<p style="text-align: justify;"><em><strong>ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΕΣΕΙ ΚΟΝΤΑ 10ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΚΑΜΕΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ ΑΛΛΑ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΟΛΟ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΝΑ ΣΗΖΗΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΗ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΟΤΕ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ ΠΟΙΑΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΠΙΕΖΩΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣΩ</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong> Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Δήμητρα Φιλοπούλου </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p style="text-align: justify;">Το θέμα σας είναι αρκετά δύσκολο, γιατί αφορά σε ένα πολύ ευαίσθητο θέμα αλλά και γιατί δεν μπορεί να «λυθεί» μονόπλευρα. Το σημείο που πρέπει να προσέξετε είναι το να μην θυσιάσετε μια καλή σχέση στο βωμό της επιθυμίας ενός παιδιού τώρα. Και διευκρινίζω: ναι, ο ερχομός ενός παιδιού είναι από τα πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή μας, ναι για κάποιους θεωρείται ως εκπλήρωση του ρόλου της γυναίκας. Όμως, και είναι μεγάλο το όμως, το να έρθει ένα παιδί με πίεση και με το ζόρι, σε ένα γάμο που έχει ζοριστεί και κουραστεί εξαιτίας αυτού του θέματος δεν θα σας φέρει την ευτυχία που περιμένετε. Από την άλλη, αν έχετε όντως πίεση χρόνου (πχ είστε 38 ετών), τότε ο σύζυγος σας οφείλει να διασαφηνίσει τις προθέσεις του στο θέμα παιδί. Αν εκείνος δεν θέλει να κάνει παιδί και εσείς θέλετε να γίνεται μητέρα, τότε έχει ηθική υποχρέωση να μην σας κρατάει με μισόλογα και υπεκφυγές.     </p>
<p style="text-align: justify;">Για αρχή θα σας πρότεινα για κάποιο διάστημα, ας πούμε ένα μήνα, να μην το συζητήσετε. Το καταλαβαίνω πως είναι ένα θέμα που σας απασχολεί έντονα, αλλά με το να πιέζετε κάθε μέρα, πρώτον φθείρετε τη σχέση σας, και δεύτερον μπορεί να λειτουργεί και αντιδραστικά ο σύζυγος σας και για αυτό να μην το συζητάει. Αφήστε λίγο το γάμο σας να «αναπνεύσει», δώστε χώρο τόσο σε εσάς όσο και στον σύζυγο σας να είστε μαζί.</p>
<p style="text-align: justify;">Μετά από αυτό το διάστημα, κάντε εκ νέου μία προσπάθεια συζήτησης. Όμως προσοχή! Χωρίς πανικό, χωρίς «κατηγορώ», χωρίς τελεσίγραφα. Προσπαθήστε να του δώσετε την ευκαιρία να σας εξηγήσει την άρνηση του και προσπαθήστε να την καταλάβετε. Είναι θέμα οικονομικό; Μήπως θέλει να ζήσετε λίγο μόνοι σας; Μήπως δεν θέλει; Αφού ακούσετε με κατανόηση την δική του άποψη, μιλήστε του για την δικής σας πλευρά: το να γίνετε μητέρα είναι κάτι που σίγουρα θέλετε και ότι σαν γυναίκα δεν έχετε άπλετο χρόνο. Αφού ακουστούν και οι δύο πλευρές, ζητήστε τη γνώμη του.</p>
<p style="text-align: justify;">Αν και πάλι δεν καταλήξετε κάπου, θα σας πρότεινα να δείτε έναν σύμβουλο γάμου. Είναι ο πλέον ειδικός για να δράσει σαν «μεσολαβητής» και να σας βοηθήσει, εσάς, τον σύζυγο σας, και κυρίως τη σχέση σας να βρείτε ένα τρόπο επικοινωνίας.  </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Ελπίζω να σας βοήθησα!</p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong><br /></strong></em></p>