«Ελπίζω ότι μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε πως τώρα έχουμε φθάσει στη στιγμή της απόφασης». Με αυτά τα λόγια η Τερέζα Μέι χαιρέτισε τα ξημερώματα της Παρασκευής, την απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να εγκρίνει την αναβολή του Brexit, τονίζοντας πως τα μέλη της Βουλής των Κοινοτήτων έχουν πλέον μπροστά τους ξεκάθαρες επιλογές για τα επόμενα βήματα.
Η Τερέζα Μέι, η δεύτερη γυναίκα πρωθυπουργός στην ιστορία της Βρετανίας, ανέλαβε την ηγεσία της χώρας αμέσως μετά το δημοψήφισμα για το Brexit, το οποίο προκάλεσε την παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον. Ουσιαστικά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι έβαλε τον εαυτό της στη δίνη του Brexit, αφού εδώ και πάνω από δύο χρόνια προσπαθεί να συμβιβάσει τα… ασυμβίβαστα.
Πώς όμως η Τερέζα Μέι από πτυχιούχος… Γεωγραφίας, κατόρθωσε να ανέλθει στην πολιτική ελίτ της Βρετανίας, να αναλάβει την πρωθυπουργία και μέσα σε ελάχιστο χρόνο σύμμαχοι, αλλά και επικριτές να την συγκρίνουν με τη Σιδηρά Κυρία, Μάργκαρετ Θάτσερ;
Από τη ζωή στο χωριό, στα… «σαλόνια» της Οξφόρδης
Η Τερέζα Μαίρη Μέι, όπως είναι το πλήρες της όνομα, γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου του 1956 στο Σάσεξ της νότιας Αγγλίας, αλλά μεγάλωσε στο Όξφορντσιρ.
Μοναχοκόρη του Αγγλικανού ιερέα Χιούμπερτ Μπρέιζερ και της Ζέιντι Μαίρη Μπαρνς, διατηρεί μέχρι σήμερα τη σχέση της με την εκκλησία. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια έχοντας ενσωματωθεί πλήρως στη ζωή του χωριού. Φοίτησε σε δημόσια σχολεία, ενώ κάθε Σάββατο εργαζόταν σε φούρνο της περιοχής.
Όταν πρόσφατα ρωτήθηκε για τη «μεγαλύτερη αταξία» που έχει κάνει ποτέ, αν και αρχικώς εμφανίστηκε αιφνιδιασμένη, τελικά επέλεξε ένα περιστατικό από την παιδική της ηλικία: «Ξέρετε δεν είμαι και τόσο σίγουρη… Κανείς δεν είναι αψεγάδιαστος στην συμπεριφορά του, σωστά; Πρέπει να ομολογήσω πως όταν εγώ και οι φίλοι μου τρέχαμε στα χωράφια με τα σιτάρια, οι αγρότες δεν ήταν και τόσο χαρούμενοι».
Η νεαρή Τερέζα ανέπτυξε από νεαρή ηλικία πολιτικές φιλοδοξίες, έχοντας μάλιστα εκμυστηρευτεί σε φίλους της ότι ονειρευόταν να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Βρετανίας. Το όνειρο της, όπως είναι γνωστό, δεν ευοδώθηκε πλήρως αφού την πρόλαβε η Μάργκαρετ Θάτσερ.
Στα χνάρια της Σιδηράς Κυρίας, η Μέι βρέθηκε κι αυτή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης απ’ όπου αποφοίτησε το 1977 με πτυχίο στη Γεωγραφία.
Τους «τα έφτιαξε» η πρωθυπουργός του Πακιστάν
Στο τρίτο έτος των σπουδών της, η νεαρή Τερέζα γνώρισε τον σύζυγό της, Φίλιπ Τζον Μέι, ο οποίος ήταν πρόεδρος του φόρουμ Oxford Union, κοιτίδα μελλοντικών πολιτικών ηγετών. Αξιοσημείωτο είναι μάλιστα ότι τις συστάσεις σε μια φοιτητική ντίσκο έκανε η συμφοιτήτριά της και μετέπειτα πρωθυπουργός του Πακιστάν, Μπεναζίρ Μπούτο! Τελικά το ζευγάρι θα ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας το 1980.
