Είμαι 17 χρόνων και σε λιγότερο από δύο μήνες δίνω Πανελλήνιες. Γενικά από πάντα ήμουν καλή μαθήτρια  βέβαια. Χωρίς την πίεση από τους γονείς μου από μικρή και ειδικά από το μπαμπά μου που ήταν πιο πολύ στο σπίτι  θα ανήκα σε αυτό τον τύπο μαθητών που λέμε ότι τους κόβει αλλά δεν διαβάζουν. Γενικά πάντα λάτρευα να μαθαίνω πράγματα και η γνώση μου άρεσε. Όμως ποτέ  δεν μου άρεσε να μαθαίνω απ’ έξω πράγματα για εξέταση ή γενικά η όλη φάση με το ότι το Σχολείο είναι υποχρέωση και κάνουμε τα πάντα αναγκαστικά.

Εν τω μεταξύ να σημειώσω ότι πάντα είχα μια ιδιαίτερη αγάπη για την τέχνη κυρίως το θέατρο, τη δημιουργία και τα σχετικά, γεγονός που οι γονείς μου ποτέ δεν εκτίμησαν. Έτσι και φέτος ενώ περίμενα πως με την απειλή των Πανελληνίων να πλησιάζει θα στρωνόμουν στο διάβασμα, έγινε το αντίθετο. Διάβαζα όπως κάθε χρονιά. Δηλαδή είχα γνώση για τα πάντα αλλά στην ουσία για πανελλήνιες δεν ήξερα τίποτα. Αποτέλεσμα ήταν συχνοί και ομηρικοί καυγάδες με τους γονείς μου για το ότι δεν εκτιμάω τα λεφτά τους και ότι θα τους αρρωστήσω και θα τους στείλω αδιάβαστους και να βρω δουλειά αν δε θέλω να δώσω κλπ…

Αυτό μου δημιουργεί αφάνταστο άγχος. Δηλαδή είμαι ένας άνθρωπος που δε με πειράζει να δώσω και του χρόνου Και δίνω το 70% για τους γονείς μου, αναγκαστικά εν μέρει. Αναγκάστηκα να διαλέξω μια σχολή που θα με ενδιέφερε εγκυκλοπαιδικά να μάθω αλλά η πίεση με ξενερώνει και με κάνει να χάνομαι. Τσακώνομαι συνέχεια με τους  δικούς μου γι’ αυτό το θέμα δεν μπόρεσαν ποτέ  να δεχτούν την πιο ευαίσθητη πλευρά μου και δεν έδειξαν κατανόηση στο ότι αναγκάστηκα να επιλέξω μια σχολή που ειδάλλως δε θα σκεφτόμουν καν και πως προσπαθώ, όχι πολύ αλλά προσπαθώ… Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου.  Όταν τσακωνόμαστε τους μιλάω άσχημα αλλά λέω  αλήθειες  εν μέρει. Νιώθω ότι γίνομαι αχάριστη γιατί δε το αξίζουν αυτό τους υπεραγαπώ και κάθομαι και στεναχωριέμαι άσχημα όταν μιλάω. Έτσι  αλλά επίσης νιώθω ότι ό,τι κάνω το κάνω πάνω από όλα για να χαρούν  αυτοί που θέλουν τόσο να με δουν σε πανεπιστήμιο.

