<p style="text-align: justify;">Θα ήθελα να ρωτήσω αν αληθεύει ότι υπάρχει αδελφική ζήλια και ανταγωνισμός στην ενήλικη ζωή ανάμεσα σε δύο αδερφές. Μεγαλώσαμε και οι δύο σε μια οικογένεια με αυστηρές θρησκευτικές αρχές. Ως τώρα δεν κάναμε οικογένεια.</p>
<p style="text-align: justify;">Η μία ζει στο εξωτερικό και η άλλη στην Ελλάδα. Εκείνη εργάζεται στο εξωτερικό και εγώ περιστασιακά εργάζομαι στην Ελλάδα. Όταν ήμασταν μικρές υπήρχε ένας διαχωρισμός, όχι αδυναμία, σε κάποια από την πλευρά της μητέρας μας. Η μητέρα μας ανάλογα με το πώς τη βόλευε έδειχνε να προβάλει περισσότερο εμένα ως μεγαλύτερη, έναντι της μικρότερης. Εγώ ήξερα ξένες γλώσσες, εγώ έγραφα ποιήματα κτλ. Οτιδήποτε δηλαδή θα βοηθούσε τη μητέρα μου που είναι απόφοιτη δημοτικού. Αν και για μας δεν έχει σημασία, εκείνη κόμπλαρε γι΄ αυτό. Ήθελε να προβληθεί και να λέει «τους έδωσα πτυχία».</p>
<p style="text-align: justify;">Με τον μισθό του πατέρα μας σπουδάσαμε και οι δύο, ενώ με τον προσωπικό μας αγώνα σήμερα είμαστε δύο προσωπικότητες μορφωμένες. Αυτά ως προς τη μόρφωση την υλική.</p>
<p style="text-align: justify;">Από την ώρα που η αδερφή μου έπιασε μόνιμη και καλή δουλειά στο εξωτερικό τα πράγματα άλλαξαν. Η μητέρα μου την έχει ως πρότυπο σε όλα. Το καλό παιδί, το ηθικό, ο άνθρωπος του Θεού κτλ. Εμένα, επειδή έμεινα κάπως πίσω απ' όσα ήθελε (οικονομικά εννοώ) και επειδή έκανα μια σχέση που δεν της αρέσει με έβαλε στη «μαύρη λίστα», μαζί της και η αδερφή μου.</p>
<p style="text-align: justify;">Η αδερφή μου αρνείται να γνωρίσει τον σύντροφό μου και δεν του έχει μιλήσει ούτε στο τηλέφωνο. Έχω καταλάβει πως έχει έναν ανεκπλήρωτο έρωτα με έναν φίλο της, ο οποίος δεν δείχνει να τη βλέπει αλλιώς, παρά μόνο φιλικά. Όσες φορές κουβεντιάσαμε της είπα να βρει κάποιον να παντρευτεί, γιατί τα χρόνια περνάνε, αλλά αυτή με σταματάει. Της είπα πολλές φορές ότι έχω καταλάβει ότι της αρέσει ο φίλος της και να κάνει κάτι να τον κερδίσει. Είναι πολύ συντηρητική στο ντύσιμο.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Στο ερώτημά σας απάντησε η ψυχολόγος Μαρκέλλα Καπλάνη</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή Αναγνώστρια,</p>
<p style="text-align: justify;">Η ζήλεια είναι ένα συναίσθημα που διαπερνάει ηλικία και πιθανή συγγένεια. Το περιστατικό μ που περιγράφετε θα μπορούσε, όντως, να εμπεριέχει ζήλια, ειδικά εφόσον έχετε μπει κι εσείς η ίδια στην διαδικασία να κάνετε τόσο έντονη σύγκριση με την αδερφή σας σχετικά με όλους τους τομείς της ζωής σας. Η σύγκριση από μόνη της προκαλεί ζήλεια και, είτε κανείς βγει νικητής είτε νικημένος, χαμηλότερη αυτοεκτίμηση. Από την άλλη, αυτό που παρατηρώ είναι ότι η βάση του προβλήματος εμπεριέχει ανασφάλεια. Η αδελφή σας, πιθανώς, να έχει ιδιαίτερη ανάγκη αποδοχής. Επομένως, την συμφέρει να πάρει το μέρος της μητέρας της και να υιοθετήσει την στάση της ώστε να μην ξαναχάσει την αποδοχή της. Αυτό είναι λογικό εσάς να σας απογοητεύει αλλά εάν το δείτε από την οπτική που σας περιγράφω, ίσως μπορείτε να δώσετε κάποια ελαφρυντικά στην