Πώς αντιμετωπίζεις έναν τοξικό σύντροφο: “Εμπιστεύτηκα τον λάθος άνθρωπο, με καταπίεζε, με έβριζε, με χτυπούσε”

<p>Είμαι 21 χρονών. Πριν από μερικούς μήνες γνώρισα ένα άντρα αρκετά μεγαλύτερό μου, 10 χρόνια περίπου. Από την πρώτη στιγμή μου ζήτησε να βγούμε και έδειξε ότι του άρεσα. Δέχτηκα, αλλά με τον όρο να έχει υπομονή μαζί μου γιατί ήταν η πρώτη μου σχέση. Εδώ να σας αναφέρω ότι ποτέ δεν μου είχε ξαναζητήσει κάποιος να βγούμε, ούτε είχε δείξει ενδιαφέρον και ήμουν πολύ κολακευμένη.</p>
<p>Στην αρχή ήταν όλα φαινομενικά καλά, είχαμε βγει πολλές φορές και είχαμε γνωριστεί πολύ καλύτερα και μου άρεσε πολύ. Μετά από 2 εβδομάδες όμως, βγήκα με φίλες και συμφοιτήτριες για καφέ. Εκείνος να βαράει τηλέφωνα, να απαιτεί φωτογραφίες ότι ήμουν μόνο με κοπέλες και γενικά να με στεναχωρεί. Ο άνθρωπος ήταν πολύ μυστικοπαθής. Μου ζήτησε να μην πω τίποτε στους γονείς μου και στις κοπέλες, καμία λεπτομέρεια, λέγοντας πως έτσι είναι καλύτερα, από εμπειρία σε προηγούμενες σχέσεις του. Το δέχτηκα. Μου ζήτησε συγγνώμη για ό,τι συνέβη και σας είπα προηγουμένως και τον συγχώρεσα.</p>
<p>Πάνω στον μήνα με παράτησε, λέγοντας τέρατα για μένα. Ότι ήμουν μια ψεύτρα και πολλές πιο βρώμικες λέξεις που δεν θα αναφέρω. Στεναχωρήθηκα και πληγώθηκα γιατί τον είχα εμπιστευτεί. Μετά από σχεδόν 2 μήνες ξαναγύρισε με θράσος, ζητώντας εξηγήσεις για την συμπεριφορά μου. Αρχικά μου ζήτησε να βρεθούμε για να μιλήσουμε, με εμένα να αρνούμαι, αλλά ηλιθιωδώς λύγισα και τον ξαναείδα.</p>
<p>Ξαναξεκινήσαμε σχέση αφότου μου είπε συγγνώμη και έλεγε πως με αγαπούσε πολύ, γιατί ένιωθα και εγώ ακόμη δυνατά συναισθήματα για εκείνον. Πάλι στην αρχή καλά, αλλά σύντομα ήρθαν τα άσχημα: Μου φώναζε, είχαμε αρκετές λογομαχίες και έφτασε στο σημείο να γίνει σωματικά βίαιος: Χαστούκια, με έπιανε από τον λαιμό ή πολύ δυνατά από τα χέρια, μου έδινε πολύ άσχημους χαρακτηρισμούς και πίστευε πως όλος ο κόσμος είναι εναντίον του. Μου απαγόρευε να βγαίνω με τις φίλες μου και κατευθείαν από τη σχολή πήγαινα σπίτι του επειδή εκείνος το απαιτούσε, δίνοντας διάφορες δικαιολογίες στους δικούς μου. Του λεγα ότι δεν αισθανόμουν καλά μαζί του και με καταπίεζε, αλλά έλεγε πως όλες οι σχέσεις έχουν προβλήματα και θα τα ξεπεράσουμε.</p>
<p>Πριν από έναν μήνα έφτασα στα όριά μου. Τον χώρισα γιατί δεν άντεχα την καταπίεσή του. Εκείνος, όμως, δεν το δέχτηκε. Έκλεισα το τηλέφωνο, τα είπα όλα στους γονείς μου και ανακουφίστηκα λίγο. Εκεί που νόμιζα ότι με άφησε ήσυχη, άρχισε να ξαναπαίρνει τηλέφωνο, να απαιτεί να βγούμε και να τον βοηθήσω. Είπε ότι στη δουλειά του έπαθε κρίση πανικού και ψυχίατρος τον διέγνωσε με ένα είδος εμμονών και παίρνει φαρμακευτική