<p>Καλησπέρα. Πριν 9 μήνες έχασα τη γιαγιά μου στα 85 της από καρδιά. Μαζί της έμενα απ' όταν γεννήθηκα.</p>
<p>Ο θάνατός της ήταν για μένα η πρώτη μου επαφή με τον χαμό κάποιου τόσο συγγενικού αγαπημένου προσώπου. Στεναχωρήθηκα πολύ και ύστερα από λίγες μέρες και για τους επόμενους 5 μήνες νόμιζα κι εγώ η ίδια ότι έχω κάποιο καρδιακό πρόβλημα και θα «φύγω» ξαφνικά. Ένιωθα ξαφνικούς πόνους στην αριστερή θωρακική περιοχή και είχα έντονες ταχυπαλμίες με αποτέλεσμα να είμαι πεπεισμένη γι' αυτό. Το ξεπέρασα όμως αφού πήγα σε 2 γιατρούς και δεν μου βρήκαν απολύτως τίποτα.</p>
<p>Ύστερα από λίγο καιρό με έπιασαν άλλες φοβίες. Έχοντας την εικόνα της πεθαμένης γιαγιάς μου στο φέρετρο, σκέφτομαι κάθε μέρα πλέον έμενα και τους γονείς μου σε αυτή την κατάσταση. Ότι δηλαδή κάποια στιγμή θα αποχωριστούμε οι 3 μας. Είμαι μοναχοπαίδι και το δέσιμο μαζί τους είναι πολύ δυνατό.</p>
<p>Οι εικόνες αυτές με έχουν κατακλύσει. Εισέρχονται στο μυαλό μου επί έναν μηνά κάθε μέρα χωρίς να το θέλω και με ρίχνουν πολύ ψυχολογικά. Μερικές φόρες με πολύ κλάμα για τον επικείμενο θάνατο. Φαντάζομαι πώς θα είναι αν πεθάνει κάποιος από τους 3 μας.</p>
<p>Η μητέρα μου λέει ότι τα σκέφτομαι αυτά επειδή διανύω μια αγχωτική περίοδο με τις σπουδές μου, επειδή είχα μείνει πίσω, και τώρα έβαλα τα δυνατά μου. Όμως κι έτσι να είναι, οι σκέψεις αυτές μου έχουν γίνει εμμονή. Θέλω να τις αποβάλλω, να αδειάσει το μυαλό μου απ' αυτά και να ζήσω το τώρα όσο καλύτερα μπορώ. Έχω τους γονείς μου διπλά μου που με στηρίζουν πολύ σε όλο αυτό και τους το αναγνωρίζω. Όμως χρειάζομαι και μια βοήθεια από κάποιον ειδικό. Εσείς τι πιστεύετε; Παρακαλώ βοηθήστε με.</p>
<p><strong>Η απάντηση της ειδικού στο ερώτημά σας:</strong></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια, φαίνονται για εσάς πολύ δύσκολοι οι τελευταίοι μήνες μετά το χαμό της γιαγιάς σας, ο ρόλος της για εσάς έπαιζε καταλυτικό ρόλο στη ζωή σας και ο θάνατος της φυσικά ήταν επώδυνος. Τα συναισθήματα μετά από ένα τέτοιο γεγονός είναι πολλά και ποικίλα σε κάθε άνθρωπο.</p>
<p>Όμως δεν πρέπει να ξεχνάτε πως χρειάζεται αρκετός χρόνος ώστε να περάσουν τα στάδια πένθους και να επανέλθετε στην φυσιολογική σας καθημερινότητα. Η απώλεια της γιαγιάς σας, αποτέλεσε για εσάς ένα τραυματικό γεγονός που ίσως χρειαστούν αρκετοί μήνες στη συνειδητοποίηση του θανάτου.</p>
<p>Σε ευρύτερο πλαίσιο θα ήθελα να σας επισημάνω πως μετά από μια απώλεια σημαντικού προσώπου, οι φοβίες, οι ανησυχίες, οι έντονες συναισθηματικές αλλαγές, ο θυμός, η λύπη είναι συναισθήματα που κυριαρχούν στην καθημερινότητα αυτών που μένουν πίσω. Όπως, επίσης σημαντικό είναι ότι το άγχος θανάτου που γεννάτε, το βιώνουν πολλοί άνθρωποι με διαφορετικούς τρόπους, δεν είναι περίεργο ούτε ντροπιαστικό.</p>
<p>Αντιθέτως ο φόβος θανάτου υπάρχει μέσα μας, το άγχος του ανθρώπου για το πώς ζει τη ζωή του μέχρι σήμερα, τι θα ήθελε να αλλάξει, αν είναι ευχαριστημένος με τις επιλογές του, όλα εμπλέκονται και περιστρέφονται γύρω από τον τρόμο του επικείμενου θανάτου.</p>
<p>Παρόλα αυτά, η ιδέα της αντιμετώπισης του άγχους θανάτου είναι μια διαδικασία δύσκολη, αλλά πολύ κερδοφόρα για το υπόλοιπο της ζωής μας.</p>
<p>Παράλληλα, εσείς μου αναφέρατε τις έντονες φοβίες σας που σχετίζονται με τον θάνατο των κοντινών σας ατόμων και τον δικό σας. Ίσως ο θάνατος της γιαγιάς σας να ενεργοποίησε κάποιες φοβίες ή σκέψεις που είχατε περί αυτού και τώρα να χρειάζεται να τις εκφράστε και να τις γνωρίσετε. Πολλές φορές ένα τόσο θλιβερό γεγονός ξυπνάει στους ανθρώπους διάφορες ανησυχίες είτε για τους ίδιους είτε για κοντινά τους άτομα.</p>
<p>Ίσως θα μπορούσατε να δείτε αυτές τις φοβίες με άλλη οπτική γωνία, δηλαδή μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμού της σχέσης με τους γονείς σας, ίσως να βάλετε για εσάς στόχους και καινούργια όνειρα, τι θα θέλατε να κάνετε στο μέλλον.</p>
<p>Αναρωτηθείτε, υπάρχουν πράγματα που θα θέλατε να κάνετε; Υπάρχουν πράγματα που θα θέλατε να πείτε στους δικούς σας ανθρώπους;</p>
<p>Είναι μια καλή ευκαιρία να εκφράσετε όσα νιώθετε και να αναγνωρίστε ότι ίσως οι φοβίες σας έχουν να κάνουν με όλα αυτά που δεν έχουν ειπωθεί ή εκφραστεί.</p>
<p>Από την άλλη, αν αυτές οι φοβίες συνεχίσουν να υπάρχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, σας καταπιέζουν και σας δημιουργούν ζητήματα στην καθημερινή σας ζωή, πάρουν δηλαδή μορφή εμμονής, θα ήταν καλό να επισκεφτείτε έναν ειδικό. Θα σας βοηθούσε πολύ στις ανησυχίες σας και θα λειτουργούσε πολύ ανακουφιστικά η συζήτηση για τους φόβους σας.</p>
<p>Με εκτίμηση</p>
<p><strong>Ανδριανάκη Γωγώ</strong></p>
<p>Τηλ: 6943072669</p>
<p>Mail : [email protected]</p>