Βλέπω τον άντρα μου σαν φίλο κι όχι σαν εραστή. Μπορώ να διατηρήσω τον γάμο;

Είμαι 9 χρονιά παντρεμένη με τον σύζυγο 48 ετών και έχουμε ένα παιδί 5,5 ετών. Από τον ερχομό του παιδιού, σταδιακά έφθινε ο έρωτας μέχρι που φτάσαμε σε 2χρονη αποχή. Λόγω των υποχρεώσεων και παρεμβολών γονέων, δεν υπήρχε στην πορεία καλή επικοινωνία με αποτέλεσμα να βγαίνουν επικρίσεις και κόντρες εκατέρωθεν. Πριν 1 χρόνο γνώρισα κάποιον μέσω του επαγγέλματός μου, με τον όποιο είχα για μήνες συνεργασία σε καθημερινή βάση. Βρήκα πολλά κοινά στο μυαλό και στη συμπεριφορά πέραν της εξαιρετικής ομορφιάς και γοητείας του. Κοντολογίς, τον ερωτεύτηκα και ακόμα τον σκέφτομαι. Μιλάμε για ανεκπλήρωτο έρωτα. Ο συγκεκριμένος άνδρας, ετών 44, με φλέρταρε, ήταν γενναιόδωρος στις φιλοφρονήσεις, κι εγώ με τη σειρά μου, πλην όμως ήξερε να αποτραβιέται όταν το πράγμα έφτανε στο σημείο να συναντηθούμε και πέραν της δουλειάς. Και μάλιστα με τον άσχημο τρόπο του «ghosting»: Έλεγε π.χ. «θα σου τηλεφωνήσω αύριο για να βρεθούμε» και δεν έπαιρνε για εβδομάδες. Με λίγα λόγια, έκανε το παιχνίδι του σε ένα ασφαλές γι’ αυτόν πλαίσιο και μόλις καταλάβαινε πως αυτό δημιουργούσε προσδοκία σε μένα, αποτραβιόταν απροειδοποίητα και σιωπηρά. Αυτό έγινε τελευταία φορά πριν από 3 μήνες οπού πλέον κρατήθηκα και δεν έχω κάνει βήμα επικοινωνίας έκτοτε.

Στο μεταξύ, όλο αυτό το διάστημα των 10 μηνών, επειδή ξύπνησα ερωτικά, έβρισκα ανυπόφορη τη συμβίωση με τον σύζυγο. Του ζήτησα μέχρι και να δοκιμάσουμε τη διάσταση πριν από 3 μήνες. Έκτοτε καλούμαι να διαχειριστώ μια κατάσταση όπου νιώθω τρομερή ερωτική απογοήτευση και πόνο λόγω της απόρριψης του συνεργάτη και ταυτόχρονα ο σύζυγος δείχνει θεαματική στροφή προσέγγισης, εκδήλωσης συναισθημάτων, φροντίδας κλπ. Προσπαθώ να ξαναβάλω σε σωστότερες βάσεις τη συζυγική σχέση, με αναθεώρηση ότι είμαστε μαζί, όχι από αυτοματισμό και συνήθεια, αλλά από επιλογή, αγάπη, συμπόρευση. Πλην όμως, ερωτευμένη ακόμα νιώθω με τον συνεργάτη που με απέρριψε. Περιμένω να κοιμηθούν όλοι στο σπίτι για να κλάψω με την ησυχία μου. Στο αυτοκίνητο τον σκέφτομαι συνεχεία, όπως και γενικά σε όποια λιγοστή ώρα είμαι μονή μου. Νιώθω άσχημα ψυχολογικά, έχω φοβερά πεσιμιστικές τάσεις (και σκέψεις αυτοτραυματισμού) και το κυριότερο δεν μπορώ να μιλήσω με κανέναν γι’ αυτό. Περιμένω να μου περάσει η θλίψη που νιώθω από την απουσία του συνεργάτη και το αίσθημα ανεπαρκείας, μη καταλληλότητας για εκείνον (παντρεμένη με παιδί αν και γνώριζε για την κατάσταση με τον σύζυγο και της δήλωσης μου για διάσταση) και του αισθήματος ότι δεν νιώθω μετά απ’ αύτη την απόρριψη αρκετά όμορφη και νέα γι’ αυτόν. Υπάρχει κάποια καθοδήγηση πώς μπορώ να νιώσω καλυτέρα ψυχολογικά και να πορευτώ στο μέλλον μένοντας στον γάμο, μεγαλώνοντας το παιδί και ζώντας με έναν άνθρωπο που δεν νιώθω ερωτική έλξη πια, άλλα αγαπώ σαν άνθρωπο, του είμαι σημαντική και βλέπω ότι είναι «παρών» στα καθημερινά και στα δύσκολα;

