Όλο και περισσότεροι παχύσαρκοι άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να χάσουν τα πολλά περιττά κιλά που έχουν, στρέφονται στην «επιμήκη γαστρεκτομή» ή ευρύτερα γνωστή και ως «γαστρικό μανίκι» (sleeve).
Σύμφωνα με το esurgery.gr, πρόκειται για μια επέμβαση κατά την οποία, με την κατάλληλη τεχνική, αφαιρείται κάθετα ένα τμήμα του στομάχου και δημιουργείται ένα επίμηκες γαστρικό υπόλειμμα (σαν μανίκι), που αντιστοιχεί στο 20% του συνολικού αρχικού μεγέθους του στομαχιού (χωρητικότητα 60 – 100 ml). Η απώλεια βάρους επιτυγχάνεται μέσω τόσο περιορισμού στη λήψη της τροφής όσο και μέσω πολύπλοκων ορμονικών μηχανισμών.
Οι παρενέργειες της επέμβασης
Στο boro.gr θελήσαμε να εστιάσουμε, περά από την γρήγορη απώλεια κιλών, στις παρενέργειες που μπορεί να έχει η συγκεκριμένη χειρουργική μέθοδος για τα άτομα που επιλέγουν να την εφαρμόσουν, τόσο στο οργανικό όσο και στο ψυχολογικό κομμάτι.
Για τον λόγο αυτό, μιλήσαμε με την 36χρονη -σήμερα- Γιώτα, η οποία μας εξήγησε τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε, πριν από 4 χρόνια, να προχωρήσει στο «γαστρικό μανίκι», τις αλλαγές που είδε να συμβαίνουν στην υγεία της, αλλά και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις, που απορρέουν από την όλη διαδικασία.
«Πήρα την απόφαση να κάνω την επέμβαση μετά από επανειλημμένες προσπάθειες να χάσω κιλά, οι οποίες απέβησαν άκαρπες . Δίαιτες σε διαιτολόγους, σε ινστιτούτα, σε κέντρα αδυνατίσματος, βελονισμούς, ροφήματα, γυμναστήρια το μόνο που κατάφερα είναι να χάνω και να τα ξαναβάζω αυτά και άλλα τόσα! Χρήματα, χρόνος και ψυχολογική απογοήτευση! Εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια και έφτασα στο σημείο στα 32 μου χρόνια να ζυγίζω 124 κιλά. Τα κιλά όμως έφεραν και προβλήματα υγείας. Πίεση, χοληστερίνη, τριγλικερίδια, οίδημα στα πόδια και τέλος λιπώδης διήθηση στο συκώτι. Οι τελευταίες εξετάσεις με σόκαραν! Ο παθολόγος μου με πίεζε να χάσω οπωσδήποτε κιλά γιατί ήδη έπαιρνα 4 χάπια την ημέρα! Και εκεί συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να προχωρήσω στην επέμβαση», μας λέει αρχικά.
Στο ερώτημά μας, εάν στις αρχικές συναντήσεις με τον αρμόδιο γιατρό υπήρχε η σχετική ενημέρωση για τις συνέπειες και τις πιθανές παρενέργειές της, η Γιώτα δεν μασάει τα λόγια της: «Η ομάδα που με ανέλαβε με ενημέρωσε για τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα και για όλες τις πιθανές επιπλοκές που θα μπορούσαν να προκύψουν. Η λαχτάρα μου, όμως, να αδυνατίσω ήταν τόσο μεγάλη που αψήφησα όλους τους κινδύνους. Στο μυαλό μου ερχόταν μια φράση που μου έλεγε ο καρδιολόγος μου: “Η καρδιά σου ζορίζεται από τον λιπώδη ιστό…… θα ‘μείνεις’ κανένα βράδυ”»!
Ένα κανονικό χειρουργείο με πολλές παρενέργειες
«Παρενέργειες υπήρχαν πολλές!! Κατ’ αρχάς ήταν ένα “κανονικό” χειρουργείο! Εξετάσεις, ορούς, αναισθησιολόγους, σωληνάκια, καθετηράκια … όλα !! Λίγο πριν μπω στο χειρουργείο ήμουν έτοιμη να τρέξω! Φοβήθηκα πολύ! Μετά το χειρουργείο ένιωθα… σφαγμένη κι ας έγινε η επέμβαση λαπαροσκοπικά».
