<p style="text-align: justify;">Γεια σας! Τον τελευταίο καιρό απομακρύνομαι από την μητέρα μου και όχι για δικά μου λάθη. Η συμπεριφορά της δεν αρμόζει στα πλαίσια της οικογένειας μας. Είμαι σε κρίσιμη ηλικία και όντως πολλά πράγματα τα παρεξηγώ εύκολα αλλά θέλω να απομακρυνθώ από εκείνη. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη ήθελα να τονίσω πως διαρκώς με συγκρίνει με άλλα παιδιά, είναι απότομη μαζί μου δεν με βοηθάει στα προσωπικά μου ζητήματα και γενικώς δεν έχει την συμπεριφορά μιας καλής μητέρας. Ζητώ την βοήθεια σας με αφορμή ένα θέμα που λαμβάνει χώρα αυτές τις ημέρες.Έχω αρρωστήσει και δεν έχω βοήθεια από εκείνη.</p>
<p style="text-align: justify;">Όλα πρέπει να τα κάνω μόνη μου ο πατέρας μου προσπαθεί να με στηρίξει όσο μπορεί αλλά διαρκώς λείπει από το σπίτι από το πρωί μέχρι το απόγευμα και έτσι δεν έχει πολύ χρόνο για εμένα. Η μητέρα μου δεν μου δίνει σημασία, δεν συζητάει μαζί μου και διαρκώς μου φωνάζει επειδή αρρώστησα και δεν μπορεί να βγαίνει και τα λοιπά. Μπορεί να είναι και λάθος μου αλλά εξαιτίας της συμπεριφοράς της περίπου ένα με δύο χρόνια έχω κλειστεί στον εαυτό μου και προτιμάω να στηρίζομαι στις φίλες μου οι οποίες με βοηθούν πολύ. Έχω φύγει και από το σπίτι για μία μέρα για να ξεχαστώ αλλά έχω και τις Πανελλήνιες και δεν έχω πολλά περιθώρια Δεν μου μιλάει με βρίζει και γενικώς δεν μου μιλάει σαν μάνα. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω! Παρακαλώ βοηθήστε με!</p>
<p><br /><strong>Στο ερώτημά σας απάντησε η Μαρία Κούκνη, MA Ψυχολόγος- Παιδοψυχολόγος</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Σε όλες τις ηλικίες οι σχέση μητέρας –κόρης είναι ιδιαίτερη. Περνάει από διάφορες συναισθηματικές, και ίσως ακραίες πολλές φορές, διακυμάνσεις. <br />Στην εφηβεία μας, όλοι έχουμε την τάση να απομυθοποιούμε τους γονείς μας, να τους αμφισβητούμε και να γινόμαστε πολύ απαιτητικοί και επικριτικοί απέναντί τους. <br />Η σχέση όμως με αυτούς χτίζεται από το πρώτο δευτερόλεπτο της ζωής μας.<br />Όσο πιο ειλικρινείς είμαστε και αληθινοί, τόσο πιο γερά θεμέλια βάζουμε, με το δεδομένο ότι είναι μια σχέση με δράση-αντίδραση.<br />Είσαι σε μια ηλικία που μπορείς, μέχρι ένα σημείο να δεις ποια είναι η πραγματική σχέση με τη μητέρα σου και πώς χτίστηκε στην πορεία της κοινής σας ζωής. Πιστεύω ότι, κάνοντας μια ουσιαστική κουβέντα μαζί της, παραθέτοντας απλά την ανάγκη σου για την προσοχή και τη φροντίδα της (που τόσο πολύ φαίνεται να έχεις ανάγκη), έχεις κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα ακόμα και άμα δεν έχεις άμεσα αποτελέσματα. Είναι και ένας τρόπος να ακούσεις, εφόσον το θες και εσύ, και τη δική της εκδοχή και εικόνα της σχέσης σας. <br />Όσο μπορείς προσπάθησε να μη θυμώνεις και με σεβασμό ζήτα αυτό που θες για τη σχέση σας. Ίσως όπως έχεις εσύ απογοητευθεί, να είναι και η ίδια. <br />Η αλλαγή σε μια σχέση θέλει χρόνο, κόπο και σεβασμό. Η αλλαγή πολλές φορές που απαιτούμε από τους άλλους, ξεκινά από εμάς.<br />Προσπάθησε να κάνεις αυτά τα βήματα, μείνε σταθερή στη συμπεριφορά σου και στο στόχο για τις εξετάσεις σου. <br />Αφού έχεις κάνει την αρχή μόνη σου, ζήτα και τη βοήθεια του πατέρα σου ως το 2ο ενήλικο κομμάτι της οικογένειάς σας και ως αυτός που μπορεί να γίνει η «γέφυρα» ανάμεσα σε σένα και στη μητέρα σου με μεγαλύτερη ουδετερότητα και εμπειρία από σένα.</p>
<p>Μαρία Κούκνη<br />MA Ψυχολόγος- Παιδοψυχολόγος</p>
<p> </p>