Στο ερώτημά σας απάντησε η Μαρκέλλα Καπλάνη

Αγαπητή Αναγνώστρια,

Είναι λογικό αυτή να είναι μία πιεστική περίοδος στη ζωή σου. Οι προσδοκίες των γονιών σου αλλά και οι δικές σου από τον εαυτό σου είναι μεγάλες και προσθέτουν άγχος άσχετα με το αν είσαι καλή μαθήτρια ή όχι. Είναι σημαντικό το ότι προσπαθείς να βρίσκεις εναλλακτικές λύσεις για το τι μπορείς να κάνεις αν δεν τα καταφέρεις – παραδείγματος χάριν το ότι μπορείς να ξαναδώσεις του χρόνου – εφόσον αυτή η τεχνική θα σε βοηθήσει να μειώσεις το στρες και, επομένως, να αποδώσεις και καλύτερα. Ακούγοντας τις εναλλακτικές σου, βεβαίως, οι γονείς σου μπορεί να θεωρούν ότι δεν έχεις κατανοήσει την κρισιμότητα αυτής της εξεταστικής και να πιστεύουν ότι αυτή είναι τεχνική υπεκφυγής που θα σε αποπροσανατολίσει αντί να σε βοηθήσει να συγκεντρωθείς περισσότερο. Εντούτοις, προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο να σου καταστήσουν σαφές πως πρέπει να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Κανένας δεν έχει άδικο σε αυτή την περίπτωση γιατί και οι δύο πλευρές σκέφτονται και λειτουργούν με την δική τους λογική.</div>

Αυτό που μπορείς να κάνεις για να τους καθησυχάσεις είναι να τους δείξεις πως έχεις διαμορφώσει ένα πρόγραμμα μελέτης ώστε να φαίνονται οι προσπάθειές σου. Προσπάθησε να μη μου δίνεις τόση έμφαση στις εναλλακτικές σου λύσεις στις συζητήσεις σου με τους γονείς σου, εφόσον αυτές παρερμηνεύονται. Και τέλος, εξέφρασε τους τα όμορφα λόγια που έγραψες στο τέλος του κειμένου σου: Πόσο πολύ τους αγαπάς και πόσο πραγματικά προσπαθείς για να είναι κι εκείνοι ικανοποιημένοι.

>Κλείνοντας, επειδή καταλαβαίνω ότι αυτό που θέλεις πραγματικά να κάνεις και αυτό που θέλουν οι γονείς σου να σπουδάσεις πιθανώς να είναι χιλιομετρικά αντίθετα, σου προτείνω να επανεξετάσεις τι θες να σπουδάσεις και να το δεις μέσα από ένα πρίσμα ισορροπίας: Καλλιτεχνικά μπορείς να σπουδάσεις και παράλληλα με άλλες σπουδές και δεν χρειάζεται να είναι στο πανεπιστήμιο. Ταυτοχρόνως, επειδή ο καλλιτεχνικός χώρος είναι άστατος, όντως είναι καλό, εφόσον μπορείς, να πάρεις και ένα άλλο πτυχίο. Αν αυτό, όμως, που έχεις αποφασίσει να σπουδάσεις δεν έχει καμία πρακτική σύνδεση με αυτό που θέλεις να κάνεις στην πραγματικότητα, δεν έχεις κι εσύ το κίνητρο να διαβάσεις και να προσπαθήσεις ουσιαστικά. Επομένως, ή θα πρέπει να αλλάξεις κατεύθυνση ή να προσπαθήσεις να βρεις με ποιον τρόπο οι σπουδές στον κλάδο που έχεις επιλέξει θα μπορούσαν να συνδυαστούν με την υποκριτική ή οποιοδήποτε άλλο καλλιτεχνικό δρόμο επιλέξεις στο μέλλον. Για παράδειγμα, το να σπουδάσει κάποιος business ή οικονομικά μπορεί να τον ωφελήσει στο να γνωρίζει πως να κάνει καλύτερους διακανονισμούς με τους εργοδότες του στον καλλιτεχνικό τομέα ή στο να μπορέσει να ανοίξει δική του καλλιτεχνική επιχείρηση. Το να σπουδάσει ψυχολογία μπορεί να βελτιώσει την υποκριτική του ικανότητα. Οπότε, βρες κι εσύ κίνητρο να διαβάσεις που να πηγάζει απο μεσα σου, από τις δικές σου ανάγκες, τα δικά σου όνειρα, και θα δεις πως θα σου είναι πολύ πιο εύκολο και το να συγκεντρωθείς και το να διαβάσεις. </div>
>
Καλή σου επιτυχία!

Μαρκέλλα Καπλάνη
M.A. Κλινικής-Συμβουλευτικής Ψυχολογίας
PgCert. Ειδικής Αγωγής
B.Sc. Ψυχολογίας
website: www.normavitae.com​
e-mail: [email protected]