Κόρα Καρβούνη: Στο θέατρο συνειδητοποίησα ότι είχα μεγάλη ανάγκη να αγαπηθώ

<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96155" style="text-align: justify;">
<div id="yiv9091622457yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_125717">
<p align="JUSTIFY"><strong>Kora – May. Το όνομά της, όπως μου είπε, είναι μισό αρχαιοελληνικό και μισό αμερικανικό. Σημαίνει Περσεφόνη. Στη δωρική διάλεκτο είναι η κόρη. Την Κόρα Καρβούνη τη συνάντησα σε ένα καφέ στο Γκάζι. Όχι πως δεν το ήξερα αλλά εκεί επιβεβαίωσα πως πρόκειται για ένα μεγάλο ταλέντο. Στην κουβέντα μας, δε θύμιζε σε τίποτα τη Μπλανς, τη σνομπ ντίβα που υποδύεται στο "Λεωφορείον ο Πόθος": “Αυτή η κοπέλα πραγματικά μπορεί και μεταμορφώνεται” είπα. Σπουδαίες παραστάσεις, θεατρικά βραβεία, κινηματογραφική επιτυχία. Εκείνη επέλεξε να μου συστηθεί με χιούμορ. Από την αρχή της συνάντησης μας, μου έδειξε τα ράμματα που είχε στο κεφάλι. “Έπεσα μέσα στο σπίτι μου” μού είπε.  Οι πραγματικά ταλαντούχοι άνθρωποι, δε χρειάζεται να προσποιηθούν το μύθο, αφοσιώνονται στον να τον δημιουργήσουν. </strong></p>
<p align="JUSTIFY"><strong>Συνέντευξη στον Γιώργο Κολέτσο </strong></p>
</div>
<strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96156"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96157">-Γιατί έγινες ηθοποιός;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96158" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96159">(Γέλια) Δεν το έχω βρει ακόμα εκατό τοις εκατό. Εγώ σαν παιδί βίωνα πολύ έντονα τα συναισθήματα και μου φωνάζανε “Έλα Κατίνα Παξινού”. Και μπορεί υποσυνείδητα να είπα “αφού με λέτε Κατίνα Παξινού, ηθοποιός θα γίνω”. Από έξι ετών έλεγα ότι θα γίνω ηθοποιός. Προχωρώντας, στο θέατρο συνειδητοποίησα ότι είχα μεγάλη ανάγκη να αγαπηθώ. Και όταν συνειδητοποίησα ότι θέλω να αγαπηθώ, άλλαξε και ο τρόπος που έπαιζα. Δεν φώναζα πια “αγαπήστε με”. Βρήκα άλλο νόημα. Συνειδητοποίησα ότι το να βγαίνεις πάνω στη σκηνή έχεις μια μεγάλη ευθύνη για τα συναισθήματα και τα μηνύματα που φέρεις στο κοινό. Εμείς διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά σας, για να σας φέρουμε εκεί που θέλουμε εμείς, να νιώσετε όπως θέλουμε εμείς και αυτό είναι κάτι που έχει μια τεράστια ευθύνη. Πρέπει να γίνεται μαλακά και με ευγένεια.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96160" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96161"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96162">-Έχεις παίξει πολύ στο θέατρο και στο σινεμά, με επιτυχία. Γιατί πιστεύεις ότι σε χειροκροτά ο κόσμος;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96163" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96164">Εγώ χαίρομαι όταν δεν με χειροκροτά. Γιατί σημαίνει ότι ήταν τόσο καλή η παράσταση που σημαίνει ότι δεν έχουν ανάγκη να διακόψουν το συναίσθημά τους, εκείνη την ώρα. Και το ακούς, όταν δε θέλουν να χειροκροτήσουν επειδή δεν έχουν ανάγκη. Κάποιες φορές, έχω νιώσει να χειροκροτούν γιατί πρέπει. Είναι παύσεις που ακούς όταν σβήνουν τα φώτα. Και ακούς αυτή την παύση και λες “δε θέλουν τώρα να διακόψουν αυτό που εισέπραξαν”.</span></div>
<div> <img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/contentfiles_2016b/psyxologia/various/korakarbouni2.jpg" alt="" width="600" height="401" /></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium; color: #993366;"> "Μένουμε στα λεφτά που δεν έχουμε. Γιατί και που τα είχαμε τι είχε γίνει;"</span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96167">-”Λεωφορείον ο πόθος” Γιατί επέλεξες να παίξεις σε αυτό το έργο;</strong></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96168" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96169">O λόγος που είπα ναι σε αυτό το έργο ήταν γιατί δεν είχα δουλέψει καθόλου με την ομάδα Νάμα, την Ελένη Σκότη και τον Γιώργο Χατζηνικολάου και το ήθελα χρόνια και γιατί και το έργο αλλά και ο ρόλος είναι εμβληματικά. Είναι τύχη για μια ηθοποιό να παίξει τη Μπλανς, είναι μεγάλη τιμή. Στην αρχή έπαθα ένα μικρό σοκ γιατί είχα συνηθίσει να την ανεβάζουν μεγαλύτερες σε ηλικία, από ότι είναι. “Δεν κατάλαβα”, λέω, “τώρα η Ελένη, γιατί