Στο ερώτημά σας απαντά η Aσημίνα Κουλουκούρη, Κλινική Ψυχολόγος:

Ευτυχώς που ο συνεργάτης σας έκανε «ghosting»! Πράγμα που πάντα δείχνει ότι ο άλλος δεν ενδιαφέρεται και καλύτερα, γιατί σας αξίζουν καλύτερα! Είστε τυχερή καταρχάς γιατί αυτό σας απέτρεψε από την απιστία, και η απόφαση σας για διάσταση ξύπνησε και τον σύζυγο σας. Ταυτόχρονα οδηγείστε να δείτε σημαντικά κενά στη σχέση σας, αλλά και στον εαυτό σας (με έναν σμπάρο 3 τρυγόνια). Άρα θεωρώ ότι αυτό είναι ένα πολύ τυχερό γεγονός, αν και επώδυνο, που σας δίνει μια μοναδική ευκαιρία να τα φτιάξετε όλα σωστά κι από την αρχή. Γι’ αυτό μην απελπίζεστε!

Θεωρείται πνευματική απάτη το να σκέφτεται έντονα κανείς κάποιον άλλο βέβαια, αλλά δεν θα σταθούμε σε αυτό, όσο στο ότι η σχέση σας με τον σύζυγό σας έχει κενά εδώ και χρονιά και ήταν αναμενόμενο. Δεν έχει διαχειριστεί καλά ο ίδιος τους συγγενείς του  ή εσείς τους δικούς σας κρατώντας τους έξω και δεν έχετε δουλέψει το ζευγάρι σας έτσι ώστε να παραμείνει ο έρωτας. Είναι σίγουρο ότι εσείς έχετε μειωμένη αυτοπεποίθηση γι’ αυτό αντιδράτε πολύ στις φιλοφρονήσεις και είστε ευάλωτη σε οποίον σας τις δώσει και φυσικά σε οποίον σας απορρίψει όπως κάθε γυναικά με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Ο σύζυγός σας έχει να κάνει κι αυτός μια δουλίτσα πάνω σε αυτό γιατί δεν τα ‘χει πάει κι αυτός καλά για να νιώθετε έτσι.

Η γνώμη μου είναι ότι θα χρειαστείτε σίγουρα ψυχοθεραπεία άμεσα, ιδίως λόγω των σκέψεων αυτοτραυματισμού, αλλά και σαν ζευγάρι θα χρειαστείτε συμβουλευτική η ψυχοθεραπεία, ή ο καθένας ξεχωριστά – όπως σας ταιριάζει. Πάντως θέλετε βοήθεια άμεσα για να ξανακερδηθεί το χαμένο έδαφος. Αν δεν μπορείτε ιδιωτικά, απευθυνθείτε στα κέντρα ψυχικής υγείας ή στα κέντρα συστημικής και οικογενειακής θεραπείας. Το θεωρώ σχετικά επείγον.

Θα χρειαστεί να χτίσετε τη σχέση σας με τον εαυτό σας καταρχάς να περνάτε καλά με εσάς και να σας ανεβάζετε η ίδια και να σας φροντίζετε, αλλά και ο σύζυγος κι εσείς θα πρέπει να ξυπνάτε με τη σκέψη πως θα κάνετε ο ένας τον άλλον ευτυχισμένο σήμερα, αυτό λοιπόν θέλει δουλειά σε βάθος και σας προτείνω να την ξεκινήσετε άμεσα. Να μην ντρέπεστε να μιλάτε, οι ειδικοί είμαστε εδώ γι’ αυτό, και είστε σε σημείο καμπής που ευτυχώς όλα μπορούν να φτιάξουν ακόμα, οπότε πάρτε θάρρος.

Α. Κουλουκούρη
Κλινική Ψυχολόγος
Εξειδίκευση στην Κλινική Ψυχολογία  Ψυχοπαθολογία και Ψυχανάλυση
www.akouloukouri.gr

 

Σχετικά άρθρα