Ο Θανάσης Λάλας προτείνει: «Όμορφα Ερείπια» του Τζές Γουόλτερ: Ένα λογοτεχνικό διαμάντι!

<p><span><strong>Όμορφα Ερείπια</strong> </span><br /><br /><span>Του Τζές Γουόλτερ</span><br /><br /><span>Μετάφραση Χίλντα Παπαδημητρίου</span><br /><br /><span>Εκδοσεις Πατάκη</span><br /><br /><span>Σελίδες 484</span></p>
<p><span><br /></span></p>
<p><span><span>Πρωί πίνουμε καφέ με την πρωινή παρέα. Λίγο πριν πάει για την ραδιοφωνική του εκπομπή περνάει ο Κωσταντίνος Τζούμας. Μέγας βιβλιοφάγος και εραστής της καλής λογοτεχνίας! Δεν υπάρχει πρωί που να μην κρατάει στα χέρια του μαζί με τις σημειώσεις του και κάποιο βιβλίο. Συχνά ανταλλάσουμε απόψεις για τις αναγνώσεις μας! </span></span></p>
<p><span><span>Τρίτη πρωί. Στα χερια του διαβάζω τον τίτλο του βιβλίου: «Όμορφα Ερείπια»! Του Τζέσυ Γουόλτερ… "Αααα πολύ καλό, και <strong>επιτέλους ένας συγγραφέας που δεν βυθίζεται στη μελαγχολία</strong>" μου λέει. Πάω αμέσως στον Μιχάλη στο Book-Loft στην Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι -από τα λίγα ενδιαφέροντα βιβλιοπωλεία που έχουν μείνει στην Αθήνα! Το αγοράζω. Ξεκινώ να το διαβάζω το απόγευμα της Τρίτης. Ένα βιβλίο που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, αλλά συγχρόνως και ένας προβληματισμός πάνω στη φήμη, στην επιθυμία, στο καθήκον και στη μοίρα… </span><br /><br /><span>Λοιπόν, αυτό το βιβλίο το λάτρεψα! <strong>Ένα αριστούργημα 500 σελίδων</strong> ή ένα απολαυστικό ταξίδι από ήπειρο σε ήπειρο από δεκαετία σε δεκαετία. Νομίζω ότι αυτό το μυθιστόρημα τα έχει όλα: μεγαλά όνειρα, αγάπες που χάνονται, νοσταλγία, πάθη… Πάνω από όλα<strong> έχει μιά πολύ ευφυή γραφή και αίσθηση της εναλλαγής</strong>. Ενα μυθιστόρημα που ξέρει το μυστικό της γραφής, ξέρει δηλαδή πως ο αναγνώστης δεν θα πλήξει, ξέρει να μετατρέπει σε κίνηση τον πόνο και να θέσει το πνεύμα στην υπηρεσία της κοινωνικής κριτικής. </span></span></p>
<p><span><span>Ο Τζέσυ Γουόλτερ είναι αμερικανός, έχει ζήσει ήδη πενήντα χρόνια, έχει γράψει έξι μυθιστορήματα, έχει βραβευτεί με το Εντγκαρ Citizen Vince για την συλλογή διηγημάτων του "We Live In Water", ζει με την οικογένεια του στο Σποκαν της Ουάσινγκτον. </span></span></p>
<p><span><span>Το βιβλίο «Όμορφα Ερείπια» κυκλοφόρησε το 2012 και θεωρήθηκε από όλους το μυθιστόρημα της χρονιάς! Η Νίνα Στάνκοβιτς στην Huffington Post  έγραψε: "Ενα θαύμα, ένα αληθινό διαμάντι. Οι εκπλήξεις περισσεύουν αλλά ο συγγραφέας μαέστρος, κρατάει την πλοκή αλυσσοδεμένη στην πραγματικότητα, οδηγώντας την στην κορύφωση"  </span><br /><br /><strong>Διαβάστε το και θα με θυμηθείτε!</strong></span></p>
<p><span><br /></span></p>
<p><span><strong>Θανάσης Λάλας</strong><br /></span></p>
<p> </p>
<p><strong>Περίληψη:</strong><br /><br /><span>Σε μια βραχώδη γωνιά της ιταλικής ακτογραμμής, κάπου το 1962, ένας ονειροπόλος νεαρός ξενοδόχος κοιτάζει στα ανοιχτά και διακρίνει μέσα σε μια βάρκα που πλησιάζει στην ακτή μια μυστηριώδη γυναίκα.</span></p>
<p><span> Έτσι ξεκινάει η ιστορία αυτού του μυθιστορήματος, που κερδίζει από την πρώτη στιγμή τον αναγνώστη με έναν συνδυασμό τρυφερότητας και μιας εντυπωσιακής πλοκής με αλλεπάλληλες ανατροπές. </span></p>
