Έχω ένα αγοράκι περίπου 11 μηνών. Εδώ και 3 εβδομάδες έχει μειώσει κατά 2/3 περίπου την πρόσληψη στερεής τροφής, όποια και να είναι αυτή. Υπάρχει περίπτωση να οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες; πριν από την έναρξη του περιστατικού είχε κάνει εμετό 2 φορές γιατί πνίγηκε τρώγοντας… Παράλληλα, υπάρχει και ένταση στο σπίτι στη σχέση με τον πατέρα του, δυστυχώς… Σας παρακαλώ, αν μπορείτε να με καθοδηγήσετε στο να κατανοήσω τι συμβαίνει. Έχει αρχίσει και χάνει βάρος κ η παιδίατρος που το παρακολουθεί πρότεινε εξετάσεις.. Η δική μου αίσθηση είναι ότι κάτι άλλο συμβαίνει γιατί απορρίπτει την τροφή γενικά, χωρίς να δοκιμάσει… Μόνο στην όψη… Το μόνο που δέχεται ευχάριστα είναι μπανάνα όταν με βλέπει να τρώω αλλά επειδή δεν ξέρει να μασάει ακόμα τρώει ελάχιστες ποσότητες…
Στο ερώτημά σας απάντησε η Σοφία Μπάμπου, Διαιτολόγος Διατροφολόγος
Κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας (και ειδικά στη βρεφική-νηπιακή ηλικία) τα περισσότερα παιδιά εμφανίζουν ιδιοτροπίες σε σχέση με το φαγητό. Είναι λίγες οι περιπτώσεις παιδιών που είναι πάντα καλόφαγα. Οι ιδιοτροπίες οφείλονται κυρίως στη φυσιολογική διαδικασία γνωριμίας τους τόσο με το φαγητό και όσο και με τον κόσμο. Όπως αναφέρω και στο βιβλίο μου «Διατροφοζουζουνίσματα Φάε Παίξε Χαμογέλα», τα παιδιά έχουν συναισθηματικές κεραίες. Όσο αθώα και να φαίνονται μπορούν να χρησιμοποιήσουν το φαγητό για να σας δείξουν τη δύναμη που έχουν επάνω σας (στους γονείς). Σκεφτείτε το λιγάκι… Πώς αλλιώς θα μπορούσε να σας κάνει να ασχοληθείτε μαζί του περισσότερο; Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ώστε να αφήσετε ότι σας απασχολεί και να ασχοληθείτε ΜΟΝΟ μαζί του; Και από την άλλη ποιο παιδάκι δε θα ήθελε τους γονείς του σε αποκλειστικότητα όλο το 24ωρο; Ειδικά όταν οι «κεραίες» τους πιάνουν την ένταση που υπάρχει στο περιβάλλον τους. Αν έχει βρει το «κόλπο» λυπάμαι που θα σας το πω αλλά την έχετε πατήσει. Η συμβουλή μου είναι να ελέγχετε τις αντιδράσεις σας όταν εκείνο δεν τρώει και κυρίως σε σοβαρές καταστάσεις όπως το να πνίγεται.
Η ψυχραιμία είναι η λύση. Όταν αντιλαμβάνεται ότι η μαμά (ή ο μπαμπάς) ανησυχεί και ασχολείται περισσότερο μαζί του επειδή δεν τρώει τότε απλά δε θα τρώει. Για εκείνο το να κάνει κάτι που προκαλεί επίδραση επάνω σας είναι ένα παιχνίδι που του αρέσει πολύ. Από την άλλη γύρω στο τέλος του πρώτου χρόνου η προσθήκη βάρους συνήθως επιβραδύνεται και πολλά μωρά που ήταν καλόφαγα τους προηγούμενους μήνες αρχίζουν να γίνονται δύστροπα με το φαγητό. Αυτό είναι ένα συχνό φαινόμενο που ευτυχώς είναι παροδικό. Ωστόσο όσο ανησυχείτε άλλο τόσο το «τροφοδοτείτε». Αρχικά θα μπορούσατε να δοκιμάσετε να το ταΐσετε κάπου αλλού πχ ήσυχα,στο δωμάτιό του καθώς θα παίζετε ή παρέα με κάποιο άλλο παιδάκι (που να είναι καλόφαγο), προσπαθήστε να είστε ήρεμη ακόμα και αν δε τα καταφέρετε με την πρώτη. Πείτε του ιστορίες, διαβάστε παραμυθάκια για το φαγητό και δείξτε του ότι είστε εκεί για εκείνο no matter what. Και τέλος μην αμελείτε τις εξετάσεις που σας πρότεινε η παιδίατρος.
Σοφία Μπάμπου
Διαιτολόγος Διατροφολόγος
Master Practitioner on Eating Disorders and Obesity
Συγγραφέας “Διατροφοζουζουνίσματα: Φάε- Παίξε- Χαμογέλα”(εκδ ΚΕΑΔΔ & Μεταίχμιο)
