Όλα ξεκίνησαν όταν γνώρισα τον Α. Είναι 5 χρόνια μεγαλύτερος μου, παντρεμένος και χωρισμένος με δύο παιδιά. Τώρα κλείνουμε πέντε χρόνια. Πέντε χρόνια δεν αποχωριστήκαμε ο ένας τον άλλον. Τον αγαπάω πολύ, όπως κι εκείνος.
Αλλά από την αρχή μου ξεκαθάρισε πως οικογένεια και παιδιά ήταν ένας κύκλος που έκλεισε για εκείνον μιας και παντρεύτηκε μικρός και δεν έζησε όπως ήθελε. Είναι 5 χρόνια μεγαλύτερος μου.
Εμένα παλιά, δε με ένοιαζε καθώς δεν ένιωθα κι εγώ ότι χόρτασα τη ζωή και επειδή λόγω επαγγέλματος έχω επαφή με παιδιά και ξέρω πως είναι η ανατροφή τους, δεν ένιωθα έτοιμη. Τώρα, όμως, τα πράγμα έχουν αλλάξει. Εγώ νιώθω έτοιμη και εξέφρασα απέναντι του όλα όσα νιώθω και θέλω πια και πως αν δεν έχει σκοπό να ξαναδώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό του και να συνεχίσει τη ζωή του, να μου το πει, γιατί έφτασα τα 30. Μου είπε το πρόβλημα είναι οικονομικό, αλλά του βρήκα λύση.
Αγχώθηκε και η απάντηση ήταν «Δεν είμαι έτοιμος, έχω απωθημένα, φοβάμαι, δε θέλω να ξαναπεράσω τα ίδια (οικονομικά προβλήματα). Θέλω χρόνο. Δεν στο αποκλείω, αλλά δεν μπορώ να στο προγραμματίσω αυτή τη στιγμή γιατί δεν νιώθω έτοιμος».
Άγχος, θλίψη, στενοχώρια εγώ! Μήπως δεν νιώθει ότι είμαι ικανή; Δεν με αγαπάει τόσο ώστε να θέλει να περάσει την υπόλοιπη ζωή μαζί μου; Από την μια τον καταλαβαίνω και το σέβομαι… Μα από την άλλη, λέω εγώ πόσο θα περιμένω; Κι αν ποτέ δεν δημιουργηθούν οι συνθήκες; Κι αν ποτέ δεν νιώσει έτοιμος; Κι εγώ ξοδεύω το χρόνο μου και αυτός τον αγοράζει με δικαιολογίες; Κι αν με κοροϊδεύει; Κάπως έτσι βασανίζω το μυαλό μου και τα χρόνια περνάνε.
Σκέφτηκα διάφορα να κάνω, αλλά έχω αμφιβολίες. Σέβομαι αυτό που μου λέει μα θέλω και εγώ να προχωρήσω. Και με πονάει να τον αφήσω. Τέλος, το πιο τραγικό, μού είπε πως έμεινα μαζί του και είχα σκοπό να με παντρευτεί και να κάνω παιδί. Του είπα πως: «αυτό που φοβάσαι είναι η φυσική εξέλιξη ενός ζευγαριού. Και το τι σε έχω επιλέξει για άντρα μου και πατέρα του παιδιού μου θα έπρεπε να σε τιμά και να μη βγάζεις κακία προς εμένα».
Στο ερώτημα απαντά η Χριστίνα Μπούφαλη-Μπαβέλλα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια:
Καλησπέρα σας,
Διάβασα όσα γράφετε και οι πρώτες μου σκέψεις είναι οι εξής: Καταλαβαίνω ότι έχετε δημιουργήσει μια καλή σχέση με τον σύντροφό σας, όπου υπάρχει αγάπη και κατανόηση. Αυτή τη στιγμή, όμως, ίσως αναζητάτε άλλα πράγματα στη ζωή. Αυτό που θα σας πρότεινα είναι να σκεφτείτε αν μπορείτε και θέλετε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς τον σύντροφό σας. Θα σας ήταν ΟΚ να χωρίσετε και να αναζητήσετε κάτι άλλο, ίσως με την πιθανότητα μιας οικογένειας;
Συχνά, εμείς οι άνθρωποι, μπερδευόμαστε ανάμεσα στο σχέδιο ζωής που έχουμε φτιάξει και στη ζωή που όντως ζούμε. Το σχέδιό σας και η επιθυμία σας είναι η οικογένεια και αυτό που ζείτε, είναι μια όμορφη συντροφική σχέση.
Έχετε λοιπόν επιλογές: Ή θα ακολουθήσετε το σχέδιό σας και θα επιλέξετε κάποιον που να έχει το ίδιο σχέδιο, ή θα διαλέξετε τον άνθρωπο που έχετε ήδη δίπλα σας και θα αποδεχτείτε ότι μπορεί ποτέ να μην θελήσει να κάνει ένα ακόμα παιδί. Είναι μια δύσκολη απόφαση, το καταλαβαίνω. Γι’ αυτό και θέλει αρκετή σκέψη από μέρους σας, για να δείτε σε ποιο σενάριο θα είστε πραγματικά ευτυχισμένη.
Σας διαβεβαιώνω ότι η απόφασή του να κάνει ή να μην κάνει παιδί, δεν στηρίζεται στο αν εσείς είστε ικανή ή όχι. Πιστεύω ότι είναι μια καθαρά δική του σκέψη και αφορά όσα έχει ζήσει και σκέφτεται.
Με εκτίμηση,
Χριστίνα Μπούφαλη-Μπαβέλλα
MSc, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
[email protected]