θέλει εμένα;” Συνειδητοποίησα όμως μετά, ότι έχω την ηλικία του ρόλου. Δεν είναι μεγάλη σε ηλικία η Μπλανς. Λέει η ίδια ότι γέρασε αλλά είναι ψυχολογικός ο λόγος, δεν είναι γριά η Μπλανς. Είναι τριάντα ετών, κάτι σαν τη σημερινή τριανταεξάρα, σαραντάρα. Τώρα, όσον αφορά στην προσέγγιση, αποφασίσαμε εξαρχής, να μη δεις μια τσακισμένη πεταλουδίτσα του Νότου, μια ευαίσθητη. Αντιθέτως, ξεκινάμε κρύβοντας όλη την ευαισθησία που έχει. Είναι μια πιο σκληρή βερζιόν της Μπλανς, αυτή που έχουμε δοκιμάσει. Και εγώ το πιστεύω πάρα πολύ ότι ο ουσιαστικά ευαίσθητος άνθρωπος, δε φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Κατά τα άλλα είναι μια ρεαλιστική, κλασσική προσέγγιση, με μεγάλο σεβασμό στο κείμενο.</span></div>
<div style="text-align: justify;"><em><br /></em></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96171" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96172"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96173">-Πώς ξεχωρίζουμε τους πραγματικά ευαίσθητους ανθρώπους, πώς τους διακρίνεις εσύ;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96174" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96175">Ο άνθρωπος που συναισθάνεται εύκολα τον άλλο είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος. Ο άνθρωπος, ο ευαίσθητος έχει άλλου είδους κεραίες απέναντι στα συναισθήματα των άλλων. Ο ευαίσθητος ο οποίος τα παίρνει όλα πάρα πολύ βαριά και μεμψιμοιρεί  είναι ένας “χειριστικός ευαίθητος” για μένα. Δεν είναι ουσιαστικά ευαίσθητος.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96176" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96177"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96178">-Την έχουμε χάσει στις μέρες μας την ευαισθησία; Έχουν αλλάξει οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα σε όλο αυτό που ζούμε;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96179" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96180">Δυστυχώς, αντί να στραφούμε στις ανθρώπινες σχέσεις έχουμε ο καθένας κλειστεί στον εαυτό του και το μόνο για το οποίο νοιαζόμαστε είναι τα χρήματα. Έχουμε γίνει περισσότερο εγωκεντρικοί, παρά άτομα που συναισθάνονται το διπλανό τους. Αυτό βλέπω γιατί κυκλοφορώ με τα πόδια, παίρνω λεωφορεία, παίρνω μετρό… ο κόσμος είναι κλειστός. Ο ευαίσθητος άνθρωπος δεν είναι κλειστός. Ίσα ίσα. Πιάνει πράγματα που οι άλλοι δεν αντιλαμβάνονται. Αυτό δεν υπάρχει πια στη σημερινή κοινωνία. Ο καθένας είναι για τον εαυτό του, κοιτά την πάρτη του. Ο σώζων εαυτώ σωθήτω.</span></div>
<div style="text-align: justify;"><em><br /></em></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96182" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96183"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96184">-Πώς καταλήξαμε έτσι;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96185" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96186">Από φόβο. Γιατί ο Έλληνας έχασε αυτά που είχε ως δεδομένα. Δηλαδή τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, αυτά ήταν τα δεδομένα του Έλληνα.Δεν ήταν οι ηθικές αξίες, δεν ήταν η πατρίδα, το έθνος, η οικογένεια ή οι σχέσεις. Εγώ πιστεύω ότι τώρα, πρέπει να στραφούμε σε όλα αυτά. Η κρίση, δεν είναι μόνο οικονομική είναι και κρίση αξιών, είναι και κρίση σχέσεων… Και εμείς μένουμε στα λεφτά που δεν έχουμε. Γιατί και που τα είχαμε τι είχε γίνει; Τίποτα.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96187" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96188"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96189">-Καταλαβαίνω τι λες αλλά δεν πιστεύεις ότι μας ενοχοποιούν με το να μας λένε συνέχεια “εσύ φταις για την κρίση”; Φταίμε μόνο εμείς; Μήπως ρίχνουν το φταίξιμο επάνω μας;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96190" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96191">Ίσα ίσα, εγώ πιστεύω ότι δεν είμαστε τόσο ενοχοποιημένοι, λέμε συνέχεια ότι οι άλλοι φταίνε. Διαφωνώ μαζί σου. Διότι εμείς ψηφίζουμε, ποιος ψηφίζει; Εμείς είμαστε αυτοί που πολλές φορές κλέβουμε το κράτος. Εμείς δεν έχουμε μερίδιο ευθύνης; Όλοι έχουμε. Αυτό το παιδικό “φταίει ο άλλος όχι εγώ”, αλήθεια, πρέπει να το αποβάλλουμε κάποια στιγμή ως λαός.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: center;"><img src="/contentfiles_2016b/psyxologia/various/koraoikogeneia.jpg" alt="" width="600" height="502" /></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"> </span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96192" style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium; color: #800080;">"Όταν θα δούμε τον πόνο μας, θα πενθήσουμε και θα πάμε παρακάτω"</span></div>
