<p>Καλησπέρα. Είμαι 22 χρονών, έχω σχέση τα τελευταία 5 χρόνια και δουλεύω σε μία επιχείρηση όπου είχα πολύ καλές επαφές με τον προϊστάμενό μου. Τώρα βρίσκομαι στον τελευταίο μήνα της δουλειάς μου. Το πρόβλημά μου είναι με τον προϊστάμενό μου. Άρχισε από τον πρώτο κιόλας μήνα να μου αρέσει η εξουσία και η γοητεία του. Εκείνος όμως μου μιλούσε για την γυναίκα του, πόσο υπέροχη είναι και ότι της χρωστάει πολλά και ότι δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη γυναίκα στο πλευρό του για μητέρα των παιδιών του και τέτοια πράγματα.</p>
<p>Μου άρεσε πολύ αυτό και με ανακούφισε γιατί δεν ήθελα να με φλερτάρει. Όσο περνούσε ο καιρός γνωριζόμασταν όλο και περισσότερο, μου είπε πολύ προσωπικά του θέματα και σιγά σιγά άρχισε να μου μιλάει πιο ερωτικά αλλά να αστειεύεται. Το ξέρω ότι όντως μπορεί να αστειευόταν, αλλά αν συνέβαινε αυτό κάθε μέρα και υπήρχε και μέσα μου το μικρόβιο ότι μου αρέσει. Κάποια στιγμή έπρεπε να βρεθούμε για να δουλέψουμε οι δυο μας πάνω σε ένα project. Ήμασταν μόνοι μας στο γραφείο. Μου πρότεινε να είμαι μαζί του να κάνουμε σχέση γιατί μπορεί να μου προσφέρει πολλά. Εγώ σοκαρίστηκα και φυσικά αρνήθηκα. Μετά αφού είχα φύγει κατάλαβα την βαρύτητα της προσβολής. Ήθελα την επομένη που θα πήγαινα στη δουλειά να τον βρίσω αλλά συγκρατήθηκα. Εκείνος άρχισε να με προσελκύει δείχνοντάς μου ακριβά ξενοδοχεία και ταξίδια στο εξωτερικό. Μου βασάνιζε το μυαλό και κάπως έτσι ξεκίνησα τους καβγάδες με τον φίλο μου. Όχι γιατί ήθελα να χωρίσω και να μαι με τον προϊστάμενό μου, αλλά επειδή δεν θα μπορούσε να μου προσφέρει ποτέ όλα όσα θα μπορούσε ο άλλος.</p>
<p>Ο άλλος με πρόσβαλλε κι εγώ συνέχιζα να τον κοιτάζω και να τον θαυμάζω ακόμα περισσότερο. Μου άρεσε που με φλέρταρε, αλλά πάντα του το ξέκοβα και του το έλεγα στα ίσια ότι είσαι παντρεμένος με παιδιά κι εγώ έχω σχέση και δεν πρόκειται να υποκύψω. Αλλά δεν καταλάβαινε. Είπε ότι θα προσπαθούσε να με κρατήσει στη δουλειά μετά το πέρας του προκαθορισμένου χρόνου γιατί με ήθελε δίπλα του και γιατί έκανα πολύ καλά τη δουλειά μου αλλά τελικά δεν θα με κρατήσει.</p>
<p>Την επόμενη εβδομάδα τελειώνω από την δουλειά αυτή κι έχω τρελαθεί. Είναι η πρώτη μου επαφή με κάποια δουλειά και είναι αυτή που ακριβώς ήθελα να κάνω και δεν μπορώ να αποδεχτώ με τίποτα ότι θα φύγω. Ίσως τελικά το πρόβλημά μου να είναι αυτό και σ' αυτό ζητάω βοήθεια. Είμαι χάλια ψυχολογικά γιατί τελειώνω από τη δουλειά και δεν πρόκειται να βρω εύκολα άλλη δουλειά ή επειδή ερωτεύτηκα τον προϊστάμενο και δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν θα τον βλέπω; Από τη μία θα μου κάνει καλό να φύγω και να κόψω επαφές με τον προϊστάμενο οπότε για αυτό και προσπαθώ να το δω θετικά, αλλά από την άλλη θέλω πολύ να μείνω. Τι μου φταίει και αν όντως έχω ερωτευτεί τον προϊστάμενο, πώς να το ξεπεράσω;</p>
