Τι μπορεί να κρύβει ένα άγγιγμα;

<p>Στις µέρες µας, η κυριαρχία της σεξουαλικότητας σε κάθε κίνηση, σε κάθε χειρονοµία µας, δεν είναι η µόνη αιτία που µας εµποδίζει να φροντίζουμε το σώµα του άλλου. Μας έχουν επίσης µπλοκάρει η αυτάρκεια και οι αξίες της ανεξαρτησίας, οι οποίες, λαθεμένα, έχουν γείρει τη ζυγαριά προς τη μεριά εκείνη που δεν µας βοηθάει στην κοινή µας ζωή µε τους άλλους. Προσέχουµε να µη στηριζόµαστε πάνω στους άλλους όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Αλλά αυτή η στάση αφήνει λίγο χώρο για μια ουσιαστική οικογενειακή ζωή. Οι εξαρτήσεις µέσα στα πλαίσια µιας οικογένειας -αυτό δηλαδή που η κουλτούρα µας υπαινίσσεται όχι µόνο πως πρέπει να αποφεύγουµε, αλλά και να το µετανιώνουµε αν το κάνουµε- είναι αυτό ακριβώς που µας βοηθάει να βρούμε ανάπαυση, βοήθεια, και παρηγοριά.</p>
<p>Χωρίς αληθινή εξάρτηση, η ανάπαυση κι η ανακούφιση είναι αδύνατες, γιατί εµείς οι ίδιοι δεν είμαστε τα πιο κατάλληλα άτοµα για να φροντίσουµε το δικό μας σώµα. Μπορούµε φυσικά να κάνουµε όλα εκείνα τα πράγµατα που στηρίζουν και ανακουφίζουν τους άλλους, αλλά ας αναλογισθούµε την ψυχική ανάταση, την αγαλλίαση και την αίσθηση αξίας που θα νιώσουµε όταν κάποιος μας κάνει µασάζ στο σώµα μας, ή μας αλλάξει τον επίδεσμο σε µια πληγή. Αυτή η φροντίδα πολύ συχνά προέρχεται από τα μέλη της οικογένειάς μας, γιατί στο σπίτι μας σέρνουμε τα κουρασµένα μας κορµιά κάθε βράδυ. Και στους ανθρώπους της οικογένειάς μας λέµε για το στοµάχι μας που γουργουρίζει, για το λαιμό μας που πονάει, και για την πλάτη μας που θέλει ξύσιµο.</p>
<p>Ένα καλό μασάζ από έναν επαγγελµατία µπορεί να κάνει θαύµατα στους µύες µας, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί µε το μασάζ του πρόθυµου συντρόφου μας – µε το άγγιγµα του δεν θεραπεύει απλώς τους περισσότερους από τους πόνους μας, αλλά θεραπεύει και την ψυχή μας. Ένα τρίψιµο στην πλάτη από κάποιον που μας ξέρει και µοιράζεται τη ζωή του µαζί µας, είναι µια σιωπηρή οµολογία ότι αυτός ο κόσµος μπορεί να είναι σκληρός, αλλά εµείς τον ζούµε µαζί ο ένας µε τον άλλο. Κι αυτό το "µαζί" θέλουµε v' ακούµε και να νιώθουµε στο σπίτι µας, Το σπίτι είναι το µέρος που λαχταράµε, η φωλιά που μας υποδέχεται στο τέλος µιας κοπιαστικής µέρας, όπου, οι περισσότεροι από μας είχαμε τα µάτια μας καρφωμένα στην οθόνη του υπολογιστή, σαν να επρόκειτο για την πηγή του Νάρκισσου.</p>
<p>Οι αλληλοεξαρτήσεις ανατρέπουν επίσης και μια καθαρά μηχανιστική αντίληψη ότι το σώμα μας, δηλαδή, είναι κάτι που καθορίζεται αποκλειστικά και µόνο από τη φύση µας. Άρα μπορούμε να το κουµαντάρουµε µε την καλή διατροφή, την κατάλληλη άσκηση, και τα συμπληρώµατα βιταµινών. Αν, για παράδειγµα, κατορθώσουµε να πίνουμε οχτώ ποτήρια νερό την ηµέρα, τότε φροντίζουµε µε τον καλύτερο δυνατό τρόπο το σώμα μας. Αλλά το σώµα μας δεν είναι µόνο αυτό. Κι ούτε είναι το µόνο που απαιτεί ή που έχει ανάγκη. Η φροντίδα του σώµατός μας από κάποιον άλλο υποδηλώνει την ύπαρξη µιας σχέσης. Κι οπως όλοι γνωρίζουµε, οι σχέσεις δεν είναι ποτέ μηχανιστικές. Το να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο σωµατικά, επισφραγίζει τη βεβαιότητα ότι νοιαζόµαστε ο ένας τον άλλο, ότι σ' αυτό το σώµα βρίσκεται και το πνεύµα του, και η αγάπη του για µας.</p>