<div style="text-align: justify;"><span><strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96193"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96194">-Ο ηθοποιός τι ρόλο παίζει σήμερα μέσα σε όλο αυτό; Ποιεί ήθος; Το καταφέρνει;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96195" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96196">Πιστεύω ότι ναι. Η κρίση έχει στρέψει και τους θεατές πιο πολύ να έρθουν στο θέατρο για να ψυχαγωγηθούν και να διασκεδάσουν και ταυτόχρονα η κρίση έχει στρέψει τους ίδιους τους ηθοποιούς να έχουν τεράστια ανάγκη να εκφραστούν. Γι΄αυτό έχουμε και τόσες πολλές θεατρικές ομάδες, πια. Και πάντοτε σε περιόδους κρίσης η τέχνη “ανέβαινε” . Γίνεται πιο σημαντική γιατί …είναι σαν να θέλει κάποιος να εκφραστεί πιο ουσιαστικά για ό, τι του συμβαίνει γύρω του. Η τέχνη αν δεν είναι συνυφασμένη με το τι συμβαίνει στη ζωή και στην εκάστοτε πραγματικότητα της χώρας της, τότε είναι αυνανισμός.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96197" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96198"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96199">-Το έργο στο οποίο πρωταγωνιστείς, το “Λεωφορείον ο πόθος” μας μιλά για αυτό που ζούμε στο σήμερα; Η ηρωίδα που υποδύεσαι είναι το "διαφορετικό" που όλοι θέλουν να διώξουν…</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96200" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96201">Είναι ένα έργο τόσο διαχρονικό… Μιλάει για το διαφορετικό που αποβάλλεται από την κοινωνία, πολλοί άνθρωποι είναι πολύ διαφορετικοί και αποβάλλονται, σήμερα. Οι πρόσφυγες ας πούμε. Είναι πολύ σύγχρονο το θέμα. Η Μπλανς, η πρωταγωνίστρια του έργου, ερχόμενη σε μια οικογένεια που περιμένει τη γέννηση ενός μωρού φέρει μαζί της ένα θανατερό παρελθόν. Είναι σαν να εισβάλλει ο θάνατος, μέσα στη ζωή. Η Μπλανς είναι το παρεθλόν. Και το παλιό θέλουμε συνήθως, να το αποτινάξουμε. Δεν μπορείς να αποτινάξεις όμως το παλιό, μπορείς να το αποχαιρετίσεις. Και αυτό είναι κάτι πολύ σύγχρονο αυτή τη στιγμή. Θέλουμε να αποτινάξουμε τις ρίζες μας και δε γίνεται αυτό. Από τη γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα, τα πάντα. Όταν ακούω ότι θέλουν να κόψουμε ας πούμε τις παρελάσεις, τα θρησκευτικά εγώ τρομάζω. Δε λέω να είμαστε παρελθοντολάγνοι αλλά δεν μπορούμε να τα κόβουμε όλα μαχαίρι. Έχουμε ένα παρελθόν, ως λαός.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96202" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96203"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96204">-Έχεις νιώσει εσύ ξένη σαν την ηρωίδα που υποδύεσαι; Έχεις νιώσει να σε κοιτούν σαν να είσαι η “τρελή”, η διαφορετική;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96205" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96206">Ένας άνθρωπος που μπορεί να μην ανήκει σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα, απλά επειδή βρέθηκε σε συγκεκριμένο χώρο, με συγκεκριμένους ανθρώπους που δεν μπόρεσαν να τον καταλάβουν, να τον κατανοήσουν, να τον συναισθανθούν και βέβαια, είναι πιθανόν να αποβληθεί. Να αποκαλεστεί “ο τρελός”. Ο καθένας μας μπορεί να το πάθει αυτό.