αγωγή. Γι' αυτό ζητάει βοήθεια από μένα, λέγοντας πως δεν ήταν ο εαυτός του και πως με θέλει στη ζωή του. Εγώ, όμως, έχω κλονιστεί πολύ, είμαι νευρική και μονίμως στεναχωρημένη. Έχω υποκύψει και έχω βγει 3 φορές μαζί του, αλλά δεν θέλω τίποτε πλέον. Ο άνθρωπος αυτός με φοβίζει και με εκνευρίζει. Του το έχω πει, αλλά μου λέει ότι θα το ξεπεράσω και θα ζήσουμε ευτυχισμένοι για πάντα μαζί. Εγώ όμως δεν θέλω μετά απ' ο,τι πέρασα. Τι να κάνω; Σκέφτομαι να αλλάξω τηλέφωνο για να μην υπάρχει καμία επικοινωνία, αλλά φοβάμαι. Είναι μήπως εμμονικός μαζί μου παρά την αγωγή και νομίζει πως με αγαπάει;</p>
<p>Συγγνώμη για την μακροσκελή αφήγηση, αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα κυρίως με τον εαυτό μου. Δεν θέλω καμιά επαφή με εκείνον, γιατί έχω καταλάβει πως είναι τοξικός για μένα, παρά τις όμορφες στιγμές που είχαμε. Πάντα ένιωθα άσχημα δίπλα του. Σας παρακαλώ βοηθήστε με. Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω.</p>
<p><strong>Στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός:</strong></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p>Ο πρώην φίλος σας μοιάζει αρκετά με ένα μεγάλο μωρό. Σκεφτείτε ένα μωρό που για κάποιο μαγικό λόγο από μικρό και γλυκούλι γίνεται ογκώδες σαν μια πολυκατοικία (Την ταινία "Αγάπη που μεγέθυνα τα παιδιά" έχω στο νου μου). Αυτό το βρέφος δεν καταλαβαίνει ακριβώς τις ανάγκες του και τη διαφορά τους με τις επιθυμίες του. Έτσι μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει επιθετικό ή πειθίνιο.</p>
<p>Ένα βρέφος κανονικών διαστάσεων απλά θα το πάρει κανείς αγκαλιά και θα σταματήσει, θα χαμογελάσει, θα κοιμηθεί. Όμως με ένα τεράστιο βρέφος χρειάζεται κανείς καραμπίνα με ηρεμιστικά βέλη για να νιώθει ασφάλεια.</p>
<p>Ο λόγος που τον παρομοίασα με τεράστιο μωρό είναι γιατί ένας μεγάλος άνθρωπος συνήθως γνωρίζει τί τον απειλεί (τους κινδύνους γύρω του) και τί τον ευχαριστεί-τον γεμίζει (τις ανάγκες και τους φίλους του). Ο άνθρωπος αυτός, ωστόσο, δεν μοιάζει να μπορεί να κάνει αυτή τη διάκριση. Εξ' ου και η αναλογία μου.</p>
<p>Δεν είναι λοιπόν παράξενο που εσείς νιώθετε να σας τρομάζει και να σας εκνευρίζει. Αν είχατε έναν μπέμπη να ξυπνάει κάθε τρεις ώρες, όσο γλυκός και να' τανε θα σας εκνεύριζε από ένα σημείο και μετά. Θα θέλατε βοήθεια τουλάχιστον για να κοιμηθείτε κάποια βράδια. Ωστόσο εδώ μιλάμε για ένα μεγάλο άνδρα. Δεν γίνεται να κάνετε τη μαμά του και ταυτόχρονα να νιώθετε θηλυκό απέναντί του αν αυτό δε σας διεγείρει προσωπικά.</p>
<p>Δεν έχει σημασία να ορίσουμε "τι είναι αυτός ο άνθρωπος". Χρειάζεται βοήθεια που αν δεν έχετε άλλη υπομονή, δε μπορείτε να του τη δώσετε.</p>
<p> </p>

Σχετικά άρθρα