<p><strong>Η απάντηση της ειδικού στο ερώτημά σας:</strong></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια, διαβάζοντας αυτά που έχετε γράψει κατανοώ πως έχετε προσεγγίσει το ζήτημα σας από διάφορες πλευρές, ενώ παράλληλα έχετε προβληματιστεί για τον επικείμενο αποχωρισμό σας είτε από την δουλειά σας είτε από τον προϊστάμενό σας.</p>
<p>Διαβάζοντας την ιστορία σας, φυσικά και δεν μπορώ να γνωρίζω τι μπορεί να συμβαίνει μέσα σας, αλλά αισθάνομαι μια συναισθηματική δυσκολία αποχωρισμού σε γενικότερο επίπεδο. Ίσως το ζήτημα του αποχωρισμού σε ευρύτερο πλαίσιο να σας δυσκολεύει, ίσως αυτή η σταθερά που προσφέρει η δουλεία σας και η παρουσία του προϊστάμενου σας να δημιουργούσε ένα ασφαλές περιβάλλον που όμως δεν θα υπάρχει αυτό στο μέλλον. Σαν αποτέλεσμα να δημιουργείτε μέσα σας μια συναισθηματική αναστάτωση προς κάθε κατεύθυνση.</p>
<p>Όποιος και να είναι ο λόγος, ο αποχωρισμός είναι μια συναισθηματική μετάβαση που χρειάζεται χρόνο ώστε να εξομαλυνθεί. Καλό θα ήταν να αναζητήσετε μέσα σας, τα συναισθήματα που μπορεί να βιώνεται για την μελλοντική σας αποχώρησης, να τα κατανοήσετε και να τα αποδεχτείτε.</p>
<p>Αν καταλαβαίνω καλά, η δουλεία σας έχει μπει σε τελική ευθεία ως προς την λήξη της όποτε δεν γνωρίζω αν μπορείτε να κάνετε κάτι ώστε να παραμείνετε σε αυτή. Ενώ παράλληλα μέσα από τα λεγόμενα σας και την ανάλυση σας έχετε δώσει περισσότερες πληροφορίες για την σχέση σας με τον προϊστάμενο σας παρά για την δουλεία σας, αναρωτηθείτε τι μπορεί να σημαίνει αυτό για εσάς; Φυσικά και δεν το λέω κριτικά. Αντιθέτως, σας δίνω το έναυσμα να σκεφτείτε και να αναρωτηθείτε αν νιώθετε συναισθήματα για τον προϊστάμενο σας ή έστω ότι νιώθετε συναισθήματα για αυτόν, τι σημαίνει αυτό για εσάς; Αν αναρωτηθείτε για αυτά που αισθάνεστε, θα κατανοήσετε καλύτερα το πώς θα το διαχειριστείτε.</p>
<p>Καλό θα ήταν λοιπόν, να απενοχοποιήσετε τα συναισθήματα σας, εννοώντας πως τα συναισθήματα που βιώνουμε σαν άνθρωποι δεν είναι ντροπή, τα συναισθήματα είναι ένας υγιής τρόπος αναγνώρισης του εσωτερικού σας κόσμου. Αναγνωρίζοντας αυτά που αισθανόμαστε κατανοούμε καλύτερα τον εαυτό μας, τις σκέψεις και τις επιλογές μας.</p>
<p>Με εκτίμηση</p>
<p><strong>Ανδριανάκη Γωγώ</strong></p>
<p>Κοινωνική Λειτουργός- Ψυχοθεραπεύτρια</p>
<p>Τηλ: 6943072669</p>
<p>Mail: [email protected]</p>