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96207" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96208"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96209">-Έχεις εσύ αποβάλλει κάποιον άδικα, επειδή τον θεώρησες “στοιχείο ξένο”;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96210" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96211">Μα και βέβαια. Να σου φέρω ένα παράδειγμα. Βλέπεις ένα πρεζάκι , αμέσως δεν ταράζεσαι και θες να φύγει; Πίνεις τον καφέ σου με έναν φίλο και έρχεται ένας ταξικομανής, σε άσχημη κατάσταση. Σου λέει “δώσε” και θεωρείς πως σου χαλάει την όμορφη στιγμή. Δε θες να φύγει; Δε θυμώνεις; Γιατί; Γιατί, εκείνη την ώρα, σου φέρνει τη δυστυχία του μπροστά σου, τον πόνο του όλο. Ο πόνος του συντονίζεται με κάποιον δικό σου πόνο και δεν τον αντέχεις. Όλοι το έχουμε κάνει. Και θα το ξανακάνουμε αν δεν κατανοήσουμε τι κοινό έχει ο άλλος απέναντί μας, ο διαφορετικός, με εμάς. Θα τον διώξουμε.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96212" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96213"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96214">-Η ενσυναίσθηση είναι μάλλον η λύση;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96215" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96216">Μόνο. Και είναι η λύση και για εμάς. Όταν θα δούμε τον πόνο του άλλου θα δούμε και το δικό μας πόνο.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96217" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96218"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96219">-Έχω την αίσθηση ότι ζούμε σε μια κοινωνία που δεν αντέχει τον πόνο. Τρέχουμε να πάρουμε χάπια επειδή πονάμε, αναζητάμε συνέχεια την ευεξία, τρέχουμε αμέσως να σβήσουμε τον πόνο.</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96220" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96221">Όταν πονάς πολύ, φοβάσαι ότι θα πάθεις κάτι. Και λες "προτιμώ να μην πονάω ας το μονώσω αυτό το συναίσθημα". Ας πάρω χάπια, ας πιω αλκοόλ… Να πάρω ναρκωτικά, να κάνω έναν μπάφο, να ναρκώσω τον πόνο. Και τώρα, με όλα αυτά που έχουν γίνει στη χώρα μας, ο πόνος αρχίζει και “ανεβαίνει”. Στην αρχή ήμασταν στο θυμό. Ο θυμός είναι πιο πάνω από τον πόνο, θα περάσει, θα φύγει. Και τότε είναι που θα δούμε τον πόνο. Όταν θα δούμε τον πόνο μας, θα πενθήσουμε και θα πάμε παρακάτω. Αυτό θα γίνει, κάποια στιγμή. Αλλά θέλει χρόνο.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: center;"> <img src="/contentfiles_2016b/psyxologia/various/pothos.jpg" alt="" width="600" height="449" /></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96222" style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium; color: #800080;">"Εγώ είμαι πιο πολύ υπέρ της μάχης, παρά υπέρ της ευτυχίας"</span></div>
<div style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></div>
<div style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96223"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96224">-Η Μπλανς σαν ρόλος είναι σνομπ, η τέχνη είναι σνομπ; Μήπως καμιά φορά περιμένει-ναρκισσιστικά- αντί να καταλάβει αυτή τον κόσμο να την καταλάβει εκείνος;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96225" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96226">Η τέχνη για μένα δεν πρέπει να είναι δουλοπρεπής αλλά ούτε και ναρκισσιστική. Πρέπει να είναι κάπου στη μέση. Δεν πρέπει και εμείς να είμαστε δουλοπρεπείς απέναντι στο κοινό ούτε όμως θα πρέπει να είμαστε νάρκισσοι και να λέμε “δεν με καταλαβαίνετε”. Την τέχνη την κάνουμε για το κοινό. Για να ανέβουμε και εμείς και αυτοί επίπεδα. Όχι για να αποτελούμε εμείς κάτι ξεχωριστό, δεν είναι τέχνη αυτό. Η τέχνη έχει να κάνει με τον άνθρωπο, πρέπει να είναι απλή και ουσιώδης.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96227" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96228"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96229">-Όταν είσαι πάνω στη σκηνή και παίζεις, βλέπεις τους θεατές σαν σύνολο ή και σαν μονάδες; Μπορεί ένα βλέμμα να σε επηρεάσει; Μπορεί να είναι κάτω, ένας γνωστός , ένας φίλος σου και να σε αποσπάσει;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96230" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96231">Εξαρτάται από το είδος της σκηνής, πόσο κοντά είσαι με τους θεατές και τι φωτισμός υπάρχει. Γιατί, πολλές φορές, με το φωτισμό, δε βλέπεις κανέναν, βλέπεις ένα σύνολο. Όταν είσαι πάνω στη σκηνή οι κεραίες σου ανοίγουν πάρα πολύ και μπορείς να νιώσεις, ποιος βαριέται (γέλια)… Εγώ γενικά ακόμα και αν με επηρεάσει ο ένας, είτε γιατί κοίταξε το κινητό του είτε για όποιο άλλο λόγο, προσπαθώ να μη δώσω καμία σημασία. Δε θέλω λόγω του ενός να χάσουν οι άλλοι διακόσιοι τη συγκέντρωσή τους, στην παράσταση… Ξαφνικά, να γίνει πρωταγωνιστής ένας θεατής. Η παράσταση είναι πρωταγωνιστής.