνων, η ταινία καταγράφει την πορεία του Λουκά προς την ενηλικίωση και την αυτογνωσία, με αποκορύφωμα τη στιγμή που γίνεται ο ίδιος πατέρας. Το ντοκυμαντέρ δεν είναι μόνο μια αστυνομική ιστορία, αλλά και ένας λυρικός στοχασμός πάνω στην παιδική ηλικία – αυτή που χάνουμε κι αυτή που βρίσκουμε – καθώς και μια επιβεβαίωση πως η θεματολογία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και τραγωδίας, που τοποθετούν την οικογένεια στο επίκεντρο, είναι πάντα επίκαιρη στον σύγχρονο κόσμο.</p>
<p>Ένα έργο για την εφηβεία, τη μνήμη και τη σημασία της επιστροφής στο «σπίτι», χρησιμοποιώντας αρχαίες και σύγχρονες μυθολογίες της Ελλάδας ως πηγή έμπνευσης. Μια απροσδόκητη συστροφή της μοίρας που εισάγει η σκηνοθέτης, με πλάνα που γυρίστηκαν πολλά χρόνια πριν την αφετηρία ενός συναρπαστικού ταξιδιού που κανείς δεν ήξερε πώς θα καταλήξει. Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2014 στο 16ο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης.</p>
<p>«Ο τίτλος προέρχεται από λάθος στα αγγλικά της Ελληνίδας μητέρας μου. Συνδυάζει δύο φράσεις για να βγει μια καινούρια, που όμως δεν υπάρχει στην αγγλική γλώσσα. Τη λέξη αυτή, όμως, από παιδί τη βρήκα αστεία και αργότερα ποιητική και σχετική με την ταινία. Χαλαρά μεταφρασμένο το "Lost in the Bewilderness" είναι: "Χαμένοι στο πουθενἀ".» – Αλεξάνδρα Άνθονυ</p>
<p><iframe src="https://player.vimeo.com/video/88930414" frameborder="0" width="640" height="360"></iframe></p>
<p><strong>The Bye Bye Man</strong></p>
<p>Τρεις φοιτητές μετακομίζουν σ' ένα παλιό σπίτι, όπου συνειδητοποιούν ότι έχουν γίνει στόχος της υπερφυσικής οντότητας The Bye Bye Man. Προσπαθώντας να τον απωθήσουν, οι τρεις νεαροί θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο να σωθούν, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να κρατήσουν μυστική τη μάχη τους για επιβίωση – όποιος μάθει την ύπαρξη της οντότητας, θα είναι και το επόμενό της θύμα. Κινηματογραφική προσαρμογή του διηγήματος με τίτλο The Bridge to Body Island από τον Robert Damon Schneck. Πρωταγωνιστούν: Νταγκ Τζόουνς, Ντάγκλας Σμιθ, Φέι Ντάναγουεϊ, Κάρι-Αν Μος, Λουσιέν Λάβισκαουντ, Κρεσίνατ Μπόνας, Μάικλ Τράκο.</p>
<p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/ql4tNnPbk0o" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>

Σχετικά άρθρα