Για την κενοδοξία και την απληστία. Μας αφορά όλους! Διαβάστε.

<p style="text-align: justify;">Pablo Picaso: «Είμαι ένας διάσημος ψυχαγωγός»</p>
<p style="text-align: justify;">Από τη στιγμή που η Τέχνη δεν είναι τροφή των εκλεκτών, ο καλλιτέχνης μπορεί να εκδηλώνει το ταλέντο του με κάθε ιδιοτροπία, όπως του σφυρίξει, με κάθε επινόηση που μπορεί να σου επιφυλάξει ο πνευματικός τσαρλατανισμός. Οι "εκλεπτυσμένοι", οι πλούσιοι, οι χασομέρηδες, οι διυλίζοντες την πεμπτουσία, ψάχνουν πάντα για το καινούριο, το αλλόκοτο, το πρωτοφανές, το πρωτότυπο, το σκανδαλώδες, το ξεχωριστό, το εκθαμβωτικό και το ακατανόητο. Κι εγώ από τον Κυβισμό κι ύστερα ικανοποίησα αυτούς τους κυρίους και τους κριτικούς, με πάμπολλα παράξενα και ακατανόητα που πέρασαν από τον νου μου, που όσο λιγότερο τα καταλάβαιναν τόσο τα θαύμαζαν όλοι αυτοί.</p>
<p style="text-align: justify;">Με το να τους διασκεδάζω συνεχώς με όλα τούτα τα παιχνίδια, τις λοιδορίες, τους γρίφους, τις σπαζοκεφαλιές και τα αραβουργήματα έγινα διάσημος και μάλιστα πολύ γρήγορα. Και η διασημότητα για έναν ζωγράφο (καλλιτέχνη) σημαίνει: κέρδη, μεγάλη περιουσία, πλούτο. Όπως γνωρίζετε, σήμερα είμαι διάσημος και πλούσιος, αλλά όταν μένω μόνος με τον εαυτό μου, δεν έχω το θάρρος να με θεωρώ καλλιτέχνη, με την αρχαία έννοια της λέξης. Ήταν μεγάλοι ζωγράφοι ο Τζιότο, ο Τισιανός, ο Ρέμπραντ,ο Γκόγια. Εγώ είμαι μόνο ένας διάσημος ψυχαγωγός, που κατάλαβε την εποχή του, που καταπράυνε όσο μπορούσε την ηλιθιότητα, την κενοδοξία και την απληστία όλων αυτών των συγχρόνων μου. Είναι πικρή η αλήθεια και η δική μου εξομολόγηση πιο οδυνηρή από ό,τι μπορεί να φαίνεται, έχει όμως την αρετή να είναι ειλικρινής»</p>
<p style="text-align: justify;"><br /><strong>Πάμπλο Πικάσο</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>(Aπό τα ημερολόγιά του)</strong></p>

Σχετικά άρθρα