Είμαι έγκυος και έχω γίνει πολύ νευρική… Τι μου συμβαίνει;

<p style="text-align: justify;">Γεια σας,</p>
<p style="text-align: justify;">είμαι στον 3ο μήνα εγκυμοσύνης στο δεύτερο παιδί μου. Το 1ο είναι 21 μηνών. Μετά από παρότρυνση του συζύγου μου για δεύτερο μωρό ξεκινήσαμε προσπάθεια και έμεινα έγκυος.</p>
<p style="text-align: justify;">Εγώ ήθελα μετά από κανένα εξάμηνο. Θήλαζα ακόμη και τώρα η μικρή άρχισε να μη πολυθέλει το στήθος μου. Αυτό μου προκαλεί θλίψη. Δεν ήμουν έτοιμη ακόμη για αποθηλασμό, ακόμη έχω απίστευτες αναγούλες. Μεγαλώνω τη μικρή μόνη μου.</p>
<p style="text-align: justify;">Έχω γίνει πολύ νευρική και τσακώνομαι με τον άντρα μου συνέχεια. Θέλω να κλάψω μα δεν μπορώ. Συνέχεια αγχώνομαι για τα κιλά και το σώμα μου. Νοιώθω τύψεις γιατί είναι μεγάλη ευλογία ένα μωράκι, το έχω ήδη αγαπήσει και αυτό αλλά έχω συνέχεια άγχος και νευρά για το μετά. Άρχισα να έχω θέμα με το γάμο μου, τι να κάνω;</p>
<p style="text-align: justify;">Εγώ δεν δουλεύω, μεγαλώνω τη μικρή, πράγμα που δε με ενοχλεί να είμαι σπίτι. Ευχαριστώ πολύ.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span lang="el-GR">Στο ερώτημα απαντά η Σοφία Κουφοπούλου, </span>ψυχολόγος-ψυχοδραματίστρια, 6947834889, http://drasipsyhis.gr/</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αρχικά δεν ξέρω εάν έχετε μιλήσει με το γυναικολόγο σας ή τον παιδίατρο κατά πόσο μπορεί λόγω εγκυμοσύνης ταυτόχρονα να θηλάζετε και τη μικρή σας. Το σώμα σας πλέον δίνει τροφή στο έμβρυο και είναι λογικό ένα παιδί 21 μηνών όπου μπορεί να πάρει και στέρεη τροφή να δίνει χώρο στο αδερφάκι του. Εξάλλου δεν είναι υποχρεωτικός ο θηλασμός σε αυτή την ηλικία.</p>
<p style="text-align: justify;">Νιώθω ακόμη ότι η σύγκρουση ουσιαστικά δεν είναι τόσο με το σύζυγο όσο μέσα σας. Από τη μία πλευρά νιώθετε αγάπη για το νέο μέλος, από την άλλη νιώθετε ενοχές για τον αποθηλασμό. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να δεχτεί τις αλλαγές που συμβαίνουν.  </p>
<p style="text-align: justify;">Επιπλέον εάν νιώθετε έντονη ψυχική κούραση και συναισθήματα  που σας δυσκολεύουν  να διαχειριστείτε τις καταστάσεις, θα σας βοηθούσε μία προσωπική επαφή με ειδικό ψυχικής υγείας.</p>

Σχετικά άρθρα