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96232" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96233"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96234">-H Mπλανς στο έργο μάχεται τη μοίρα της. Η αδερφή της, η Στέλλα, δέχεται πιο σιωπηρά τα γεγονότα. Ποιος είναι τελικά πιο ευτυχισμένος; Εκείνος που μάχεται τη μοίρα του ή εκείνος που την αποδέχεται;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96235" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96236">Κοίτα να δεις, εγώ νομίζω ότι ο άνθρωπος είναι ζωντανός όταν μάχεται. Δεν μπορώ να πω όμως, ότι θα είναι και ευτυχισμένος. Ο μαχητής δεν είναι κατά ανάγκη ευτυχισμένος. Εγώ είμαι πιο πολύ υπέρ της μάχης, παρά υπέρ της ευτυχίας.Πολλοί πιστεύουν ότι η ζωή είναι εύκολη. Δεν είναι. Έχει ματαιώσεις έχει θλίψη, έχει πόνο, έχει θάνατο. Επομένως, ο μόνος τρόπος για να υπάρξει ο άνθρωπος είναι να μάχεται. Και η ουσιαστική μάχη του ανθρώπου κατ 'εμέ είναι να ζήσει καλά πριν πεθάνει. Γιατί όλοι οδεύουμε σε έναν θάνατο. Το ξέρουμε ότι θα πεθάνουμε. </span></div>
<div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96237" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96238"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96239">-Ο μεγαλύτερός σου φόβος πάνω στη σκηνή ποιος είναι;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96240" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96241">Να μη χτυπήσω! Τίποτε άλλο.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96242" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96243"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96244">-Στη ζωή;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96245" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96246">-Επίσης! (Γελάει) Το μόνο πράγμα που φοβάμαι είναι να μην έχω την υγεία μου.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/contentfiles_2016b/psyxologia/various/kora3.jpg" alt="" width="600" height="620" /></div>
<div style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;"> </span></strong></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96247" style="text-align: justify;"><span style="color: #993366; font-size: medium;">"Εάν με απατήσουν, προτιμώ να μην μου το πουν." </span></div>
<div style="text-align: justify;"><span><strong><span><br /></span></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96248"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96249">-Το λεωφορείον ο πόθος θεωρείται ένα έργο σπουδή στις ανθρώπινες σχέσεις… Τι έμαθες για τις σχέσεις από τη Μπλανς που ενδεχομένως να μην το είχες σκεφτεί ποτέ; </strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96250" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96251">Αυτό που συμβαίνει στη Μπλανς, που πηγαίνει με τον κουνιάδο της είναι ο λόγος για τον οποίο ουσιαστικά αποτρελαίνεται. Διότι στο κεφάλι της, στο ασυνείδητο, όταν πας με τον άνδρα της αδερφής σου συμβαίνει αιμομειξία. Το να έχεις “μπει” στο ίδιο κρεβάτι με την αδερφή σου είναι ένας πολύ ισχυρός λόγος, για να τρελαθείς..</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96252" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96253"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96254">-Τι πιστεύεις για την απιστία;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96255" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96256">Αν απιστήσει κάποιος, καλά θα κάνει μετά να αναλογιστεί γιατί το έκανε και να μην το πει… Εκτός και αν θέλει να χωρίσει. Γιατί είναι λόγος χωρισμού, για μένα. Εάν με απατήσουν, προτιμώ να μη μου το πουν. Γιατί αν μου το πουν είναι σαν να μου λένε χωρίζουμε. Το να απιστήσεις σημαίνει ότι δεν είσαι ευχαριστημένος με κάτι. Ή έχεις θυμό με κάτι. Με τον σύντροφό σου. Ή το κάνεις γιατί ερωτεύτηκες. Αν έχεις ερωτευτεί και απιστείς, πες το να χωρίσουμε. Εγώ θεωρώ ότι και η ειλικρίνεια, δεν είναι πάντα ανάγκη να υπάρχει εκατό τοις εκατό. Γιατί η αλήθεια μπορεί να μη θέλει πάντα να ακουστεί. Και ο άλλος μπορεί να μην αντέχει να την ακούσει. Άπαξ και μου πεις την αλήθεια και ξέρεις ότι δεν μπορώ να το αντέξω, ε τότε, θα υποστούμε και τις συνέπειες της αλήθειας.