Στο πρόσωπο του συζύγου της βρήκε παρηγοριά όταν δυστύχησε να δει και τους δύο της γονείς να φεύγουν από τη ζωή με διαφορά ενός χρόνου: ο πατέρας της από αυτοκινητιστικό δυστύχημα και η μητέρα της μετά από μάχη με τη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Από το έτος αποφοίτησής της έως το 1983, η Τερέζα Μέι θα εργαστεί στην Τράπεζα της Αγγλίας και κατόπιν, έως το 1997, ως οικονομική σύμβουλος και σύμβουλος διεθνών υποθέσεων στον Σύνδεσμο Υπηρεσιών Εκκαθάρισης Πληρωμών.
Οι πολιτικές φιλοδοξίες
Η πολιτική ήταν πάντα στο αίμα της, ωστόσο οι μεγαλύτερες φιλοδοξίες της άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά το 1997 οπότε και κατάφερε να κερδίσει τη βουλευτική έδρα για την περιφέρεια του Μέιντενχεντ, δυτικά του Λονδίνου. Μπορεί να μην ήταν η καλύτερη περίοδος για το Συντηρητικό Κόμμα στο οποίο η ίδια συμμετείχε από μικρή, μιας και οι Εργατικοί με τον Μπλερ είχαν την εξουσία, ωστόσο για την Μέι ήταν η εποχή που θα εδραιώνονταν για τα καλά στο εσωτερικό των Τόρις.
Το 1999 τοποθετήθηκε στη σκιώδη κυβέρνηση του τότε ηγέτη Γουίλιαμ Χέιγκ για να ακολουθήσουν πολλές ανάλογες θέσεις. Το 2002 έγινε η πρώτη γυναίκα Επικεφαλής του Συντηρητικού Κόμματος. Αίσθηση προκάλεσε η ομιλία της στο κομματικό συνέδριο εκείνης της χρονιάς, καθώς παραδέχτηκε ανοιχτά ότι πολλοί ψηφοφόροι έβλεπαν τους Συντηρητικούς ως «μοχθηρό κόμμα».
«Δεν τριγυρνώ στα τηλεοπτικά στούντιο, δεν πίνω στα μπαρ του Κοινοβουλίου»
Το προφίλ της αυστηρής πολιτικού που όμως δεν διστάζει να μιλήσει σκληρά όταν πιστεύει σε κάτι, το διατηρεί μέχρι και σήμερα. Το ίδιο και το στυλ του ανθρώπου που δεν κυνηγά τη δημοσιότητα και τις κοινωνικές συναναστροφές. «Το ξέρω, δεν είμαι ελκυστική πολιτικός. Δεν κάνω περιοδείες στα τηλεοπτικά στούντιο και δεν κουτσομπολεύω στο μεσημεριανό φαγητό. Δεν πηγαίνω για ποτό στα μπαρ του Κοινοβουλίου. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να φέρνω σε πέρας τις εργασίες μου», είχε δηλώσει.
Θητεία-ρεκόρ στο υπουργείο Εσωτερικών
Ο χαρακτήρας της θα τη βοηθήσει να γίνει η μακροβιότερη υπουργός Εσωτερικών εδώ και μισό αιώνα, διατηρώντας το αξίωμα από το 2010 μέχρι και την ανάληψη της πρωθυπουργίας, μετά το δημοψήφισμα για το Brexit.
Κατά τη θητεία της στο υπουργείο, θα αναλάβει να υλοποιήσει πλήθος κρίσιμων πολιτικών, όπως αυτήν του περιορισμού της μετανάστευσης από χώρες εκτός ΕΕ. Παράλληλα, θα προχωρήσει στην απέλαση του ιορδανού εξτρεμιστή μουσουλμάνου κληρικού Άμπου Κατάντα, κάτι που δεν είχαν καταφέρει παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειές τους οι προκάτοχοί της.
Πηγή πολιτική ισχύος για την ίδια είναι η επιλογή της να μην προκαλεί με δηλώσεις πάνω σε καυτά ζητήματα που διχάζουν. Ενδεικτική η στάση της στο θέμα της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς αρχικώς εμφανίστηκε ουδέτερη και αργότερα τάχθηκε με την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε., με τρόπο όμως διακριτικό. Χάρη στον επιδέξιο αυτό χειρισμό κατόρθωσε να λανσάρει τον εαυτό της ως υποψήφια ενότητας, σε ένα διχασμένο κόμμα.
