<p style="text-align: justify;">Εγώ δεν στερήθηκα ποτέ κάτι σπουδαίο άσχετα με τα όσα προβλήματα υπήρχαν στην οικογένεια μας. Πάντα το πιο μεγάλο μας πρόβλημα ήταν ο πατέρας μου. Η μητέρα μου είχε παρά πολλά προβλήματα μαζί του αλλά με τίποτα δεν μπορούσε να χωρίσει μαζί του για το πολύ απλό λόγο ότι φοβάται να μένει μονή με 3 παιδιά. Γιατί αυτό θα προκαλέσει πολλά προβλήματα λόγω των ιδιαίτερων μαθημάτων που πηγαίνουμε, για το μεταφορικό μέσο και κύριως το οικονομικό που θα προκαλούσε αυτή η κίνηση. Ο πατέρας μου είναι ξεχωριστός και έχει ένα ιδιαίτερο πρόβλημα με τα νεύρα του. Όχι και τίποτε πολύ σοβαρό, μην φανταστείς. Το πρόβλημα μου τώρα είναι πως η μητέρα μου τα καλοκαίρια δεν δουλεύει και δεν έχει μισθό. Το αδελφάκι μου έκλεισε 2 χρονών πριν λίγες μέρες. Το καλοκαίρι έχουμε μόνο το μισθό του πατερά μου. Εντάξει δεν είναι φυσικά κάτι τόσο σπουδαίο ότι πεινάμε η ότι δεν έχουμε να φάμε όχι δεν στερούμαστε κάτι. Απλά τώρα επειδή ανοίγουν και τα σχολεία νιώθω χάλια λόγω των εξόδων…</p>
<p style="text-align: justify;">Τα ρούχα, τα παπούτσια, η περσινή μου τσάντα έχει χαλάσει τα ιδιαίτερα αγγλικά και για μένα και για την αδερφή μου, έξοδα για την κοπέλα που προσέχει το παιδί όταν δουλεύουν οι γονείς… Και απόψε έσπασε και το κινητό μου… Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι επείγον εάν σκεφτείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε αλλά είναι και αυτό ένα έξοδο δεν ξέρω τι να καν η μητέρα μου ακόμα να ξεκινήσει την δουλεία της και ο πατέρας μου λόγω του προβλήματος του και της πίεσης που έχει αυτήν την περίοδο επειδή μόνο αυτός φέρνει λεφτά αυτό το τρίμηνο στο σπίτι. Με το που του είπα για το κινητό αρχίσει να λέει και λέει και να λέει και πραγματικά νιώθω παρά πολύ άσχημα και δεν μπορώ να βοηθήσω με ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ τρόπο. Ούτε δουλειά μπορώ να κάνω ούτε τίποτα… Αλλά αν μπορούσα πραγματικά θα το έκανα. ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΕΡΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΝ Η ΑΝ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ. Ελπίζω τα λόγια σας να με βοηθήσουν πραγματικά να ανεβώ λίγο ψυχολογικά.</p>
<p><strong> Στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχολόγος- ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός</strong></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια:</p>
<p style="text-align: justify;">Οι οικονομικές δυσκολίες είναι μια σοβαρή πηγή στρες των ανθρώπων στις μέρες που ζούμε και αυτό φαίνεται έχει στρεσάρει πολύ και τους δικούς σας γονείς. Βασική μέριμνα των οποίων είναι τα παιδιά τους δηλαδή εσείς. Εσείς φαίνεται να έχετε καταλάβει ότι στεναχωριούνται αν δεν είστε καλυμμένοι απ' αυτούς σαν παιδιά και προσπαθείτε να μη δείχνετε τη δική σας αγωνία και στεναχώρια, όμως απ'ότι φαίνεται κι απ' το γράμμα σας κάπου θέλετε να τη βγάλετε αυτή τη στεναχώρια. Μέσα απ' το χιούμορ σας φαίνεται πως δεν τα καταφέρνετε πια να πείσετε τους γονείς σας ότι σας παρέχουν όλα όσα χρειάζεστε ("εντάξει δεν είναι φυσικά σπουδαίο ότι πεινάμε ή ότι δεν έχουμε να φάμε"). Φαίνεται πως αυτή η προοπτική σας έχει κινητοποιήσει να αφήσετε τη ρουτίνα του παιδιού και να βρείτε μια εργασία, όμως αυτό δεν είναι εφικτό αν είστε ακόμα στο σχολείο. Το υπουργείο παιδείας, να φανταστείτε, πρόσφατα μίλησε για υποχρεωτική εκπαίδευση ως τα δεκαοκτώ. Πολλοί άνθρωποι βιώνουν ντροπή όταν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα: Μητέρες που δεν έχουν να πληρώσουν τα μαθήματα των παιδιών τους δε σηκώνουν τα τηλέφωνα των καθηγητών, γονείς που πια δε μπορούν να μένουν μαζί γιατί ο ένας δουλεύει ενώ ο άλλος όχι και χωρίζουν γιατί η στεναχώρια στο σπίτι γίνεται ανυπόφορη, άνθρωποι που τελικά αφήνουν τις οικογένειές τους για να βρουν δουλειά στο εξωτερικό. Το να σας πει κάποιος τα προβλήματα των άλλων δεν έχει στόχο να σταματήσετε να παραπονιέστε "επειδή είστε σε καλύτερη μοίρα". Αλλά να νιώσετε πως αυτή η κατάσταση περιλαμβάνει αρκετούς ανθρώπους ώστε να μη νιώθετε την εσωστρέφεια (ντροπή) που επιφέρει αυτή η κατάσταση. Να παλέψετε δηλαδή με τα μέσα που έχετε: Με τη σκισμένη σας τσάντα, το χαλασμένο κινητό χωρίς οθόνη που όμως δέχεται κλήσεις (υποθετικά μιλώντας), τα παλιά ρούχα κ.α. Δε λέω να συμβιβαστείτε με αυτά. Απλά να μη νιώθετε ότι είστε "λιγότερος-η" ή "χειρότερος-η". Μη φορτώνεστε δηλαδή την οικονομική συγκυρία ολόκληρη στους δικούς σας ώμους. Δε φταίτε εσείς.</p>
<p><strong><br /></strong></p>