<p style="text-align: justify;"><em>Γράφει η ψυχοθεραπεύτρια <strong>Δήμητρα Φιλοπούλου</strong></em></p>
<p>Όσο χάιδευες τη φουσκωμένη σου κοιλίτσα φανταζόσουν βρεφικά χαμογελάκια, βόλτες με το καρότσι σε πράσινα πάρκα, τρυφερές καληνύχτες πάνω από την κούνια και κουρασμένα χαμόγελα κατανόησης με τον σύντροφο σου.</p>
<p>Και μετά ήρθε η πραγματικότητα. Πρησμένο και πονεμένο στήθος, κολικοί, πεισματάρικα κλάματα, ατελείωτα πέρα-δώθε για να κοιμηθεί, θυμωμένα βλέμματα προς τον επίσης άυπνο σύντροφο που όμως δεν μπορεί να σε καταλάβει. Και τότε έρχεται η πικρή συνειδητοποίηση: η μητρότητα δεν είναι όπως την υπόσχονται οι διαφημίσεις μωρομάντηλων.</p>
<p>Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, η αγάπη για τα παιδιά είναι αυτονόητη και γι' αυτό τον λόγο δεν θα το επαναλάβω. Το άρθρο αυτό απευθύνεται στη γυναίκα που μόλις έγινε μαμά και που ο κόσμος όπως τον ήξερε, μόλις άλλαξε. Η επιθυμία μου είναι να είναι αντίβαρο στην πληθώρα των ανθρώπων και αντιλήψεων που θέλει τη νέα μητέρα πρωταγωνίστρια σε διαφήμιση βρεφικών κρεμών. Αποκλειστικός σκοπός του είναι να πει ένα μεγάλο «σε καταλαβαίνω» και ακόμα μεγαλύτερο «είναι ΟΚ να έχεις και κακές στιγμές».</p>
<p>Ας δούμε μερικά από τα κλισέ που θα ακούσεις και που μπορεί να σε κάνουν να νιώσεις άσχημα.</p>
<p><strong>«Ο θηλασμός είναι το πιο υπέροχο πράγμα στον κόσμο!»</strong></p>
<p>Ναι! Πριν γίνει όμως το πιο υπέροχο πράγμα στον κόσμο θα είναι ένα πολύ δύσκολο πράγμα. Μπορεί να είναι επώδυνο, μπορεί να είναι αγχωτικό. Μην πελαγώσεις και μην προσπαθήσεις να το φέρεις εις πέρας μόνη σου.</p>
<p>Ζήτα από το μαιευτήριο κιόλας τη βοήθεια μαίας ή συμβούλου θηλασμού για να σε καθοδηγήσει. Να ακούσει τις απορίες σου, να σου τις λύσει, και να σε καθησυχάσει. Αν η βοήθεια της μαίας/συμβούλου θηλασμού δεν σε καλύπτει, ζήτα άλλη μαία. Είναι σημαντικό να βγεις από το μαιευτήριο με τις απορίες σου λυμένες και τις ανασφάλειες σου καλυμμένες.</p>
<p><strong>«Άστο και λίγο κάτω, θα το κακομάθεις»</strong></p>
<p>Η πολλή αγκαλιά δεν έβλαψε ποτέ κανέναν – πόσο μάλλον ένα νεογέννητο βρέφος που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν μέσα σου. Το μωρό ξεκινάει τη ζωή του με την πεποίθηση ότι αυτό και η μαμά του είναι ένα. Θα του πάρει γύρω στους τέσσερις με πέντε μήνες για να καταλάβει πως είναι ξεχωριστό από εσένα.</p>
<p>Η πολλή αγκαλιά του προσφέρει μόνο ασφάλεια και ζεστασιά. Και όταν μεγαλώσει λίγο, θα νιώθει πιο σίγουρο να εξερευνήσει τον κόσμο γύρω του.</p>
<p><strong>Η κούραση είναι γλυκιά</strong></p>
