Είμαι με μια κοπέλα εδώ και 4 μήνες. Αρχικά δεν το πηγαίναμε στο σοβαρό. Όμως είδα ότι άρχισα να αισθάνομαι πράγματα και με τον χαρακτήρα και τις αξίες μου, την έπεισα να προχωρήσουμε σοβαρά. Από την αρχή, μου είχε ξεκαθαρίσει ότι είχε χωρίσει πρόσφατα και ότι δεν είχε σκοπό να κάνει κάποια σχέση, αλλά την κέρδισε ο χαρακτήρας μου. Έχουμε χημεία και πολύ καλή επικοινωνία και κατανόηση. Εγώ ξέρω ότι σ’ αυτή τη σχέση είμαι αυτός που δίνει περισσότερα, που εκφράζει ελευθέρα τα συναισθήματά του, που είμαι εκδηλωτικός. Ενώ η κοπέλα δεν ήταν τόσο και μου ξεκαθάρισε ότι δε νιώθει το ίδιο δυνατά.
Τον τελευταίο καιρό άρχισε να γίνεται πιο γλυκιά και πιο εκδηλωτική και μου έδινε να καταλάβω ότι άρχιζε να νιώθει και αυτή περισσότερα πράγματα για μένα. Δεν κρύβω ότι μέχρι να γίνει αυτό, είχα γίνει λίγο μίζερος και προβληματισμένος και υπήρχαν τσακωμοί και παρεξηγήσεις, αλλά πάντα τα βρίσκαμε με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Τις τελευταίες μέρες, είχε φύγει στο εξωτερικό και είπαμε ότι θα μας έκανε καλό να αποστασιοποιηθούμε για λίγο, να δούμε τι πραγματικά αισθανόμαστε. Όταν ήρθε πάλι πίσω, χωρίς να μου δώσει κάποια αφορμή να καταλάβω κάτι, μου είπε να κάνουμε ένα διάλειμμα γιατί πληγώνεται κάθε φορά που πιάνει την εαυτό της να μην είναι ερωτευμένη μαζί μου. Ότι με εκτιμάει πολύ, είμαι σημαντικός για εκείνη και κανένας δεν της είχε φερθεί έτσι στο παρελθόν. Τώρα είμαστε σε διάλειμμα, αλλά εγώ δε ξέρω αν πρέπει να συνεχίζω να προσπαθώ ή όχι. Δεν θέλω να την αφήσω, αλλά ίσως να είναι και για το καλό μου.
Στο ερώτημά σας απαντά η κλινική ψυχολόγος Νάσια Σκαμπαρδώνη:
Αγαπητέ αναγνώστη,
από τα λεγόμενά σας φαίνεται πως εσείς αυτό που έχετε ανάγκη είναι μια σχέση όπου κύριο χαρακτηριστικό της είναι η σταθερότητα. Αυτό ακριβώς είναι που διεκδικήσατε κιόλας από την κοπέλα που σας ενδιαφέρει, παρότι εκείνη σας έδειξε εξ’ αρχής ότι αυτό που θέλει ή που μπορεί, είναι κάτι διαφορετικό.
Στην πορεία συμβιβάσατε τη διαφορά σας σε αυτό και κυρίως εκείνη, παρ’ όλα αυτά, όμως, τώρα δείχνει πως δεν κατάφερε να στηρίξει την απόφασή της να είναι μαζί σας σε σχέση.
Το χρονικό διάστημα των τεσσάρων μηνών είναι ένα μικρό χρονικό διάστημα ούτως ή άλλως και αναρωτιέμαι, λόγω των συνθηκών, πόσο καιρό ήσασταν μαζί αυτούς τους τέσσερις μήνες και πόσο χώρια; Αναρωτιέμαι, επίσης, κατά πόσο έχετε προλάβει να γνωρίσετε ουσιαστικά ο ένας τον άλλον και κατά πόσο έχετε αποφασίσει και οι δύο να δώσετε ουσιαστικό χρόνο σ’ αυτή τη σχέση με τη φυσική σας παρουσία, για να δείτε αν όντως μπορεί να λειτουργήσει. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν το θέλουν πραγματικά κι οι δύο πλευρές και όχι μόνο ο ένας, χωρίς να αμφιταλαντεύεται η άλλη πλευρά και χωρίς πίεση και συγκρούσεις. Χρειάζεται ταυτόχρονη προσπάθεια και από τις δυο πλευρές, ενώ στη δική σας περίπτωση φαίνεται πως δεν επιτεύχθηκε να συγχρονιστείτε σε αυτό.
Το αν θα συνεχίσετε να προσπαθείτε είναι μια απάντηση που θα πρέπει να τη δώσετε ο ίδιος στον εαυτό σας. Θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας όμως, πως είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να παίρνει το χρόνο που χρειάζεται για να πάρει αποφάσεις για τη ζωή του και οφείλουμε να τις σεβόμαστε όποιες και να είναι αυτές, ακόμη κι αν μας στεναχωρούν. Από την άλλη πλευρά, αν αυτές οι αποφάσεις αργήσουν να παρθούν, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να περιμένουμε, αλλά αποφασίζουμε και εμείς για τη δική μας ζωή σύμφωνα με τις δικές μας ανάγκες και στο χρόνο που εμείς θέλουμε. Με αυτόν τον τρόπο θέτουμε όρια στον εαυτό μας και στους άλλους, που είναι ένα σημαντικό βήμα για κάθε είδους σχέση μας.
Κλείνοντας, σκεφτείτε τι μοντέλο σχέσης θέλετε, τι χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει η σύντροφος που θέλετε και επικεντρωθείτε σε άτομα που έχουν τις ίδιες ανάγκες με εσάς ώστε να συμπλέετε χωρίς να προσπαθεί να αλλάξει ο ένας τον άλλον.
Νάσια Σκαμπαρδώνη
Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεύτρια
Διαταραχές άγχους
[email protected]
694 – 4606204
Στρατηγού Μακρυγιάννη 36 και 25ης Μαρτίου, Γέρακας, Αθήνα, 153 44
