Καλό μήνα με συντροφιά τον Ελύτη

<p>Γυμνός, Ιούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ’ ένα στενό κρεβάτι<br /> ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω<br /> στο μπράτσο μου, που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του.<br /> Κοιτάζω τον ασβέστη αντίκρυ στον τοίχο της μικρής μου κάμαρας.<br /> Λίγο πιο ψηλά το ταβάνι με τα δοκάρια. Πιο χαμηλά η κασέλα<br /> όπου έχω αποθέσει όλα μου τα υπάρχοντα: δυο παντελόνια,<br /> τέσσερα πουκάμισα, κάτι ασπρόρουχα. Δίπλα, η καρέκλα με την πελώρια ψάθα. Χάμου, στ’ άσπρα και μαύρα πλακάκια,<br /> τα δυο μου σάνταλα. Έχω στο πλάι μου κι ένα βιβλίο.<br /> Γεννήθηκα για να ‘χω τόσα. Δε μου λέει τίποτα να παραδοξολογώ.<br /> Από το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε. Μόνο πού ‘ναι πιο δύσκολο. Κι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις, αλλά θέλει να ξέρεις να τ’ αγγίξεις οπόταν η φύση σου υπακούει. Κι από τη φύση- αλλα θέλει να ξέρεις να της αφαιρέσεις την αγκίδα της.<br /> <br /> (Ο. Ελύτης, Ο μικρός ναυτίλος, Ίκαρος)</p>

Σχετικά άρθρα