Είμαι παντρεμένη με δυο μικρά παιδιά. Στην προσπάθεια μου να ευχαριστήσω τα παιδιά μου και τον άντρα μου, συνειδητοποίησα πως με έχω ξεχάσει. Δεν με συγκινεί τίποτα και δεν με ευχαριστεί τίποτα προσωπικά. Χαίρομαι με τη χαρά των άλλων. Νιώθω άχρωμη και ουδέτερη. Γιατί μου συμβαίνει αυτό; Ίσως επειδή βάζω πάντα τα πρέπει και τα θέλω των παιδιών πάνω απ’ όλα;

Στο ερώτημα απαντά η Χριστίνα Μπούφαλη-Μπαβέλλα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια:

Καλησπέρα σας,

Νομίζω ότι απαντάτε μόνη σας στην ερώτηση που θέσατε και εγώ τείνω να συμφωνήσω μαζί σας. Κάθε άνθρωπος αποτελείται από πολλές διαφορετικές πλευρές και εκφράζει τον εαυτό του σε παραπάνω από έναν ρόλους.

Υπάρχει η κοινωνική μας διάσταση, η προσωπική, η σωματική και η πνευματική. Όλες χρειάζονται ισόποση φροντίδα και ενέργεια. Εάν ασχολούμαστε μόνο με μία από αυτές, τότε οι υπόλοιπες ασθενούν και μας δημιουργούν συχνά μια αίσθηση κενού. Έτσι είναι και οι ρόλοι που έχουμε στη ζωή.

Εσείς για παράδειγμα, είστε μητέρα και σύζυγος, αλλά ταυτόχρονα, είστε γυναίκα, φίλη, εργαζόμενη, επαγγελματίας, παιδί, κόρη. Χρειάζεται να φροντίσετε τον εαυτό σας σε όλα τα επίπεδα, ώστε να έχετε την απαραίτητη ενέργεια και θέληση να είστε παρούσα στη ζωή σας, σε όλα τα επίπεδα.

Χριστίνα Μπούφαλη-Μπαβέλλα
MSc, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
[email protected]