Γιατί δεν πρέπει να σταματήσετε ποτέ να παίζετε με τα παιδιά σας;

Το στυλ του παιχνιδιού της κάθε οικογένειας δεν μπορεί παρά να είναι μοναδικό. Το οικογενειακό παιχνίδι έχει τη δική του λειτουργία, τους δικούς του κανόνες και τη δική του διάρκεια στο χρόνο. Έτσι οι οικογένειες που περνούν την ώρα τους παίζοντας όλοι μαζί χτίζουν ένα μικρό κόσμο- ένα κόσμο αποκλειστικά δικό τους, που περιλαμβάνει τις δικές τους μυστικές ταυτότητες και τρόπους ψυχαγωγίας. Το στυλ παιχνιδιού μιας οικογένειας δημιουργεί μια εσωτερική ενότητα στην οικογένεια – και αυτή η ενότητα δεν είναι στην πραγματικότητα διαθέσιμη για κανέναν άλλο. Ούτε ακόμα και σ’εκείνους τους ξένους που γίνονται αργότερα τα  μέλη της οικογένειας με τους διάφορους γάμους. Κι αυτό είναι κρίμα – αλλά έτσι είναι.

Το στυλ παιχνιδιού μιας οικογένειας δημιουργεί μια εσωτερική ενότητα στην οικογένεια – και αυτή η ενότητα δεν είναι στην πραγματικότητα διαθέσιμη για κανέναν άλλο.

Το οικογενειακό παιχνίδι πρέπει να ξεκινάει εκεί όπου δεν το περιμένουμε και να είναι και λίγο κινητικό. Παρόλ’ αυτά χρειάζεται να παίζουμε συχνά στο σπίτι μας, ακόμα κι αν δεν έχουμε προλάβει να καθαρίσουμε καλά το χώρο. Μπορούμε να αφήσουμε τα ρούχα να γεμίσουν ζάρες στο στεγνωτήριο και να βγούμε στο πάρκο με ένα μπαλάκι να παίξουμε το “κορόιδο”.

Μπορούμε να αφήσουμε τη διασκέδαση να μας αγγίξει απρογραμμάτιστα και χωρίς να ενοχληθούμε αν το λερωμένο μπαλάκι πέσει πάνω στο μπουφάν του παιδιού μας. Το παιχνίδι είναι η ανταμοιβή μας – με τον ίδιο τρόπο που είναι ανταμοιβή ένα ποτήρι κρύα λεμονάδα ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα την ώρα που βάφουμε το σπίτι μας. Τέτοιες στιγμές είναι κρίμα – είναι απώλεια αν πούμε «Ευχαριστώ, όχι αυτή τη στιγμή».

Δεν πρέπει να σταματάμε να παίζουμε με τα παιδιά μας -ανεξάρτητα από την ηλικία -δική τους ή δική μας.

Ενώ η δουλειά συχνά μάς χωρίζει, το παιχνίδι μάς ενώνει. Καλυτερεύει την οικογενειακή μας ζωή, την οικογενειακή μας ταυτότητα, τη κουλτούρα, με δυο λόγια το πνεύμα της οικογένειάς μας. Και μπορεί να κρατήσει για όλη τη διάρκεια της κοινής μας ζωής. Αφού το παίξουμε – ένα παιχνίδι ή μια φάση από ένα παιχνίδι- αποκτά διάρκεια, σαν ένα δημιούργημα του νου μας που μόλις το σκεφτήκαμε ή σαν ένας θησαυρός που τον κρατά ζωντανό η μνήμη μας. Μεταδίδεται και γίνεται συνήθεια. Μπορεί να επαναληφθεί οποιαδήποτε στιγμή είτε πρόκειται για ένα παιδικό παιχνίδι είτε για ένα παιχνίδι σκακιού.

Η ικανότητά μας να το επαναλαμβάνουμε σαν ένα ρεφρέν  που τραγουδάμε σε όλη μας τη ζωή!

Απόσπασμα από το βιβλίο “Η τέχνη της οικογένειας” του Cina Bria. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Θυμάρι για την ευγενική παραχώρηση του υλικού. 

Σχετικά άρθρα