αδερφή σας και να μη νιώθετε και εσείς προδομένη από την στάση της. Ο λόγος που δεν δέχεται να δει το σύντροφό σας δεν έχει να κάνει ούτε με εσάς, ούτε με τις επιλογές σας, ούτε με το σύντροφό σας. Πιθανώς να μην έχει να κάνει ούτε με την ζήλεια. Η αδερφή σας μπορεί απλά να προσπαθεί να διατηρήσει την ευνοϊκή θέση που έχει με τη μητέρα της ώστε να νιώθει αγαπητή και αποδεκτή από εκείνη, ειδικά εφόσον μας περιγράφετε ότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε στο παρελθόν.</p>
<p style="text-align: justify;">Από εκεί και πέρα, καλό θα ήταν να εξετάσετε γιατί κι εσείς έχετε τόσο μεγάλη ανάγκη να επιβάλλετε τη γνώμη σας και την οπτική σας για την ερωτική ζωή της αδελφής σας. Μπορεί, όντως, να υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν έχει αντιληφθεί η αδερφή σας για την ίδια της τη ζωή. Αυτό συμβαίνει σε όλους μας κάποια στιγμή στη ζωή μας γιατί ο καθένας μας έχει διαφορετική εξέλιξη. Εσείς, όμως, γιατί επιμένετε τόσο; Κατανοώ απόλυτα την απογοήτευση σας από την στάση της αδερφή σας ως προς την δική σας σχέση και ότι μπορεί να νιώθετε ότι οι δικές της ανεκπλήρωτες επιθυμίες επηρεάζουν τον τρόπο που αντιμετωπίζει και σας σε αυτόν τον τομέα. Στην πραγματικότητα όμως, κι έτσι να είναι, εσείς δε χρειάζεται να επηρεάζεστε τόσο. Είναι όλα θέμα αντίληψής. Αν όντως ο τρόπος που σας αντιμετωπίζει κρύβει την προσωπική της πικρία με τη δική της ζωή και τις δικές τις επιλογές, αντί να προσπαθείτε να της υποδείξετε κι εσείς τα λάθη της, θα ωφελήσει και τις δυο σας εάν εσείς απλά κατανοήσετε πως οι προθέσεις της δεν είναι αρνητικές απέναντι σας αλλά ξεκινάνε από προσωπική απογοήτευση. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα επιτρέψετε αυτά που λέει να εισχωρήσουν στο υποσυνείδητο σας και να επηρεάσουν εσάς και την σχέση σας. Αντιθέτως, απλά, θα επιτρέψετε στον εαυτό σας να μη θίγεστε από τη στάση της αδερφή σας και έτσι δεν θα μπαίνετε ποτέ ούτε συναισθηματικά ούτε συμπεριφορικά στην διαδικασία να πάτε κόντρα σε αυτό που λέει αδερφή σας ενώ ταυτοχρόνως, θα συνεχίζετε την πορεία σας. Εφόσον εσείς έχετε πάρει τις αποφάσεις σας, έχετε τραβήξει την πορεία σας, και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει από τη στάση της αδερφή σας, υπάρχει λόγος να έρχεται σε ρήξη μάζι της εάν η ίδια δεν είναι έτοιμη ακόμη να αντιληφθεί κάποια πράγματα; Όπως θέλετε εκείνη να σεβαστεί τις επιλογές σας, καλό είναι για εσάς μα και για εκείνη να προσπαθήσετε κι εσείς να σεβαστείτε τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πράγματα ασχέτως εάν δεν τον θεωρείτε σωστό ή ωφέλιμο για εκείνη. Θα βρει κι αυτή το δρόμο της. Εσείς έχετε την ευθύνη να εξασφαλίσετε την δική σας ευτυχία κι αυτό θα το καταφέρετε μόνο όσο δεν συγκρίνετε το εαυτό σας με κανέναν κι όσο δεν έχετε ανάγκη την αποδοχή των άλλων (ασχέτως εάν θα την θέλατε ιδανικά – άλλο την "θέλω" και άλλο "την έχω ανάγκη").</p>
<p style="text-align: justify;">Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο!</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>