Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με τον 5 χρόνια φίλο μου. Η σχέση μεταξύ μας παραμένει φιλική όμως δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω απόλυτα έτσι. Αυτό συμβαίνει διότι στη σχέση μας υπάρχουν στιγμές ερωτικής ζήλιας, κτητικότητας, ερωτικά πειράγματα και κινήσεις, ιδιαίτερη τρυφερότητα κλπ. Οι κοινοί μας γνωστοί αναρωτιούνται για το αν τελικά έχουμε ερωτική σχέση ή όχι και οι πιο πολλοί είναι βέβαιοι πως υπάρχει αμοιβαία έλξη.
Εγώ τα τελευταία 4 χρόνια μένω σε νησί λόγω σπουδών και ο φίλος μου στην Αθήνα. Έτσι, βρισκόμαστε στις περιόδους διακοπών μόνο. Αυτά τα Χριστούγεννα, πήγα στην Αθήνα και περάσαμε πολύ όμορφα ως ένα σημείο. Σε μια βραδινή μας έξοδο, μου είπε πως αν ξανακαπνίσω, δεν θα μου ξαναμιλήσει. Βεβαία πάντοτε μου έκανε λόγο για το κάπνισμα και γνώριζα πως τον ενοχλούσε. Μετά από κάποιες μέρες απ’ αυτό το συμβάν κι ενώ ήμασταν μια χαρά, βγήκαμε για καφέ και άναψα τσιγάρο. Εκείνος με κοίταξε με ένα βλέμμα απογοήτευσης και θύμου κι από εκείνη τη στιγμή δεν μου ξαναμίλησε και απευθυνόταν μόνο στην υπόλοιπη παρέα.
Δεν ξαναβρεθήκαμε, ούτε πηρέ να μάθει πότε φεύγω ή για καλό ταξίδι, ενώ συνήθως μιλάμε συνεχώς. Σχεδόν 10 μέρες μετά κι ενώ ήμουν Ρόδο, μου έστειλε ευχές για τη γιορτή του μπαμπά μου. Ήθελα να τον ευχαριστήσω και τον πηρά τηλέφωνο. Δεν το σήκωσε και την επομένη μέρα του έστειλα πως μου λείπει και να με πάρει. Αφού ξανά δεν με πήρε, ανησύχησα γιατί δεν το έχει ξανακάνει. Άρχισαν να τον παίρνω συνέχεια, αλλά δεν απαντούσε. Φαντάστηκα ότι κάτι είχε συμβεί. Έτσι πηρά από άλλο αριθμό και το σήκωσε μια κοπέλα ρωτώντας ποια είμαι και μόλις της είπα το όνομά μου, το έκλεισε γελώντας. Έπειτα από αυτό του έστειλα ένα μήνυμα λέγοντας πως δε συμπεριφέρεται σωστά κι αν έχει κάτι να μου το πει.
Το γεγονός με το τσιγάρο σας το είπα γιατί είναι το μοναδικό που μου έδειξε να τον πειράζει όσο ήμουν Αθήνα και όλοι υποθέτουν ότι είναι αυτό. Όμως εγώ νιώθω χάλια, κλαίω συνέχεια, δεν μπορώ να μείνω μονή μου και τον σκέφτομαι συνεχώς. Αισθάνομαι πως τον έχασα και πως δε θα με ξαναπάρει ποτέ και τρελαίνομαι γιατί νιώθω και πράγματα γι’ αυτόν. Στύβω το μυαλό μου να σκεφτώ τι άλλο του έχω κάνει ή αν κάποιος έβαλε λόγια και δεν μπορώ. Είμαι πολύ άσχημα. Κάποιες φορές θυμώνω και μαζί του που με κάνει έτσι. Αλλά ακόμα και αν έχω κάνει κάτι κακό και σοβαρό πρέπει να μου το πει να ξέρω! Ο ίδιος είναι ιδιαίτερος σαν άνθρωπος , δείχνει σκληρός αλλά δεν είναι, μου έχει σταθεί και ξέρω πως μ’ αγαπάει. Αλλά παρόλο που δεν το δέχομαι πως είναι λόγω του τσιγάρου όλα αυτά -κυρίως επειδή προσπαθώ να είμαι απαισιόδοξη για να μη πληγωθώ αργότερα πολύ, αλλά να τα περιμένω όλα από τώρα- να ξέρετε πως τον θεωρώ ικανό να το κάνει… Σας παρακαλώ δώστε μου μια συμβουλή.
Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος Νίκος Βαμβακάρης:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας δίνετε για τη σχέση με το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει, είναι απολύτως κατανοητό ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο περιστατικό με το «τσιγάρο», αλλά στη γενικότερη επικοινωνία με το πρόσωπο αυτό.
Υπάρχουν πολλά σημεία στην μεταξύ σας σχέση που δείχνουν την «ανωριμότητα» δύο ανθρώπων να επικοινωνήσουν ουσιαστικά, καθώς και την έλλειψη αυτοπεποίθησης, αλλά και δύναμης από την πλευρά σας στο να βάλετε προτεραιότητες.
Θα ήταν πολύ σημαντικό αλλά και βοηθητικό συνάμα, να επικοινωνήσετε με το πρόσωπό που σας ενδιαφέρει με έναν τρόπο πιο ουσιαστικό εάν σας το επιτρέψει και εκείνος, ώστε να του εκφράσετε αυτά που νιώθετε, αλλά και εκείνος με τη σειρά του να σας βοηθήσει να καταλάβετε τι συναισθήματά έχει μέσα του για τη σχέση σας.
Πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι μία σχέση με γερές βάσεις βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και στην αλληλοκατανόηση. Εάν μπορέσετε να τα επιτύχετε αυτά, η κατάσταση με τον φίλο σας αλλά και με τον εαυτό σας θα αλλάξει ριζικά.
