Η «παγίδα» της αναβλητικότητας: Γιατί δεν πρέπει να αναβάλλουμε πράγματα

Δεν αναβάλλουμε κάτι για αύριο

Κάποιοι από εσάς έχετε αναμφίβολα την επιθυμία να βάλετε το στοίχημα του να «πάρετε τη ζωή στα χέρια σας». Εντούτοις, είμαι σίγουρη ότι κάποιοι άλλοι προσπαθείτε να το αναβάλετε για αργότερα. Κάποιοι από εσάς θέλετε να περιμένετε μέχρι να είστε «έτοιμοι».

Γράφει η Christine Lewicki

Πράγματι, πάντα υπάρχει κάτι που θέλουμε να «τακτοποιήσουμε» πριν ξεκινήσουμε. Ίσως πείτε στον εαυτό σας: Θα σταματήσω να γκρινιάζω όταν:

  • …βρω δουλειά
  • …δεν θα είμαι τόσο κουρασμένος
  • …τελειώσω με τη μετακόμισή μου
  • …βρω σύντροφο
  • …μετατεθώ και δεν έχω πια αυτό τον προϊστάμενο
  • …δεν θα έχω οικονομικά προβλήματα
  • …σταματήσουν οι απεργίες, κλπ.

Όλοι έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι η ζωή μας θα είναι καλύτερη και πιο ήρεμη αργότερα, όταν κάτι θα έχει αλλάξει… και στη συνέχεια θα μπορούμε να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε.

Τα διαφημιστικά μηνύματα και οι εκστρατείες για την προώθηση προϊόντων που μας κατακλύζουν προσπαθούν να μας πείσουν γι’ αυτό. Είναι παντού: στις συγκοινωνίες, στους δρόμους, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο… Μας λένε σε ποιο βαθμό η ζωή μας θα είναι καλύτερη όταν θα έχουμε αγοράσει το νέο προϊόν ή θα έχουμε πρόσβαση στη νέα υπηρεσία: το νέο μοντέλο αυτού του αυτοκινήτου είναι το κλειδί της ευτυχίας μας, και επιτέλους θα μας βλέπουν και θα μας εκτιμούν. Αυτό το κραγιόν θα μας κάνει να αισθανόμαστε σίγουρες για τον εαυτό μας και θα αναδεικνύει την αξία μας. Αυτό το συμπλήρωμα διατροφής θα μας δώσει ενέργεια και θα μας κάνει να αισθανόμαστε υγιείς και δυνατοί κλπ.

Όλοι μερικές φορές αισθανόμαστε ότι υπάρχει ένα κενό στη ζωή μας και οι «βασιλιάδες» του μάρκετινγκ κάνουν ό,τι μπορούν για να μας πείσουν ότι αυτό το κενό πρέπει να το καλύψουμε με νέα πράγματα για να έχουμε μια πιο ευτυχισμένη ζωή. Καταλήγουμε να θέτουμε διαρκώς «υπό όρους» την ευτυχία και την ηρεμία μας. Αναβάλουμε για αύριο ή για μεθαύριο, περιμένουμε πότε όλα θα είναι τέλεια για να απολαύσουμε τη ζωή μας. Και ούτω καθεξής.

Στο βιβλίο του, «Stumbling on Happiness», ο Daniel Todd Gilbert, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, εξηγεί σε ποιο βαθμό οι άνθρωποι κάνουν λάθος όταν φαντάζονται το μέλλον τους και ιδιαίτερα όταν φαντάζονται αυτό που θα τους κάνει ευτυχισμένους. Ο Gilbert μάς μεταφέρει στη χώρα της αυταπάτης, της εκλογίκευσης και των νοητικών ψευδαισθήσεων, και δείχνει πόσο υπερεκτιμούμε αυτό που ελπίζουμε να πετύχουμε, είτε πρόκειται για τις διακοπές μας σε ένα παραδεισένιο νησί είτε για την προαγωγή που τόσο περιμένουμε. Κάθε φορά αυτό που περιμέναμε μας φέρνει τελικά λιγότερη ευτυχία από αυτήν που πιστεύαμε. Οι έρευνες του Daniel Gilbert, βασισμένες στην ψυχολογία, τις γνωστικές επιστήμες και τις νευροεπιστήμες, διαπιστώνουν ότι όταν αντιμετωπίζουμε το μέλλον, η φαντασία μας προσβάλλεται από ένα είδος «ψευδαίσθησης της οπτικής». Μας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε ανίκανοι να ελέγξουμε το μέλλον, αν και το μυαλό μας θα το ήθελε πολύ.

Το στοίχημα «Σταματώ να γκρινιάζω» σάς καλεί να βγείτε από αυτό τον φαύλο κύκλο, ο οποίος σας εμποδίζει να χαρείτε ολοκληρωτικά την κάθε μέρα της ζωής σας έτσι όπως εμφανίζεται: με τις δυσκολίες, τις αντιξοότητες, τις απογοητεύσεις… Αυτό τον φαύλο κύκλο που σας ωθεί να θέλετε πάντα κάτι διαφορετικό, καταλήγοντας να είστε ένας μονίμως ανικανοποίητος άνθρωπος. Έχετε παρατηρήσει ότι πολύ συχνά γκρινιάζουμε επειδή κάνει πολύ ζέστη, ενώ λίγες μέρες πριν γκρινιάζαμε επειδή έκανε πολύ κρύο;

Δίνοντας τη μάχη σας ενάντια στην γκρίνια μπορείτε να βασίζεστε στην τεράστια ικανότητα προσαρμογής που έχετε (και συχνά την αγνοείτε), χωρίς να χρειάζεται να κλαίγεστε επειδή θέλετε συνεχώς κάτι διαφορετικό.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο “Νικήστε την γκρίνια” της Christine Lewicki. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Πεδίο για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.

Σχετικά άρθρα