<p style="text-align: justify;"><strong>Εχασα τον πατερα μου απο καρκινο εδω και 40 μερες</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Πριν απο αυτο εχασα την γατα μου μεγαλη μου αδυναμια και διπλα μου 14 χρονια Αναγκαστηκά εγινα μαρτυρας στα βασανιστηρια και προσπαθησα να φροντισω οσο μπορουσα τον πατερα μου Απο τοτε που εμαθα πως πεθαινει και δεν μπορουν να κανουν τιποτα οι γιατροι παθαινω πολυ συχνα κατι ππυ δεν ξερω πως να το χαρακτηρισω</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em> Νιωθω πως πνιγομαι  δυσπνοια μουδιασματα νιωθω οτι θα παθω κατι κακο απο αυτα και δημιουργω μια κριση Δεν κλαιω συχνα Και δεν αισθανομαι πολυ μεγαλη θλιψη σε σημειο καταθλιψη Προσπαθω να συνεχισω την ζωη μου εκλαμβανοντας αυτο που εγινε ως κατι που ετσι ηταν να γινει Ομως αυτα τα σωματικα συμπτωματα με τρομαζουν τοσο πολυ δεν ξερω τι ειναι μπορω να το εξηγησω μονο ως αντικτυπος σε ολα την συναισθηματικη φορτιση και στον τρομο που ενιωσα βλεποντας τον πατερα μου να σβηνει καθε μερα και να βασανιζεται </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Εχω δικαιο Θα μπορουσε να ειναι αυτο Ειναι δυνατον το πενθος να με χτυπαει με σωματικα συμπτωματα  Πολλες φορες τρομαζω με το παραμικρο σχετικα με την υγεια Και πολλες φορες μου συμβαινει να κλαιω επειδη εχω κουραστει με αυτα τα σωματικα συμπτωματα </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Ειμαι 25 χρονων και ειμαι σωματικα υγιης τι συμβαινει;</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Στο ερώτημά σου απαντά η Δήμητρα Τραυλού <span>Οικογενειακή θεραπεύτρια-σύμβουλος</span></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span><img src="/thumbnail1?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/dimtravlou.jpg&amp;amp;amp;width=640" alt="" width="120" /></span></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span><br /></span></div>
<div dir="ltr">
<p style="text-align: justify;">Δύο απώλειες μαζί είναι πολύ βαρύ και το σοκ μεγάλο.</p>
<p style="text-align: justify;">Κατ’ αρχάς όλα όσα περιγράφετε είναι απολύτως φυσιολογικά. Κάθε απώλεια μας επηρρεάζει, πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά στο θάνατο δικού μας ανθρώπου. Τότε επιρρεαζόμαστε σωματικά και ψυχικά. Όταν χάνουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο είναι σα να χάνουμε ένα μέρος του εαυτού μας. Τα συναισθήματά μας είναι επώδυνα. Πόνος, θλίψη, οδύνη, μοναξιά, θυμός, ενοχές, απελπισία, σωματική κούραση, εξάντληση, αίσθηση του κενού, είναι μερικά από αυτά. Οι γνωστικές μας λειτουργίες επιρρεάζονται επίσης. Μπορεί να ξεχνάμε εύκολα, να μην αντιλαμβανόμαστε αμέσως τα ερεθίσματα από το περιβάλλον μας, να αφαιρούμαστε συχνά, ή να δυσκολευόμαστε να σκεφτούμε καθαρά. Μπορεί ο ύπνος μας να είναι διαταραγμένος. Ή να έχουμε την αίσθηση πως ότι ζούμε δεν είναι αληθινό. Ακόμη πως δεν είμαστε ο εαυτός μας. Κι όταν το στρες της απώλειας είναι πολύ ισχυρό και παρατεταμένο είναι δυνατόν να μετατραπεί σε σωματικά συμπτώματα από πονοκεφάλους, ανορεξία, δύσπνοια, μουδιάσματα, διαταραχές του πεπτικού, έως και σοβαρές ασθένειες.</p>
<p style="text-align: justify;">Όλοι κάποτε βρισκόμαστε μπροστά στην πληγή της απώλειας. Το πένθος είναι η φυσική διαδικασία που ακολουθεί ώστε να επουλώσουμε το τραύμα. Το πως θα το διαχειριστούμε εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, αλλά κυρίως από το πώς έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή και τι είδους σχέση είχαμε με το πρόσωπο που χάσαμε. Στη δική σας περίπτωση η απώλεια ήταν διπλή.Τα ζώα είναι σύντροφοί μας στη ζωή και δενόμαστε μαζί τους τόσο, που δεν τα ξεχωρίζουμε από μέλη της οικογένειάς μας. Δεχτήκατε το ένα τραύμα επάνω, στο άλλο. Καταλαβαίνω το φόβο και την κούρασή σας, ωστόσο είναι φυσικό να έχετε όλα αυτά τα συμπτώματα. Το σοκ που δεχτήκατε ήταν πολύ έντονο. Δεν έχει σχέση με το αν είστε υγιής-αυτό είναι ευτύχημα-. Η εμπειρία σας, από όσα περιγράφετε ήταν ιδιαίτερα επώδυνη. Είναι πολύ σημαντικό για εσάς να βιώσετε την εμπειρία του πένθους, που ήδη βιώνετε χωρίς να αντιστέκεστε. Αυτή η διαδικασία μπορεί να σας ανακουφίσει, ενώ αντίθετα αν την αρνείστε μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές διαταραχές.</p>
<p style="text-align: justify;">Χρειάζεστε λοιπόν να βρείτε τρόπους που θα σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε την απώλεια. Είναι θετικό που προσπαθείτε να συνεχίσετε τη ζωή σας, αφήστε όμως τον εαυτό σας ελεύθερο να κλάψει. Το να συγκρατείστε μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει. Το κλάμμα ανακουφίζει. Αισθανθείτε τη θλίψη σας και μιλήστε σε δικούς σας ανθρώπους γι αυτά που νιώθετε. Μοιραστείτε τη στενοχώρια σας με αυτούς που μπορούν να σας καταλάβουν. Αφήστε τα δάκρυα να κυλήσουν χωρίς λογοκρισία. Είναι θεραπευτικό. Μπορεί να είναι βοηθητικό να κρατήσετε ένα ημερολόγιο με τις σκέψεις, τα συναισθήματα ή και τα όνειρά σας. Ασχοληθείτε με δραστηριότητες που σας ευχαριστούν. Διαλέξτε ότι δεν σας καταπιέζει και σας κάνει να νιώθετε καλά. Είτε αυτό είναι διασκέδαση είτε είναι κάτι που σας θυμίζει αυτούς που χάσατε πρόσφατα, ακόμη κι αν σας στενοχωρεί. Όπως και να έχει, επιτρέψτε στον εαυτό σας, δώστε του την άδεια να “βουτήξει” στο πένθος ή να απομακρυνθεί από αυτό, ανάλογα με το τι εκείνος χρειάζεται και έχει ανάγκη κάθε φορά.</p>
<p style="text-align: justify;">Αν τα παραπάνω δεν σας βοηθήσουν απευθυνθείτε σε ειδικό.</p>
<p> </p>
</div>
<p style="text-align: justify;"><em><br /></em></p>