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96257" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96258"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96259">-Υποδύεσαι έναν πολύ γοητευτικό χαρακτήρα… Τι είναι για σένα η γοητεία; Τι σε γοητεύει στους ανθρώπους;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96260" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96261">Με γοητεύει πολύ το χιούμορ και με γοητεύουν οι άνθρωποι που δεν παίρνουν τα πράγματα ως δεδομένα. Που δε ζουν με κλισέ, με σταθερά πράγματα. Που πάντοτε ψάχνουν την ίδια τους τη φύση, τον ιδιο τους τον εαυτό. Που δεν έχουν στεγανά, δεν έχουν σιγουράκια στη ζωή. Βαριέμαι τους ανθρώπους που τα βάζουν όλα σε κουτάκια και λένε “έτσι είναι μη μου το αλλάξεις”. </span></div>
<div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96262"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96263"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96264">-Ποιο είναι το μειονέκτημα που δεν αντέχεις στους ανθρώπους;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96265"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96266">Δεν μπορώ τον παραλογισμό.</span></div>
<div><span><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/contentfiles_2016b/psyxologia/various/kora5.jpg" alt="" width="600" height="450" /></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium; color: #993366;"> </span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96262" style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium; color: #993366;"> Αν δεν είσαι καλός άνθρωπος  φαίνεται πάνω στη σκηνή</span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium; color: #993366;"><br /></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96272" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96273"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96274">-Στο θέατρο παίζουν ρόλο οι δημόσιες σχέσεις για να έχεις δουλειά;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96275" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96276">Στο θέατρο ένα πράγμα θα σε κάνει να έχεις δουλειά. Η ίδια σου η δουλειά. Η ίδια σου η δουλειά καθορίζει τι ηθοποιός είσαι. Το ήθος σου, η ιδιοσυγκρασία σου, το ταλέντο σου βγαίνει πάνω στη σκηνή. Αν αυτό φαίνεται, δεν έχεις ανάγκη τίποτε άλλο. Είναι μια τέχνη που έχει τεράστια έκθεση. Αν είσαι καλός ηθοποιός φαίνεται. Αν δεν είσαι και καλός άνθρωπος και πάλι φαίνεται πάνω στη σκηνή, από τον τρόπο που θα παίξεις με το συνάδελφο.</span></div>
<div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96292"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96293"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96294">-Τι είναι το ταλέντο;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96295"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96296">Το ταλέντο είναι κάτι που φέρεις σαν προσωπικότητα. Γιατί εμείς οι ίδιοι εκτιθέμεθα. Ο εαυτός μας, η φωνή μας, το πρόσωπό μας δε θα αλλάξει, είναι τα εκφραστικά μας μέσα. Από εκεί και πέρα, μόνο ταλέντο δεν αρκεί. Θέλει πάρα πολύ δουλειά η υποκριτική.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96277" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96278"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96279">-Το πραγματικό ταλέντο χάνεται;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96280" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96281">Ποτέ. Υπάρχουν όμως ταλέντα που δεν άντεξαν στο χώρο. Δεν είχαν το στομάχι.