<p>Όχι, η κούραση είναι κούραση. Θα κουραστείς πολύ, και όχι μόνο θα κουράζεσαι αλλά ο περίγυρος σου θα «απαιτεί» να είσαι και πολύ χαρούμενη για αυτό. Το ότι ο λόγος που ξυπνάς κάθε 2 ώρες είναι το μωρό σου, δεν κάνει την έλλειψη ύπνου ευχάριστη.</p>
<p>Πριν δεις τα πολύ σκούρα, ζήτα βοήθεια. Ακόμα και μισή ώρα, να κάνεις ένα μπάνιο χωρίς να έχεις το νου σου, θα είναι πολύτιμο διάλειμμα.</p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/gia-to-paidi/2017-10/mitera_kourasmeni3.jpg" alt="" width="640" height="427" /></p>
<p><strong>Η μητρότητα σε ολοκληρώνει</strong></p>
<p>Αν περιμένεις από το παιδί να σου δώσει νόημα, ή να σώσει τη σχέση με τον σύντροφο σου, τότε κάνεις δυστυχώς λάθος. Κανένας άνθρωπος δεν ολοκληρώνεται από την ύπαρξη ενός άλλου ατόμου, ούτε παιδιού ούτε συντρόφου. Και όχι μόνο θα απογοητευτείς, αλλά θα βάλεις και τρομερή πίεση πάνω στο ίδιο το παιδί. Εκείνο από τη στιγμή που ήρθε στο κόσμο είναι μια ξεχωριστή οντότητα. Ένα ολόδικο του ανθρωπάκι. Ο σκοπός της ύπαρξης του δεν είναι να δώσει νόημα στη δική σου ύπαρξη, αλλά να ψάξει να βρει το δικό του.</p>
<p>Ναι, θα σου δώσει τεράστια χαρά και θα σε γεμίσει περίπλοκα συναισθήματα. Ναι θα είσαι το κέντρο του κόσμου του, και θα είναι το κέντρο του δικού σου. Στην αρχή, όχι για πάντα. Η μητρότητα δεν πρέπει να σημάνει το τέλος της δικής σου ύπαρξης.</p>
<p>Πριν το παιδί, ήσουν ήδη μια ολοκληρωμένη ύπαρξη.</p>
<p><strong>Οι δικές σου ανάγκες είναι πια δευτερεύουσες</strong></p>
<p>Όχι. Οι ανάγκες σου, τα θέλω σου, μπορεί να αλλάξουν, αλλά θα είναι εκεί. Και κάποια στιγμή θα ζητήσουν την προσοχή σου. Μη νιώσεις άσχημα, μη θεωρήσεις ότι προδίδεις το ρόλο σου σαν μητέρα. Μία δυστυχισμένη και πιεσμένη γυναίκα θα είναι μία δυστυχισμένη και πιεσμένη μαμά. Με το να αφήσεις το μωρό σου στον άντρα σου για μία ώρα και να πας για καφέ με τη φίλη σου δεν γίνεσαι κακή μητέρα, γίνεσαι μια πιο ξεκούραστη μητέρα.</p>
<p>Μία ευτυχισμένη και γεμάτη γυναίκα είναι πιο πιθανό να είναι και μια καλύτερη μητέρα. Μια γυναίκα που κάνει πράγματα για εκείνη, γεμίζει τις μπαταρίες της και φτιάχνει τη διάθεση και την αυτό-εκτίμηση της. Και έτσι, αποκτά περισσότερη δύναμη για να μπορεί να δώσει πράγματα στο παιδί της.</p>
<p><strong>Ο άντρας σου πρέπει να περάσει σε δεύτερη μοίρα</strong></p>
<p>Και ναι και όχι. Στην αρχή σίγουρα θα ρίξεις το βάρος της προσοχής σου στο πλάσμα που εξαρτάται πλήρως από εσένα. Όμως ο γιος σου δεν είναι «ο άντρας της ζωής σου πια». Ο άντρας της ζωής σου είναι ο σύντροφος σου. Ο γιος σου είναι το παιδί σου.</p>
