Είμαι 20 ετών. Η μητέρα μου είχε κάνει στο παρελθόν δυο απόπειρες αυτοκτονίας. Τότε βίωνε άσχημες καταστάσεις, ήταν θύμα, σωματικής και ψυχολογικής καθώς και λεκτικής βίας από τον πατέρα μου και θεώρησε πως η ιδανική λύση είναι να δώσει τέλος στη ζωή της. Μετά από ένα διάστημα, η μητέρα μου τον χώρισε καθώς στηρίχθηκε πάνω σε έμενα σε πολλούς τομείς της ζωής της. Από το να προσέχω τα μικρότερα αδέρφια μου για να δουλέψει, μέχρι να την παρηγορώ, να την ενθαρρύνω, να της δίνω δύναμη και κουράγιο έως σήμερα που έχουμε φτάσει σε σημείο να δουλεύω σε δυο δουλειές για να «συνεισφέρω» στο σπίτι.

Το πρόβλημα είναι πως σε κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζει η μητέρα μου, ή όταν κάτι ξεφεύγει από τον έλεγχο της, ή οπότε βλέπει πως «παίρνουμε τον δρόμο μας», προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή μας ή ξεκινάμε κάτι νέο, φτάνουμε πάντα στο σημείο να μας ενημερώνει πως θα αυτοκτονήσει, πως δεν αντέχει άλλο, πως είναι μόνη της, πως θυσιάζεται για εμάς και εμείς την αγνοούμε καθώς κάνει ο καθένας τη ζωή του. Θεωρεί μάλιστα κάποιες φορές, πως εγώ είμαι υπεύθυνη για τα προβλήματα που έχει τώρα. Καθώς εγώ την τιμώρησα με το να την «σώσω». Φοβάμαι πως αυτή την φορά, δεν εκτοξεύει απλώς κούφιες απειλές για να μπορέσει να μας χειριστεί και να έχει τον έλεγχο, φοβάμαι πως πραγματικά θα το κάνει.

Στο ερώτημα απαντά ο Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής Ιωάννης Αυγουστάτος:

Οι πληροφορίες που μας δίνεις δεν είναι αρκετές για να βγάλουμε διάγνωση για τη μητέρα σου. Το σίγουρο είναι πως η όλη της συμπεριφορά είναι χειριστική και εκβιαστική. Αν δεν πάσχει από κάποια χρόνια κατάθλιψη, που συχνά συνοδεύεται από αυτοκτονικό ιδεασμό, τότε ασφαλώς έχει στοιχεία Δραματικής Διαταραχής της προσωπικότητας με έντονα χειριστική συμπεριφορά.

Αν κρίνω από τη δική σου νεαρή ηλικία, η μητέρα σου δεν πρέπει να είναι πολύ μεγάλη και η επιθυμία της να στηριχθεί υπερβολικά επάνω σας δεν είναι ούτε ώριμη, ούτε λογική. Μπορεί οι αυτοκτονικές απειλές να είναι θεατρικές, αλλά δεν μπορούμε και να αποκλείσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Κατά τη γνώμη μου χρειάζονται δύο πράγματα: Η μεσολάβηση του πατέρα ή άλλων στενών συγγενών και η αποδοχή της μητέρας να δεχτεί ειδική ψυχιατρική ή ψυχολογική βοήθεια.

Εσύ θα πρέπει να απενοχοποιηθείς και να μην αισθάνεσαι υπεύθυνη για τη ζωή της μητέρας σου. Μπορείς να της μιλήσεις με ευθύτητα και να της δώσεις, όσο γίνεται, να καταλάβει ότι δοκιμάζει τις αντοχές σου και ότι η υπομονή σου έχει εξαντληθεί. Ασφαλώς θα κάνεις ό,τι μπορείς, αλλά δεν θα κερδίσει κανείς τίποτα αν, με τον φόβο των απειλών, καταστρέψεις και τη δική σου ζωή. Η μητέρα θα πρέπει με κάθε τρόπο να βοηθηθεί να ωριμάσει και να μάθει να στηρίζεται στα πόδια της και να μη ζει εις βάρος των παιδιών της.

Ιωάννης Αυγουστάτος
Ψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής
210-6397044 – 6977074835
http://psycosynthesis.blogspot.gr
www.facebook.com/profile.php?id=100011170271443