Είμαι παρορμητική και αυτό μόνο σε μπελάδες με βάζει. Γίνομαι υπερβολική στα συναισθήματα μου, δεν μπορώ να κάνω υπομονή, θέλω αμέσως να γίνεται το δικό μου χωρίς να σκεφτώ τους άλλους. Πιέζω καταστάσεις, τους άλλους μα πάνω από όλα εμένα κάνοντας κακό στον εαυτό μου (μου κόβεται η όρεξη, μου γίνεται εμμονή, δεν βλέπω τίποτα μπροστά μου, δεν υπολογίζω τίποτα).

Σαν τα μικρά παιδάκια που δεν παίρνουν αυτό που θέλουν. Έτσι έχω χαλάσει σχέσεις, τρομάζοντας τον άλλον και με βλέπει σαν μια τρελή που τον πνίγει (αυτό το κάνω στην αρχή μιας γνωριμίας) γιατί θέλω αμέσως να κάνω σχέση που στην ουσία δεν είμαι έτοιμη. Μόνο και μόνο για βάλω την “ταμπέλα” και να καλύψω τις συναισθηματικές μου ανασφάλειες. Πώς μπορώ να το διορθώσω;

Στο ερώτημά σας απάντησε ο ψυχολόγος – ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός:

Αγαπητή αναγνώστρια,

Αν η κριτική αυτή με την οποία συστήνεστε είναι προερχόμενη από εσάς, έχετε ήδη κάνει ένα βήμα πίσω και έχετε δει τις αδυναμίες σας μέσα στη σχέση οι οποίες προέρχονται όπως είπατε από την ανυπομονησία.

Αν απ’ την άλλη συστήνεστε έτσι μέσα από μια σχέση που χάλασε και έχοντας κρατήσει τα πικραμένα λόγια του ανθρώπου με τον οποίο χωρίσατε, τότε έχετε ίσως ακόμα συναισθήματα θυμού και ανάγκης γι’ αυτόν τον άνθρωπο και καλό είναι να το αναλύσετε και να δείτε τι σας έδωσε. Έτσι θα σκεφτείτε την κριτική του σαν πράγματα που σας ζητούσε και τα οποία δεν πήρε από σας με αποτέλεσμα να μη τα καταφέρει η σχέση σας μαζί του.

Η ανυπομονησία είναι κάτι που μας πιάνει όλους κατά περιόδους. Στον ένα ή στον άλλο βαθμό. Σημασία έχει πώς τη διαχειριζόμαστε, δηλαδή πώς βγαίνει προς τα έξω και με τι αποτέλεσμα.