<p>Η σχέση σου με τον σύντροφο σου είναι σημαντική. Στην παρούσα φάση θέλεις ένα στήριγμα. 'Έναν άνθρωπο που να μπορείς να ακουμπήσεις το βράδυ και να μπορείς να πεις «είμαι πτώμα». Μην ξεχνάς να επικοινωνείς και να έχεις επαφή – μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα «ξέρω ότι σε έχω γράψει λίγο, αλλά είναι προσωρινό». Σε χρειάζεται και τον χρειάζεσαι, και σας χρειάζεται η σχέση σας.</p>
<p><strong>Κεφάλαιο «Άλλες Μαμάδες»</strong></p>
<p>Θα το έχεις καταλάβει ήδη από την περίοδο της εγκυμοσύνης πως η κάθε μία μαμά έχει και μια ξεχωριστή δική της κοσμοθεωρία γύρω από το θέμα. Προστάτεψε τον εαυτό σου από τις γνώμες και τις κριτικές. Η κάθε μια είναι ολόσωστη για τη δική της ζωή/παιδί και εντελώς άστοχη για τη δική σου. Αν θηλάζεις, θα βρεθεί κάποια που θα σε στραβοκοιτάξει. Αν δίνεις γάλα φόρμουλα, θα ακούσεις «τσκ». Αν το κοιμίζεις μαζί σου, θα σε μαλώσουν. Αν το κοιμίζεις στο κρεβάτι του, το ίδιο. Η λίστα είναι ατελείωτη.</p>
<p>Κλείσε τα αυτιά σου λοιπόν και μην αφήσεις κανενός την άποψη να σε κάνει να νιώσεις άσχημα. Δύο φωνές δεν πρέπει ποτέ να αμελήσεις: το ένστικτο σου και τον παιδίατρο.</p>
<p><img src="/contentfiles_2016b/gia-to-paidi/2017-10/mitera_kourasmeni1.jpg" alt="" width="640" height="427" /></p>
<p><strong>«Επιλόχειος κατάθλιψη και βλακείες… εμείς δεν τα είχαμε αυτά»</strong></p>
<p>Γλυκές γιαγιάδες και μεγαλό-θείες, τα είχατε, απλά δεν ήταν αποδεκτό να τα συζητάτε. Οπότε, θα σας παρακαλούσα να μην αμφισβητείτε πράγματα για τα οποία έχει καταλήξει η επιστημονική έρευνα χρόνια τώρα. Ο Ιπποκράτης το 700 π.Χ. μίλησε για τις συναισθηματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες μετά τον τοκετό. Οι γυναίκες απέφευγαν να μιλήσουν για οτιδήποτε είχε να κάνει με τον ψυχισμό τους γιατί οτιδήποτε «περίεργο» στιγματιζόταν ως νεύρωση ή πολύ απλά ως τρέλα. Ούτε πλυντήριο υπήρχε τότε, αλλά δεν έχω δει πολλές να πλένουν σε σκάφη πλέον. Ο κόσμος έχει προχωρήσει σε πολλά επίπεδα.<br />Και εσύ μικρο-μαμά, προσπάθησε να κλείνεις τα αυτιά σου σε τέτοιες παρατηρήσεις. Ξέρεις πως είσαι πολύ πιο ενημερωμένη και είσαι και σε καλύτερη επαφή με το τι νιώθεις. Η γιαγιά που θα θέλει να πει τη γνώμη της θα την πει, ο κόσμος να χαλάσει. Εσύ απλώς αγνόησε ότι ξέρεις ότι είναι λάθος.</p>
<p>Αν νιώθεις πολύ πεσμένη, αν έχεις περισσότερα νεύρα και εκνευρισμό, αν έχεις έντονη θλίψη, μην νιώθεις ντροπή και ζήτα βοήθεια! Η επιλόχειος κατάθλιψη είναι πολύ συχνό φαινόμενο και υπάρχουν λύσεις. Μην αφήσεις τον εαυτό σου να υποφέρει!</p>
<p>Η μητρότητα είναι δώρο, ναι. Αλλά είναι ένα πολύ περίπλοκο και απαιτητικό δώρο, χωρίς οδηγίες χρήσεις. Τα καλά νέα είναι ότι είμαστε σε μία εποχή που είναι OK να παραδεχθείς ότι δεν είναι όλα ρόδινα και να ζητάς βοήθεια σε ό,τι σε δυσκολεύει. Αν τη χρειαστείς, μην τη στερήσεις από τον εαυτό σου.</p>