<p>Είμαι παντρεμένη 15 χρονιά, 19 σε σχέση και έχω 3 παιδιά. Ο γάμος μου από πολύ νωρίς φάνηκε ότι θα είχε προβλήματα. Ο άντρας μου δεν ήταν διατεθειμένος να εγκαταλείψει την εργένικη ζωή: ξενύχτια μέχρι το πρωί με φίλους και αλκοόλ. Στην αρχή έλεγα ότι θα αλλάξει, έκανα υπομονή. Μέτα τη γέννηση του δεύτερου παιδιού μας, η κατάσταση χειροτέρευσε. Εγώ κουραζόμουν πάρα πολύ, δουλεία και παράλληλα είχα τη φροντίδα των παιδιών και του σπιτιού. Οι εντάσεις ήταν συχνές. Παράλληλα, εγώ άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου να μην έχω όρεξη για τίποτα. Πολλές φόρες ένιωθα να μην αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση και ότι θέλω να χωρίσω. Πότε δεν το έκανα όμως. Συνέχιζα να δίνω ευκαιρίες και να ελπίζω ότι ο άντρας μου θα αλλάξει συμπεριφορά και συνήθειες.</p>
<p>Πριν ένα χρόνο μπήκε στη ζωή μου ένας άλλος άντρας. Όταν το έμαθε ο σύζυγός μου, εννοείται ότι οι καταστάσεις χειροτέρεψαν: έντονοι καβγάδες και απειλές. Τώρα είμαστε σε διαδικασία διαζυγίου. Η επικοινωνία που έχουμε είναι πάρα πολύ καλή, συζητάμε, συνεννοούμαστε, δεν υπάρχουν καθόλου εντάσεις. Μας νοιάζει το καλό των παιδιών και πώς το διαζύγιο θα τα επηρεάσει όσο το δυνατόν λιγότερο.</p>
<p>Εγώ, όμως, δεν είμαι καλά. Νιώθω τύψεις γι' αυτό που έκανα, ένοχες ότι εξαιτίας μου χάλασε ο γάμος μου και το πιο τραγικό ότι νοιάζομαι ακόμη για τον άντρα μου. Ενώ ξέρω ότι η συμπεριφορά του όλα αυτά τα χρονιά με διέλυσε, σκέφτομαι ότι ίσως τώρα θα μπορούσε να αλλάξει, να εγκαταλείψει όλες αυτές τις εργένικες συνήθειες και να ζήσουμε μαζί αρμονικά. Από την άλλη, νιώθω ένοχες ότι εγώ έχω βρει έναν άνθρωπο να με φροντίζει, να 'μαι προσέχει, ενώ ο πρώην σύζυγος μου δεν έχει κανέναν να τον φροντίζει τουλάχιστον για την ώρα. Όλες αυτές οι σκέψεις με κάνουν να μην μπορώ να είμαι ευτυχισμένη ούτε με τη νέα μου σχέση και να αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω ποτέ να νιώσω γαλήνη για να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω.</p>
<p><strong>Η απάντηση της ειδικού στο ερώτημά σας:</strong></p>
<p>Στο μήνυμά σας κάνετε αναφορές στην "εργένικη ζωή" του πρώην συζύγου, είναι αλήθεια όμως πως όταν πια βρισκόμαστε σε σχέση, πολλώ δε μάλλον σε ένα πλαίσιο οικογένειας, τα συστηματικά ξενύχτια και το αλκοόλ μέχρι το πρωί ενδέχεται να οδηγούν σε παραμέληση της σχέσης, αλλά και των ρόλων ως συντρόφου και πατέρα και να μην αποτελούν απλά "εργένικες συνήθειες του παρελθόντος".</p>
<p>Αναρωτιέμαι αν του είχατε ποτέ εκφράσει το πόσο σας κοστίζει αυτή του η συμπεριφορά, το πόσο μόνη αισθάνεστε σε αυτή τη σχέση. Κάνετε αναφορά σε συγκρούσεις, αλλά δεν αναφέρεστε στο περιεχόμενο παρά μόνο στην ένταση των συγκρούσεων που σταδιακά έγιναν απειλητικές. Αναρωτιέμαι ποιος απειλούσε και ως προς τι, είναι αλήθεια πως τα λιγοστά στοιχεία του μηνύματος δεν επιτρέπουν μια ξεκάθαρη εικόνα των πραγμάτων.</p>