Για τη Γιώτα, η προσαρμογή στα νέα αυτά δεδομένα μόνο εύκολη δεν ήταν. «Η προσαρμογή με το φαγητό δύσκολη! Πρώτη εβδομάδα μόνο υγρά, μετά μόνο αλεσμένα, αηδίαζα… Σιγά – σιγά μαλακές τροφές, όχι ωμά λαχανικά, όχι ζάχαρη! Ένιωθα σαν ένα μωρό που τρώει τις πρώτες του τροφές! Πείνα δεν ένιωθα! Περνούσε η ώρα όμως και έτρεμαν τα χέρια μου («υπογλυκαιμίες», είπε η γιατρός). Μου έλεγαν ότι πρέπει να τρώω ανά δύο ώρες μικρά γεύματα. Επειδή ξεχνούσα, έβαζα στο κινητό υπενθύμιση. Αν περνούσε η ώρα ένιωθα ζάλη και τρέμουλο και μια μέρα κόντεψα να λιποθυμήσω! Κυκλοφορούσα με ένα χυμό στην τσάντα μου! Όχι οποιοδήποτε χυμό, αλλά έναν μη όξινο, για να αποφεύγω τυχόν “φουσκώματα”», λέει χαρακτηριστικά.
Το μεγαλύτερο σοκ, όμως, το έπαθε όταν είδε ακόμα και τα μαλλιά της να πέφτουν, λόγω της απότομης πτώσης σιδήρου στον οργανισμό της. «Μετά από το τρίμηνο άρχισαν να πέφτουν τα μαλλιά μου, λόγω απότομης πτώσης σιδήρου. Κι άλλες εξετάσεις κι άλλες βιταμίνες… Η συνήθεια με έκανε να τρώω απότομα και σχεδόν αμάσητες τις τροφές. Αυτό μου δημιουργούσε έντονο βάρος στο μικρό μου πλέον στομάχι και μου έφερνε τάση για εμετούς. Πολλές φορές, ακόμα και σήμερα που πέρασαν 4 χρόνια, τρώω απότομα και οδηγώ τον εαυτό μου σε πρόκληση εμετού για να ηρεμήσω, κάτι που φυσικά είναι μεγάλο λάθος. Τις πρώτες φορές που κατανάλωσα ζάχαρη ζαλίστηκα, καθώς εισέρχεται πιο γρήγορα η ζάχαρη στο αίμα», τονίζει μεταξύ άλλων και συμπληρώνει: «Επίσης μεγάλο πρόβλημα αντιμετώπισα με την χολή την οποία και αφαίρεσα σε δεύτερο χρόνο, διότι η μεγάλη απώλεια βάρους δημιούργησε πέτρες. Μετά και αυτό το χειρουργείο είχα διάρροιες για διάστημα ενός εξαμήνου».
Σημαντικό ζήτημα, όμως, της δημιουργήθηκε και εξωτερικά. «Με την μεγάλη απώλεια κιλών το σώμα μου “κρέμασε”. Στήθος, μπράτσα, μηροί, κοιλιά…», λέει.
Πώς είναι σήμερα;
«Σήμερα, μετά από 4 χρόνια, έχω διατηρήσει το βάρος μου στα 66 κιλά, από 124. Έχασα, δηλαδή, 58 κιλά κάτω σχεδόν το βάρος ενός ακόμα ανθρώπου! Δεν λαμβάνω πλέον βιταμίνες και αναγκαστικά έμαθα να τρώω, όπως θέλει το στομάχι μου και όχι όπως θέλει το μυαλό μου! Δεν παίρνω πλέον χάπια γιατί δεν έχω πλέον πίεση ή κάτι άλλο, αλλά ενισχύω τον οργανισμό μου με βιταμίνες, όταν κατά καιρούς από τις εξετάσεις κρίνεται απαραίτητο», δηλώνει η Γιώτα και στέλνει το δικό της μήνυμα αισιοδοξίας: «Έχω πλέον προσαρμοστεί και απολαμβάνω τα θετικά της επέμβασης αφήνοντας πίσω όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισα», τονίζει.
Η επιστημονική υποστήριξη στον ασθενή
Αναφορικά με το θέμα της ιατρικής, αλλά και ψυχολογικής υποστήριξης που λαμβάνουν οι άνθρωποι που επιλέγουν να υποβληθούν στην συγκεκριμένη επέμβαση (βλ. «γαστρικό μανίκι»), το γεγονός ότι η Γιώτα μένει μόνιμα στην επαρχία δεν διευκόλυνε ιδιαίτερα το συγκεκριμένο κομμάτι της διαδικασίας. «Υπήρχε ψυχολόγος στην ιατρική ομάδα, που όμως δεν μπορούσε να κάνει και πολλά, καθώς είμαι από επαρχία και ήταν δύσκολη η παρακολούθηση μου. Ιατρική παρακολούθηση υπήρχε πάντα. Ακόμα και τώρα! Εξετάσεις έκανα στο μήνα, στο τρίμηνα στο εξάμηνο, στο χρόνο και κάθε χρόνο. Παράλληλα, υπάρχει τηλεφωνική υποστήριξη για θέματα που αντιμετώπιζα, ακόμα και βράδυ, ενώ εγώ ως πιο νέα, αλλά και άλλοι που έκαναν την επέμβαση μαζί μου, είχα επικοινωνία και μέσω e-mail, messenger κτλ με τους γιατρούς της ομάδας».
