Mαθησιακές δυσκολίες: Η σχέση τους με την αντικοινωνικότητα στην ενήλικη ζωή

<p style="text-align: justify;"><strong>Οι μαθησιακές δυσκολίες φαίνεται ότι επηρεάζουν την συμπεριφορά μας και στην ενήλικη ζωή. Σημαντικές  έρευνες έχουν μελετήσει τη σχέση ανάμεσα στις διαταραχές συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία και στην αντικοινωνική συμπεριφορά στην ενήλικη ζωή.</strong> Οι περισσότερες μελέτες υποστηρίζουν τη συνέχεια της ψυχοπαθολογίας, από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή. Ο Rutter υποστηρίζει ότι τα αγόρια με διαταραχές συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία εμφανίζουν αντικοινωνική συμπεριφορά και στην ενήλικη ζωή. Αντίθετα τα κορίτσια παρουσιάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό καταθλιπτική κι αγχώδη συμπτωματολογία. (Λαζαράτου και Αναγνωστόπουλος 2000).</p>
<p style="text-align: justify;"><strong> Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε συναισθηματικά τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες</strong> ;</p>
<p style="text-align: justify;">Οτιδήποτε όμως και να ισχύει από τα παραπάνω, που αφορά την αιτιολογική σχέση ανάμεσα στις μαθησιακές δυσκολίες και τα προβλήματα συμπεριφοράς, εμείς σαν ειδικοί, εξηγεί ο κ. Στέλιος Μαντούδης, Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής, θα πρέπει να θυμόμαστε  την  ψυχοδυναμική προσέγγιση που ερμηνεύει την παραπτωματικότητα. «Ο παραπτωματικός έφηβος είναι απελπισμένος ιδεαλιστής και το αίτημά του για αγάπη και επικοινωνία με το εξιδανικευμένο αντικείμενο μετατρέπεται σε ματαιωμένη ελπίδα κι απελπισία».<strong> Οι πράξεις όπως το κλέψιμο ή η βία υποκρύπτουν αισθήματα και φαντασιώσεις, κλοπής και βίαιης απόκτησης της αγάπης που του ανήκε. Όλα αυτά είναι αμυντικές πράξεις (βαλβίδες διαφυγής) σε φόβους αποδιοργάνωσης και κατάθλιψης και χρησιμοποιούνται ως προσαρμοστικές ιδιότητες».</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Η Yvonne Black έλεγε, αστειευόμενη, ότι τα μωρά γεννιούνται παραπτωματικά. Επιτίθενται στο στήθος της μητέρας τους, κλαίνε, την εκμεταλλεύονται, είναι εγωιστικά, κατουράνε πάνω τους και γενικά τα κάνουν σκάτε. Η μητέρα, είναι εκείνη  που με την αγάπη, την τρυφερότητα και την σταθερότητά της θα τα μάθει να γίνουν αγαπητά και να ελέγξουν όλες τις αρχέγονες παρορμήσεις. Ο δε πατέρας έχει την ευθύνη να βάλει όρια (Αναγνωστόπουλος 1993).</p>

Σχετικά άρθρα