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96282" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96283"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96284">-Τι δεν άντεξαν;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96285" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96286">Τον ανταγωνισμό, την έκθεση. Όλα αυτά δεν τα αντέχουν όλοι οι άνθρωποι. Υπάρχουν μεγάλα ταλέντα που απλά έφυγαν. Είναι σκληρή δουλειά, θέλει πειθαρχεία, στερήσεις. Δε μπορούν όλοι, ταλαντούχοι ή μη…</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96287" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96288"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96289">-Εσύ τι έχεις στερηθεί;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96290" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96291">Πάρα πολλά. Από το να μη φάω Χριστούγεννα με την οικογένειά μου, μέχρι το να μη μπορώ να βαφτίσω τον ανηψιό μου. Πολλά. Επίσης, δεν έχω το δικαίωμα να αρρωστήσω! Θα παίξω άρρωστη! (γελά)</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96297" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96298"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96299">-Στην τύχη πιστεύεις;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96300" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96301">Αν πιστεύω λέει; Πάρα πολύ. Εγώ είμαι μια από τις πιο τυχερές. Διότι είχα την τύχη να έχω δάσκαλο τον Βαγγέλη τον Θεοδωρόπουλο στη σχολή, να έχει το θέατρο του Νέου Κόσμου και να με πάρει και να με βάλει πρωταγωνίστρια, στα εικοσι πέντε μου. Αυτό είναι τύχη.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96302" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96303"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96304">-Και η αποτυχία τι είναι για σένα;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96305" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96306">Για την αποτυχία, έχω να πω ότι είναι πιο εύκολη από την επιτυχία. Γιατί το να αποτύχεις το περιμένεις το να επιτύχεις δεν το περιμένεις! (γελά) …Είναι βάρος η επιτυχία.Είναι πάρα πολύ βαρύ το να πετύχεις. Θέλει πάρα πολύ κλάμα… να κλάψεις που πέτυχες.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/contentfiles_2016b/psyxologia/various/kora4.jpg" alt="" width="600" height="698" /></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium; color: #993366;">"Αν μείνω έγκυος τα παρατάω όλα"</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96307" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96308"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96309">-Ποιο λεωφορείο έχεις χάσει εσύ στη ζωή σου και το έχεις μετανιώσει;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96310" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96311">Δεν αισθάνομαι ότι έχω χάσει κάποιο λεωφορείο, ρε Γιώργο… Δηλαδή, έχω μπει σε πολλά λεωφορεία και έχω κατέβει κάποιες στάσεις νωρίτερα. Λεωφορείο το πάθος, θα έλεγα.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96312" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96313"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96314">-Γιατί κατέβηκες από αυτό το λεωφορείο του πάθους;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96315" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96316">Γιατί το πάθος είναι τρομακτικό. Είναι ακραίο, είναι απόλυτο. Είναι επικίνδυνο το πάθος, γενικά ότι είναι ακραίο είναι επικίνδυνο. Στο έργο, λέει η Μπλανς “το αντίθετο του θανάτου είναι ο πόθος”. Έλα ντε που και το πάθος και ο θάνατος είναι απόλυτα. Είναι και τα δυο ακραία.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96317" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96318"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96319">-Για ποιον ανεκλήρωτο πόθο θα έπαιρνες το λεωφορείο και θα τα παρατούσες όλα;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96320" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96321">Έχω κάτι το ανεκπλήρωτο. Δεν έχω κάνει ακόμα παιδιά. Αν μείνω έγκυος τα παρατάω όλα, τουλάχιστον, για κάποια χρόνια…</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96322" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96323"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96324">-Θα ήθελες να κάνεις οικογένεια, λοιπόν.