Η δήλωση της αντιπάλου για το ότι δεν απέκτησε παιδιά άνοιξε το δρόμο για την πρωθυπουργία
Με τον σύζυγό της δεν απέκτησαν παιδιά. «Βλέπεις οικογένειες όλη την ώρα και αντικρίζεις κάτι που δεν έχεις», είχε δηλώσει παλιότερα. Το θέμα των παιδιών, μάλιστα, αναδείχτηκε κατά την κούρσα διαδοχής στην πρωθυπουργία μετά την παραίτηση Κάμερον, όταν η αντίπαλός της Άντρεα Λίντσομ ισχυρίστηκε πως «το ότι είμαι μητέρα μου δίνει προβάδισμα έναντι της Μέι». Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν σάλο και «έκαψαν» την υποψηφιότητά της για τη διαδοχή. Ακόμη και τότε, όμως, η Τερέζα Μέι φρόντισε να κρατήσει χαμηλούς τόνους: Δεν αντέδρασε δημοσίως και περιορίστηκε να ευχαριστήσει την Λίντσομ για την αξιοπρέπειά της μετά την απόφαση να αποχωρήσει.
Ο διαβήτης δεν την πτόησε!
Ανάλογη ψυχραιμία είχε δείξει όταν διαγνώστηκε το 2013 με διαβήτη τύπου 1, πάθηση που απαιτεί σε καθημερινή βάση ενέσεις με ινσουλίνη. Μιλώντας, μάλιστα, για τα συναισθήματα που την είχαν κυριεύσει την περίοδο εκείνη, έκανε λόγο για σοκ. Ωστόσο, είχε επισημάνει πως ο διαβήτης δεν θα επηρεάσει τη δουλειά της, πράγμα που τήρησε μιας και η φήμη που τη συνοδεύει είναι αυτή της εργασιομανούς πολιτικού που θα βρίσκεται στο υπουργείο ακόμη και μέχρι τις 2 τα ξημερώματα!
Η αγάπη για τη μόδα και τα παπούτσια
Πολιτικοί φίλοι, αλλά και αντίπαλοι, την έχουν συγκρίνει τόσο με τη Μάργκαρετ Θάτσερ, όσο και με την γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ. Αιτία συνήθως η αυστηρότητα και η πειθαρχία που τη διακρίνει. Τα παραπάνω περιορίζονται βέβαια στον πολιτικό της βίο και τις απόψεις που διατυπώνει κι όχι στην εμφάνισή της, η οποία έχει τύχει ιδιαίτερου σχολιασμού. Οι στυλιστικές της επιλογές είχαν στο παρελθόν προκαλέσει το ενδιαφέρον των βρετανικών ΜΜΕ μετά τις επικρίσεις που δέχτηκε για τη φωτογράφιση σε περιοδικό φορώντας ένα δερμάτινο παντελόνι αξίας 995 λιρών. Το περιστατικό έγινε γνωστό ως «Trousergate».
Τα ταμπλόιντ συχνά θα σχολιάσουν και τα παπούτσια που η πρωθυπουργός επιλέγει σε διάφορες περιστάσεις, όπως τις μακριές μαύρες μπότες που είχε φορέσει σε μια συνάντηση με τη βασίλισσα Ελισάβετ ή τις λεοπάρ γόβες με τις οποίες πήγε χτες να ψηφίσει.Η ίδια άλλωστε παραδέχεται ανοιχτά την αγάπη της για τη μόδα, μιας και όταν κάποτε ρωτήθηκε ποιο πολυτελές αντικείμενο θα έπαιρνε σε ένα νησί, απάντησε: «μια εφ’ όρου ζωής συνδρομή στο περιοδικό Vogue».
Για την αμερικανική έκδοση του ίδιου περιοδικού είχε φωτογραφηθεί πριν λίγους μήνες. Τότε ρωτήθηκε και για το περιστατικό με το ακριβό παντελόνι: «Σε όλη την πολιτική καριέρα μου οι άνθρωποι σχολιάζουν αυτά που φοράω. Είναι κάτι που συμβαίνει και πρέπει να το αποδεχτείς. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να απολαμβάνω τη μόδα. Και νομίζω ότι είναι σημαντικό να μπορείς να δείξεις ότι μία γυναίκα μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά και ταυτόχρονα να την ενδιαφέρουν τα ρούχα».