<p><span>Από τα πολυτελή σκηνικά της Κλεοπάτρας στην αντεργκράουντ σκηνή του Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου του Εδιμβούργου και τα σημερινά στούντιο του Χόλλυγουντ, παρακολουθούμε τις περιπέτειες ενός συνόλου αξέχαστων ηρώων, καθώς κυνηγούν τα απίθανα όνειρά τους αρμενίζοντας στις ταραχώδεις θάλασσες της ζωής τους.<br /><br /><strong>Έγραψαν για το βιβλίο:</strong></span></p>
<p><span><strong></strong><em>«Με τα "Όμορφα ερείπια", το αριστούργημά του, ο Τζες Γουόλτερ μάς ταξιδεύει από τη μια ήπειρο στην άλλη, διασχίζοντας πολλές δεκαετίες. Ένα αριστοτεχνικά γραμμένο μυθιστόρημα, με καρδιά και φλεγόμενο πάθος, μεγάλα όνειρα, χαμένες αγάπες, βαθιές νοσταλγίες, ένα βιβλίο στα όρια της τελειότητας».</em> <strong>David Daley, Salon</strong><br /><br />«<em>Ένας παράτολμος άθλος εντυπωσιακής αφηγηματικής μαεστρίας… Το βιβλίο ξεκινάει με μια δραματική, ρομαντική εισαγωγή, για να εξελιχθεί σ’ ένα εντυπωσιακό πνευματώδες μυθιστόρημα κοινωνικής κριτικής, το οποίο αναστατώνει την καρδιά, ενώ συγχρόνως ανακουφίζει από τον πανανθρώπινο πόνο, που είναι η κινητήρια δύναμη αυτού του σύνθετου κειμένου που αλλάζει διαρκώς άξονα… Θα το λατρέψετε αυτό το βιβλίο»</em>. <strong>Helen Schulman, New York Times Book Review</strong><br /><br /><em>«Γιατί να μασάμε τα λόγια μας; Τα "Όμορφα ερείπια" είναι ένα αληθινό αριστούργημα»</em>. <strong>Richard Russo</strong><br /><br /><em>«Ήρωες τόσο συναρπαστικά ανθρώπινοι… Η μόνη πιθανότητα να μη σε συγκινήσουν τα "Όμορφα ερείπια" είναι να μην έχεις ίχνος εσωτερικής ζωής»</em>. <strong>Rebecca Newberger Goldstein</strong><br /><br /><em>«Ρηξικέλευθο… παντρεύει τις μεγάλες δραματικές εντάσεις του κινηματογραφικού υπερθεάματος με την ψυχολογική εσωτερικότητα της υψηλής λογοτεχνίας. Το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου αλλά συγχρόνως και ένας καλαίσθητος στοχασμός πάνω στη φήμη, στην επιθυμία, στο καθήκον και στη μοίρα… Ο Γουόλτερ εγκαταστάθηκε για τα καλά στην πρώτη γραμμή των Aμερικανών συγγραφέων»</em>. Steve Almond, Boston Globe<br /><br /><em>«Τα "Όμορφα ερείπια" είναι ένα μάθημα συγγραφής μυθιστορήματος προς όλους τους συγγραφείς!»</em> <strong>Anne Trubek,Cleveland Plain Dealer</strong><br /><br /><em>«Ο Γουόλτερ είναι ένας τρομερά προικισμένος συγγραφέας. Οι προτάσεις του σχεδόν κελαηδούν… Η πλοκή που ξεδιπλώνει είναι φιλόδοξη κι ένας λιγότερο ταλαντούχος συγγραφέας δε θα μπορούσε να φέρει σε πέρας αυτά τα δεξιοτεχνικά άλματα μέσα στον χρόνο»</em>. <strong>Christopher Bollen, Los Angeles Review of Books</strong><br /><br /><em>«Έχοντας αφομοιώσει όλα τα διδάγματα του μεταμοντέρνου μυθιστορήματος, αφήνει εκτός τον κυνισμό και δημιουργεί ένα μυθιστόρημα που σου αποκαθιστά την πίστη στη ζωή, χωρίς να γίνεται ούτε μια στιγμή μελό»</em>. Kirkus Reviews<br /><br /><em>«Ένα λογοτεχνικό θαύμα. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ»</em>. <strong>Maureen Corrigan, NPR’s Fresh Air</strong><br /><br /><em>«ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ»</em>. <strong>Esquire</strong><br /><br /><em>«Ένα θαύμα, ένα αληθινό διαμάντι… Οι εκπλήξεις περισσεύουν αλλά ο Γουόλτερ κρατάει την πλοκή του αλυσοδεμένη στην πραγματικότητα, απηχώντας την κι εκφράζοντάς την, αλλά και οδηγώντας τη σε μια εξαιρετική κορύφωση»</em>. <strong>Nina Sankovitch, Huffington Post</strong> </span></p>

Σχετικά άρθρα