<p>Η αναγνώστρια ρωτά:</p>
<p>Είμαι 25 χρονών και από μικρή αισθάνομαι πιο ώριμη από την ηλικία μου. Στην ηλικία των 4 ετών κατάλαβα ότι έχω κλίση στη μουσική και επιβεβαιώθηκα από ανθρώπους του χώρου. Όμως, δε του έδωσε σημασία η οικογένεια μου και στην πορεία αυτό δημιούργησε προβλήματα, με αποτέλεσμα να εξαρτώμαι από τους γονείς μου. Προσπαθώ να προχωρήσω στη ζωή μου, αλλά λόγω των ανθρώπων γύρω μου το αναβάλλω. Πώς να συνεχίσω να προσπαθώ, ενώ έχω γύρω μου ανθρώπους που δε με αφήνουν να τηρώ το πρόγραμμα μου για να πετύχω τους στόχους μου; Πώς να συνεχίσω να προσπαθώ χωρίς να επηρεάζομαι από αυτούς, αφού πρέπει να μένω μαζί τους;</p>
<p><strong>Απαντά η ψυχολόγος Ζωή Στραβοπόδη</strong></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p>Δυστυχώς στο μήνυμα σας δεν είναι σαφείς οι τρόποι με τους οποίους η οικογένειά σας σάς εμποδίζει στην επίτευξη των στόχων σας και ως εκ τούτου δεν είναι εύκολο να σας καθοδηγήσουμε ως προς τους τρόπους που θα μπορούσατε να αντιμετωπίσετε τις όποιες δυσκολίες / εμπόδια / τρικλοποδιές. Αυτό, όμως, που νομίζω ότι χρειάζεται να κατανοήσετε, ώστε να μπορέσετε να προχωρήσετε είναι να σταματήσετε να αποδίδετε τις ευθύνες για αυτό που σας συμβαίνει στους άλλους και να προσπαθήσετε να δείτε τι είναι αυτό που χρειάζεται να κάνετε εσείς, ώστε να ικανοποιήσετε τους στόχους και τις φιλοδοξίες σας.</p>
<p>Μπορεί οι γονείς και το περιβάλλον μας να φταίνε για πολλά πράγματα, όμως η τελική ευθύνη για να βγούμε από το όποιο αδιέξοδο είναι πάντα δική μας. Ίσως κάποιες συνεδρίες με ειδικό να σας βοηθούσαν να διερευνήσετε σε περισσότερο βάθος τους λόγους της προσωπικής σας ακινητοποίηση και να συνειδητοποιήσετε ότι τελικά "από εσάς εξαρτάται" πια το τι θα κάνετε.</p>
<p>Φωτογραφία: <a href="https://www.quicken.com/">https://www.quicken.com/</a> </p>