Διπολική κατάθλιψη. Προκαλούν τα φάρμακα παρενέργειες;

<p>Ο αναγνώστης ρωτά:</p>
<p>Έχω μια κόρη 24 ετών που πάσχει από διπολική κατάθλιψη και ταυτόχρονα υποφέρει από προεμμηνορυσιακή δυσφορική διαταραχή. Η διάγνωση ήταν δύσκολη και για μεγάλο διάστημα νομίζαμε ότι ήταν κατάθλιψη. Εδώ και 2 χρόνια παίρνει αντικαταθλιπτικά, αλλά τα φάρμακα της προκάλεσαν παχυσαρκία. Τους τελευταίους μήνες της έχει καθυστέρηση στην περίοδό της. Από την εταιρεία που παρασκευάζει τα φάρμακα μου είπαν ότι πράγματι το ένα έχει ως παρενέργεια την καθυστέρηση της περιόδου, με συνέπεια να μην το ξαναπάρει. Ο γιατρός συνέστησε άλλο σκεύασμα, που όμως και αυτό έχει ως παρενέργεια την καθυστέρηση περιόδου. Τι θα πρέπει να κάνουμε; Θα πρέπει με κάποιον τρόπο να έχει κανονική περίοδο ή να το αφήσουμε έτσι, δεδομένου ότι η έλευση περιόδου τα τελευταία χρόνια ήταν βασανιστική; Βέβαια, η καθυστέρηση δημιουργεί μεγάλο εκνευρισμό. Οι ορμονολογικές εξετάσεις ήταν καλές.</p>
<p><strong>Απαντά ο Βενετσάνος Μαυρέας, Καθηγητής Ψυχιατρικής</strong></p>
<p>Αγαπητέ αναγνώστη, </p>
<p>Τα ερωτήματα που τίθενται είναι τα ακόλουθα:</p>
<p>1. Θεραπεία της Προεμηνορρυσιακής Διαταραχής. Γι’ αυτήν συνιστάται η λήψη ενός αναστολέα επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRI). Αν υπάρχει πρόβλημα με αύξηση βάρους συνιστάται η αντικατάστασή του με άλλον, που δεν ενοχοποιείται γι’ αυτήν την παρενέργεια.</p>
<p>2. Διακοπή ή καθυστέρηση περιόδου  λόγω λήψης φαρμακευτικής αγωγής. Η παρενέργεια αυτή είναι ακίνδυνη, αν και, ιδιαίτερα για νέες γυναίκες ενοχλητική. Σπάνια τα SSRI ενοχοποιούνται για το πρόβλημα, κυρίως αυτό οφείλεται στα νευροληπτικά φάρμακα, και οφείλεται σε αύξηση της ορμόνης προλακτίνη. Από ότι καταλαβαίνω, δίνεται όπως συνιστάται, σε δόσεις 150-300mg, για τη θεραπεία της διπολικής κατάθλιψης. Αν υπάρχει όμως έντονη ενόχληση ή η θεραπεία δεν έχει αποτέλεσμα, υπάρχουν εναλλακτικές φαρμακευτικές θεραπείες.</p>
<p>3. Στη διπολική κατάθλιψη εκτός από τη θεραπεία της κατάθλιψης, συνιστάται και η μακροχρόνια ρύθμισης της διπολικής διαταραχής με “θυμορρυθμιστικά” φάρμακα για προφύλαξη από μελλοντικά επεισόδια, πάντα όμως με τακτική ψυχιατρική παρακολούθηση.</p>
<p>Αυτά τα θέματα μπορεί να συζητήσετε με τον θεράποντα ψυχίατρο, ο οποίος θα αποφασίσει ανάλογα και με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ασθενούς.</p>

Σχετικά άρθρα