<p style="text-align: justify;"><span lang="en-US">Y</span>ποψιάζομαι πως τα τελευταία χρόνια πάσχω από κάποια μορφή κατάθλιψης. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια παρατηρώ ορισμένα συμπτώματα με εξάρσεις και υφέσεις κατά διαστήματα. Υπάρχουν μέρες που δυσκολεύομαι να σηκωθώ απ' το κρεβάτι κοιμάμαι ως το μεσημέρι και τις νύχτες δεν κοιμάμαι καθόλου. Συχνά νιώθω την ανάγκη να τρώω περισσότερο αναζητώ συνεχώς γλυκά σοκολάτες κλπ. Στη διάρκεια της ημέρας απλώς κάθομαι σε έναν καναπέ μπροστά στην τηλεόραση και τρώω έχω βάλει 3 κιλά τους τελευταίους 6 μήνες. Παρουσιάζω επίσης αδυναμία συγκέντρωσης δεν μπορώ να διαβάσω και να γράψω αδυνατώ να ολοκληρώσω το διδακτορικό μου. Η διάθεσή μου είναι πεσμένη συνεχώς δεν έχω διάθεση για τίποτα, δεν θέλω να βγω ούτε να μιλήσω με κανέναν.</p>
<p style="text-align: justify;">Υπάρχουν μέρες που δεν βγαίνω καν από το σπίτι μετά βίας για να κάνω ψώνια του σπιτιού ή να εκπληρώσω άλλες βασικές υποχρεώσεις λογαριασμοί κλπ. Με φίλους βγαίνω σπάνια πια δεν έχω μιλήσει σε κανέναν για την κατάστασή μου ούτε καν με τους γονείς μου. Ζω μόνη σε μεγάλη πόλη εκείνοι ζουν στον τόπο καταγωγής μου. Τους επισκέπτομαι σε γιορτές και διακοπές με παροτρύνουν να βγαίνω, με κατηγορούν συνεχώς ότι δεν έχω φίλους και κοινωνική ζωή ότι δεν θα καταφέρω να γνωρίσω κάποιον και να παντρευτώ. Μόνον αυτό τους ενδιαφέρει, για να μην μας κοροϊδεύει ο κόσμος. Δεν τους έχω μιλήσει για την κατάστασή μου και δεν τολμώ να το κάνω. Δεν έχω δουλειά παρόλο που προσπαθώ να βρω κι έχω πολλά προσόντα στο αντικείμενό μου.</p>
<p style="text-align: justify;">Δυσκολεύομαι στην καθημερινότητά μου με την ολοκλήρωση των σπουδών μου έχω περιορισμένη κοινωνική ζωή. Δεν έχω κανέναν να μιλήσω ανοιχτά και να με καταλάβει χωρίς να ταυτίσει το πρόβλημά μου με κάποια ψυχική νόσο και να με πει τρελή ή προβληματική. Νιώθω πως βουλιάζω μέρα με τη μέρα και δεν έχω κάτι ή κάποιον να με βοηθήσει να με τραβήξει και να βγω στο φως…</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Στο ερώτημά σου απαντά η ψυχοθεραπεύτρια Δήμητρα Φιλοπούλου:</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p style="text-align: justify;">Η κατάσταση που περιγράφετε μοιάζει όντως με κατάθλιψη ή με κάποια συναφή διαταραχή. Δεν μπορώ όμως να προβώ σε «διάγνωση», αφενός γιατί δεν έχω αρκετές πληροφορίες και αφ’ ετέρου γιατί δεν θα σας προσφέρει κάτι στο εδώ και στο τώρα.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι αναγνωρίζετε ότι υπάρχει διατάραξη της καθημερινότητας σας και ότι αυτό που νιώθετε μπορεί και πρέπει να αλλάξει.</p>
<p style="text-align: justify;">Το πρώτο βήμα λοιπόν έχει γίνει.</p>
<p style="text-align: justify;">Μένει το δεύτερο και ίσως δυσκολότερο: το να αναζητήσετε βοήθεια. Οι φίλοι και οι συγγενείς όντως δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος για πολλούς λόγους. Απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, και σας διαβεβαιώ ότι θα νιώσετε καλύτερα.</p>
<p style="text-align: justify;">Έχετε αρκετά στοιχεία με το μέρος σας: μια καλή αντίληψη του τι σας συμβαίνει, τη θέληση να βγείτε από το σκοτάδι, αλλά και την εξαιρετική δυνατότητα να «ακούτε» τις σκέψεις και τα συναισθήματα σας.</p>
<p style="text-align: justify;">Με τη βοήθεια ενός ειδικού θα μπορέσετε να τα αξιοποιήσετε και να βγείτε στο φως.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>