</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96325" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96326">Ναι, αυτός είναι ένας πόθος ανεκπλήρωτος. Γιατί είμαι γυναίκα και για η γυναίκα είναι διαφορετικά τα πράγματα. Ση γυναικεία φύση χτυπά κάποια στιγμή το καμπανάκι. Θα ήθελα να ακολουθήσω τη φύση μου και η φύση μού επιτάσσει να κάνω παιδιά. Οι γυναίκες είναι για να κάνουν παιδιά. Δεν είναι… για να είναι καριερίστες.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96327" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96328"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96329">-Δε θα σου έλειπε το θέατρο;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96330" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96331">Μπορώ να σκηνοθετήσω εάν θέλω.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96332" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96333"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96334">-Έχεις φανταστεί ποτέ τη ζωή σου πώς θα ήταν αν δεν ήσουν ηθοποιός;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96335" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96336">Όχι…Mπορώ να με φανταστώ νηπιαγωγό, γιατί μου αρέσουν πολύ τα παιδιά. Μπορώ να με φανταστώ ξεναγό ή διερμηνέα, γιατί μου αρέσουν οι ξένες γλώσσες και μαγείρισσα. Παρόλα αυτά, θα μου έλειπε το θέατρο. Θα μου έλειπε γιατί με συγκινεί πάρα πολύ να μπορώ να κάνω τους ανθρώπους να βιώνουν πράγματα που στην καθημερινότητά τους μπορεί να μη τα βίωναν, μέσα από την παράσταση να τους αγγίζω την ψυχή.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/contentfiles_2016b/psyxologia/various/kora89.jpg" alt="" width="600" height="608" /></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96337" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96338"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96339">-Αν λόγω συγκυριών δεν έβρισκες δουλειά που να ταιριάζει με τα δικά σου αισθητικά κριτήρια, θα προτιμούσες να δουλεύεις σε ένα καφέ, λόγου χάρη ή σε μια φθηνή επιθεώρηση για να μη σου λείπει το θέατρο;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96340" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96341">Αν ήταν να μου λείπει το θέατρο, θα προτιμούσα να κάνω θέατρο σε τοξικομανείς, σε φυλακισμένους, σε παιδιά με ειδικές ανάγκες, σε παιδικά εργαστήρια. Μπορείς πάντα να χρησιμοποιήσεις την τέχνη, ακόμα και αν δεν πρωταγωνιστείς ή δε θες να κάνεις κάποια έκπτωση, για να βοηθήσεις πάρα πολύ κόσμο. Και έτσι, δε θα σου λείπει.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96342" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96343"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96344">-Πώς σου φάνηκε αυτή η συνέντευξη ;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96345" style="text-align: justify;"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96346">Μου άρεσε γιατί κάναμε μια ωραία, ουσιαστική κουβέντα. Για πολλά πράγματα, με αφορμή το έργο.</span></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96347">
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96347"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96348"><strong id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96349">-Να πούμε και δυο λόγια για την ταινία “Έτερος Εγώ” που πρωταγωνιστείς;</strong></span></div>
<div id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96350" dir="ltr"><span id="yiv9177743311yui_3_16_0_ym19_1_1486979495870_96351">Αστυνομικό θρίλερ. Είναι μια παραγωγή που για μένα είναι εκτός της ελληνικής πραγματικότητας. Ο Σωτήρης Τσαφούλιας έχει κάνει ταινία με πολύ υψηλές προδιαγραφές, προδιαγραφές εξωτερικού. Και είναι ένα είδος που δεν το έχουμε ξαναδεί, αστυνομικό θρίλερ αλλά και ευαίσθητο αστυνομικό θρίλερ παράλληλα.</span></div>
<div dir="ltr"><span><br /></span></div>
<div dir="ltr"><span><br /></span></div>
<div dir="ltr">Η Κόρα Καρβούνη υποδύεται την <strong>Μπλανς</strong> στην παράσταση <strong>"Λεωφορείον ο Πόθος",</strong> στο Σύγχρονο Θέατρο. Μάθετε περισσότερα για την παράσταση<strong><a href="/160666/leofwreion-o-pothos-paratash-parastasewn-mexri-ton-aprilio"> ΕΔΩ </a></strong></div>
</div>
</div>

Σχετικά άρθρα