<p>Ο πρώην σύζυγος, για δικούς του λόγους, κρατούσε αποστάσεις από τη σχέση και σταδιακά, το ίδιο αρχίσατε να κάνετε κι εσείς. Αρχικά με την απομόνωσή σας και μετέπειτα με την εξωσυζυγική σχέση, που όπως αναφέρετε, ήρθε και σας έδωσε φροντίδα, προσοχή, ενδιαφέρον. Τώρα όμως, που βρίσκεστε σε αυτή τη σχέση, δεν είστε ικανοποιημένη. Αφενός επειδή εξακολουθείτε να νοιάζεστε για τον πρώην σύζυγο, αφετέρου γιατί όπως αναφέρετε νιώθετε τύψεις που εσείς είστε σε μια καλή σχέση, ενώ εκείνος όχι. Θα είχε ενδιαφέρον εδώ να γνωρίζαμε πώς αντέδρασε ο πρώην σύζυγος όταν έμαθε για την εξωσυζυγική σας σχέση, αν σας διεκδίκησε, εάν μέσα από το γεγονός μπόρεσε, και μπορέσατε μαζί να αντιληφθείτε τα κενά της σχέσης σας, εάν έστω και μέσα στο χωρισμό και σε αυτό το συναισθηματικό σοκ σας έδειξε ενδιαφέρον.</p>
<p>Αντιλαμβάνομαι πως είναι μια τεράστια αλλαγή ζωής το να προχωράτε έπειτα από σχεδόν 20 χρόνια χωρίς εκείνον, το να ανασυντάσσετε το οικογενειακό πλαίσιο χωρίς την παρουσία του, και θέλω να γνωρίζετε πως οι αλλαγές θέλουν χρόνο μιας και οι άνθρωποι ελκόμαστε πολύ σθεναρά από τη συνήθεια, από το γνώριμο, το οικείο, ακόμη κι αν είναι άσχημο και τρομακτικό.</p>
<p>Η σχέση με τον πρώην σύζυγο, όπως διαφαίνεται μέσα από την περιγραφή σας, ήταν μια μη υγιής σχέση, με κακή επικοινωνία και σημαντικό κόστος για εσάς και, σίγουρα, για τα παιδιά σας. Εάν λοιπόν τώρα σκέφτεστε πώς θα ήταν να είστε και πάλι μαζί, θα πρέπει πρώτα να αναρωτηθείτε τι θα άλλαζε εάν υπήρχε μια επανασύνδεση. Η σχέση σας δεν λειτούργησε με τον τρόπο που και οι δυο συμπεριφερόσασταν και δε θα λειτουργήσει και πάλι αν δεν αλλάξετε και οι δυο τον τρόπο που προσεγγίζετε τον γάμο και την οικογένεια. Εκείνος με τις επιπόλαιες και απερίσκεπτες συμπεριφορές κι εσείς με την υπερβολική ανοχή, καλυμμένη με τον μανδύα μιας ελπίδας πως "θα μπορούσε να αλλάξει". Οι άνθρωποι αλλάζουν μόνο όταν οι ίδιοι το επιθυμούν και όταν αντιλαμβάνονται πως κάνουν λάθος.</p>
<p>Κλείνετε το μήνυμά σας αναρωτώμενη αν θα νιώσετε ποτέ γαλήνη και αν θα προχωρήσετε παρακάτω. Μπορώ να σας πω με βεβαιότητα πως θα ηρεμήσετε ψυχικά και θα προχωρήσετε μπροστά όταν θα έχετε διαχειριστεί μέσα σας την απώλεια του γάμου σας μιας και μόνο τότε θα έχετε χώρο μέσα σας για μια νέα σχέση. Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν πραγματικά ερωτευτήκατε τον τωρινό σας σύντροφο ή αν βρήκατε σε αυτή τη σχέση, υποσυνείδητα, μια ευκαιρία να τιμωρήσετε τον πρώην σύζυγο, ή ίσως και αν του "φωνάξατε" τη δυστυχία σας… που ίσως τελικά να μην άκουσε ποτέ.</p>
<p><em><strong>Φρόσω Φωτεινάκη</strong></em><br /><em><strong>MBACP Συμβουλευτική Ψυχολόγος</strong></em><br /><em><strong>Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια</strong></em><br /><em><strong>Τ: 211 1845239 Κ: 6981015684</strong></em></p>