Η κόρη μου είναι 19 μηνών και σπάνια τρώει κανονικό φαγητό. Της αρέσει να τσιμπολογάει

<p style="text-align: justify;"><span>Η κόρη μου ειναι 19 μηνών και δεν τρώει.  Σπάνια τρώει κανονικό φαγητό. Θέλει να τσιμπολογάει. Τις ώρες των γευμάτων <strong>αντί να τρώει παίζει με το φαγητό</strong>. Τι να κάνω; Πώς θα μάθει να σέβεται το φαγητό και να μην το πετά στο πατωμα; Μπροστά της έχει ποικιλία τροφών αλλά τρώει μονο ελιές. πχ Μερικές φορές την πιέζω να φάει μια κουταλιά αν και το μετανιώνω. Τι κάνω λάθος; Εχω χάσει πλέον την υπομονή μου με το θέμα του φαγητού.</span></p>
<p><strong>Στο ερώτημά σας απάντησε ο παιδίατρος Σωτήρης Πουλής</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong></strong><br />Με το ερώτημα αυτό αγγίζετε ένα παλιό και πολυσύνθετο πρόβλημα της ψυχοκοινωνικής εξέλιξης των παιδιών.Πρέπει κατ'αρχήν να γίνει κατανοητό ότι η <strong>λήψη τροφής είναι μία πολυσύνθετη διαδικασία</strong>,η ολοκλήρωση της οποίας <strong>δεν εξαρτάται μόνο από την πείνα.</strong> Σε πρώτο επίπεδο,μπορεί να φαίνεται ότι ολοκληρώνει την πιό αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου,όμως σε κοινωνίες σαν την δική μας υπεισέρχονται και <strong>ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες</strong>. Και διευκρινίζω: το αν ένα βρέφος "φάει ή όχι " το φαγητό του <strong>είναι κάτι που θέλει ο γονιός, όχι το παιδί</strong>. Είναι μία διαδικασία που υπάρχει σαν εικόνα στο μυαλό του γονιού,όχι του παιδιού και το μωρό δεν έχει κανένα λόγο να ακολουθήσει τις "προσταγές" του γονιού και να του "κάνει το χατήρι". Αντιθέτως είναι μιά καλή ευκαιρία να δοκιμάσει τα περιθώρια ελέγχου που έχει πάνω στον γονιό και σας διαβεβαιώ ότι κατανοεί την κοινωνική δυναμική του γεγονότος κι από πολύ μικρότερη ηλικία. Ειδικά σε κοινωνίες και οικογένειες όπως η ελληνική, όπου η λήψη τροφής είναι θρονιασμένη στο συλλογικό ασυνείδητο δίπλα στην αναπνοή,η άρνηση του παιδιού να φάει δίνει στο παιδάκι μιά αίσθηση κυριαρχίας και υπερίσχυσης που αντιρροπεί την οποιαδήποτε δυσφορία που μπορεί να νιώσει λόγω πείνας.<br /><strong>Ο μοναδικός τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η παντελής αδιαφορία του γονιού για την διατροφή του παιδιού! </strong>Το βάζουμε στο τραπέζι με το πιάτο του και αποχωρούμε. <strong>Ας φάει ό, τι θέλει, απόντος του γονιού</strong>.Μετά όμως θα ξαναφάει την ώρα του επόμενου γεύματος. <strong>ΟΧΙ</strong> συμπληρώματα ενδιάμεσα, αλλιώς το παιχνίδι είναι χαμένο. <strong>ΟΧΙ</strong> ζόρισμα του τύπου "αυτό πρέπει να φάς και θα το φάς" γιατί παίζουμε το παιχνίδι του κι έχουμε ήδη χάσει. Κανένα παιδί που είχε να φάει δεν πείνασε! Τα παιδάκια στις υποανάπτυκτες κοινωνίες,με σοβαρά προβλήματα φτώχειας και υποσιτισμού δεν παρουσιάζουν ποτέ τετοια προβλήματα άρνησης τροφής.</p>
<p style="text-align: justify;">Χαλαρώστε λοιπόν και μην ξαναασχοληθείτε με το τι και πόσο έφαγε το παιδάκι. <strong>Η φύση θα φροντίσει για την ισορροπία</strong>. Και σε τελευταία ανάλυση, υπάρχει πάντα η λύση του βρεφονηπιακού σταθμού. Εκεί κανένα παιδάκι δεν έχει πρόβλημα διατροφής, ακόμα και τα πιό "κακόφαγα".</p>
<p style="text-align: justify;">Διαβάστε σχετικά άρθρα εδώ:</p>
<p style="text-align: justify;"><a href="/178569/afhste-to-paidi-sas-na-gemizei-mono-toy-to-piato-toy" target="_blank"><span>Αφήστε το παιδί σας να γεμίζει μόνο του το πιάτο του!</span></a></p>
<p style="text-align: justify;"><a href="/178015/to-paidi-moy-den-trwei-ti-na-kanw" target="_blank"> <span>"Το παιδί μου δεν τρώει": τι να κάνω;</span></a></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p> </p>

Σχετικά άρθρα