«Σταμάτησα τις συνεδρίες με τον ειδικό και τον νιώθω ότι γυρίζω στην ίδια κατάσταση…»

<p style="text-align: justify;">Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά. Δεν έχω όρεξη για πολλά πράγματα και δεν ενθουσιάζομαι εύκολα.</p>
<p style="text-align: justify;">Για παράδειγμα οι γονείς μου είναι χωρισμένοι από τα 2 μου, η μαμά δεν είχε ποτέ οικονομική άνεση και έτσι τα σπίτια που μέναμε ήταν κάθε άλλο παρά κατοικήσιμα. Επίσης η διάθεση της ήταν συχνά πολύ πεσμένη και υπήρχαν και περίοδοι που χρειάστηκε και μια ήπια φαρμακευτική αγωγή χαπιών για υποτιθέμενη κατάθλιψη, πράγμα που φαντάζομαι της σύστησε κάποιος γιατρός το ΙΚΑ που πήγε.</p>
<p style="text-align: justify;">O ρόλος μου καμιά φορά ήταν εκείνος της μητέρας και όχι της κόρης προς εκείνη σε ψυχολογικό φυσικά υπόβαθρο, καθώς σε όλα τα άλλα έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Τους τελευταίους μήνες λοιπόν διατηρεί μια σχέση με έναν που φαίνεται να τη κάνει ευτυχισμένη και τη στηρίζει σε πολλά. Έτσι βρήκε τη δύναμη και την ασφάλεια τη συναισθηματική ίσως που έψαχνε να κάνει ένα βήμα πιο γερό και βρήκαμε ένα σπίτι με τη βοήθεια εκείνου που πραγματικά για εμάς φαντάζει ονειρικό. Περίμενα όλα αυτά τα χρόνια να βρούμε κάτι που θα αξίζει πιο στη μάνα μου, μόλις την είδα λοιπόν κοιτάζει μαγεμένη εκείνο το σπιτάκι συγκινήθηκα. Δεν ενθουσιάστηκα επ' ουδενί όμως. Σας περιέγραψα μα έντονη στιγμή για να καταλάβετε αλλά τώρα τελευταία με όλα έτσι αντιδρούσα, να πιέζομαι να χαρώ και δε τα καταφέρνω και στεναχωριέμαι και ψάχνω να δω τι φταίει.</p>
<p style="text-align: justify;">Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι πρόσφατα τέλειωσα τη φοιτητική μου ζωή σε ένα νησί και γύρισα Αθήνα τα πράγματα δεν πάνε όπως τα φανταζόμουν δεν βρίσκω δουλειά εύκολα, δεν γεμίζω τη μέρα μου παραγωγικά ώστε να βοηθήσω τους δικούς μου, αλλά και εμένα σαν γυναίκα στα 22 που έχει ανάγκες. Τα πρωινά ξυπνάω κουρασμένη και δεν έχω όρεξη να κάνω πολλά. Eκανα εξετάσεις αλλά δεν εμφανίζουν κάτι.</p>
<p style="text-align: justify;">Άφησα για το τέλος το πιο τρομαχτικό μου εφιάλτη το ονομάζω ΜΑΥΡΟ. Αυτό το κενό λοιπόν, το ανεξήγητο κενό που έρχεται ανύποπτες ώρες μες τη μέρα μου και με μετατρέπει από αυτό που είμαι σε μια απότομη νευρική και μίζερη κοπέλα που σε τίποτα δε μου μοιάζει. Έχω βιώσει την κατάθλιψη χρόνια και τη βαριά κατάθλιψη. Ήρθα αντιμέτωπη με τους φόβους μου και πήγα σε ειδικό, που μου διαπίστωσε κατάθλιψη λόγω οικονομικών ζητημάτων.</p>
<p style="text-align: justify;">Με βρήκε θαρραλέα και πολύ δυνατή που την πάλευα όλα αυτά τα χρόνια μόνη. Με βοήθησε πολύ. Λόγω δυστυχώς οικονομικών δυσκολιών δεν άντεξα πολλές συνεδρίες. Για αρκετούς μήνες όμως σκεπτόμενη όσα μου λεγε και κάνοντας τρόπο ζωής ένιωθα χωρίς τη βοήθεια κανενός εγώ και όλα έμοιαζαν να είναι παρελθόν. Το τελευταίο μήνα αρχίζω να αναγνωρίζω κάποια από αυτά που σας είπα παραπάνω. Είναι δυνατόν να γυρίσω στην ίδια κατάσταση ή είναι κάτι παροδικό λόγω και την μετάβασης από τη φοιτητική μου ζωή στην κανονική με τους δικούς μου; Δεν θα αντέξω πάλι να πέσω και ΔΕΝ ΘΕΛΩ. </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p style="text-align: justify;">Από την αφήγησή σας ακούγεστε επιφυλακτική στη χαρά, η οποία χαρά έρχεται σαν απόρροια της ξενοιασιάς, την οποία ξενοιασιά όπως γράφετε δεν είχατε παρά σε λίγες στιγμές στη ζωή σας.</p>
<p style="text-align: justify;">Δεν είναι παράξενη, ούτε ύποπτη η χρόνια επιφυλακή στην οποία έχετε θέσει τον εαυτό σας.</p>
<p style="text-align: justify;">Η επιφυλακή αυτή προκαλεί μια εγρήγορση που κινητοποιεί με σκοπό την αποφυγή των χειρότερων και όχι με σκοπό τη δημιουργία καταστάσεων ξενοιασιάς και άρα χαράς.</p>
<p style="text-align: justify;">Το "μαύρο" που περιγράφετε είναι κατά τη γνώμη μου ένας τρόπος να συμπυκνώσετε κάποιες καταστάσεις που είτε δεν είχατε το χρόνο να επεξεργαστείτε, είτε δεν θέλατε, είτε δεν μπορούσατε.</p>
<p style="text-align: justify;">Νομίζω ότι είναι σημαντικό για να μη νιώθετε την απειλή της επανεμφάνισής του, τουλάχιστον να ξεκινήσετε σιγά σιγά να το παρατηρείτε με σκοπό να καταλάβετε τί συμβαίνει μέσα σ' αυτό το οποίο είναι τόσο διαφορετικό από τον υπόλοιπο εαυτό σας, ώστε να το ξεχωρίσετε και να το ονομάσετε κιόλας.</p>
<p style="text-align: justify;">Μη διστάζετε να στέλνετε όποτε χρειάζεστε.</p>

Σχετικά άρθρα