<p><em>Ο Τοµ είναι σύµβουλος επιχειρήσεων και πρέπει να ταξιδεύει συχνά. Η γυναίκα του είναι νοσοκόµα. Και μας λέει τις πρώτες αυθόρµητες σκέψεις του, όταν τον ρωτάµε πώς φροντίζει τη γυναίκα του. "Οταν έχει βραδινή βάρδια είναι κουρασµένη. Κι εγώ δεν θέλω ν' αντικρίσει μια στοίβα πιάτα όταν έρχεται στο σπίτι. Συχνά πλένω τα πιάτα όχι γιατί θέλω να είναι καθαρός ο νεροχύτης ή γιατί νιώθω υποχρεωμένος να το κάνω, επειδή είναι µέρος των υποχρεώσεών µου, αφού λείπω συχνά από το σπίτι. Τα πλένω µόνο και µόνο γιατί δεν Θέλω να γυρίσει η Λίζα (η γυναίκα του) στο σπίτι και να δει µια στοίβα άπλυτα πιάτα. Η αλήθεια είναι ότι εγώ σιχαίνοµαι το πλύσιµο των πιάτων. Η µόνη φορά που πραγµατικά το αποδέχοµαι είναι όταν τα πλένω για να μη χρειαστεί να τα πλύνει η Λίζα. Και, νοµίζω, ότι αυτή δεν το ξέρει αυτό αλλά εγώ, τέτοιες στιγµές τα πλένω χωρίς καµιά δυσφορία".</em></p>
<p>Ο Κρις είναι ένας άλλος σύζυγος που φροντίζει το σώµα της γυναίκας του. Αυτός πολλές φορές µαγειρεύει για τη γυναίκα του. Μου τηλεφωνεί και µου λέει, "Η Γουέντι µόλις τέλειωσε ένα πολύ δύσκολο εξάµηνο και θέλω να την κάνω να χαλαρώσει. Και αυτό της είναι πιο εύκολο όταν είναι παρέα µε τις φίλες της. Έτοι αποφάσισα να ετοιµάσω ένα βραδινό για την εξαµελή συντροφιά σας. Θα έρθεις; Όχι, µη φέρεις τίποτα, θα τα κάνω όλα εγώ. Απλώς έλα να φας µαζί της". Όταν φτάνω σπίτι τους, ο Κρις µε υποδέχεται στην πόρτα φορώντας την ποδιά της κουζίνας, ενώ έντονες µυρωδιές από αγνά υλικά φτάνουν στη µύτη µου. Με οδηγεί στο τραπέζι που έχει στρώσει µε κεριά, λουλούδια, τυριά, και ελιές. Η Γουέντι επιστρέφει απ' τη δουλειά της και µένει κατάπληκτη! Την ίδια στιγμή 0 Κρις της βάζει στο χέρι ένα ποτήρι κρασί, την τσιμπάει ελαφρά στο µάγουλο, και, πιάνοντας το άλλο χέρι της, την πηγαίνει στην τραπεζαρία, λέγοντάς της: "Χαλάρωσε". Αυτό είναι όλο. Για όλα το υπόλοιπο βράδυ, ένα µακρύ βράδυ µε γέλια, αλλά και προβληµατισμούς της γυναικείας συντροφιάς µας, ο Κρις εµφανίΖεται µόνο όταν χρειάζεται να σερβίρει κάτι.</p>
<p>Βέβαια, η σωµατική φροντίδα στην οικογένεια δεν είναι µόνο ανάµεσα στους συζύγους, αλλά κι ανάμεσα σ' όλα τα μέλη: Από τους παππούδες µέχρι τα εγγόνια. Τη στιγµή που διασχίζουμε το κατώφλι του σπιτιού της µητέρας µου, αυτή κανονίζει πότε θα µας βουρτσίσει τα μαλλιά µας. Ο καθένας από εμάς κάθεται µόνος του μαζί της, κι αυτές οι συνεδρίες είναι κάθε άλλο παρά σύντοµες. Περιλαμβάνουν τουλάχιστον εκατό βουρτσίσματα, τα οποία συνοδεύονται από πολλή κουβεντούλα, κι από γεμάτες ευαισθησία ερωτήσεις για το πώς είναι η ζωή µας (µε τον άντρα µας και τα παιδιά µας) κι αν κάτι µας στενοχωρεί</p>
<p> </p>
<p><em><strong>Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Τέχνη της Οικογένειας» της Τζίνα Μπρία. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Θυμάρι για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.</strong></em></p>
<p><em><strong><img src="https://boro.gr/contentfiles_2016b/psyxologia/thumari.jpg" alt="" width="208" height="96" /></strong></em></p>

Σχετικά άρθρα