Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα.
Γράφει η ΠηνελόπηΤυμπανίδου, Δερματολόγος
Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση.
Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus (MCV). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV-1, MCV-2, MCV-3 και MCV-4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV-1 ενώ ο MCV-2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος.
Συμπτώματα
Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια.
Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα παχύρρευστο υλικό, το σωμάτιο της τερμίνθου. Πολλοί γονείς µπερδεύουν τη μολυσματική τέρμινθο με τη µυρµηγκιά. Οι μυρμηγκιές όμως εμφανίζονται συχνά στις πατούσες σαν μαύρα στίγματα και πονάνε σαν κάποιος να έχει πατήσει κάτι αιχμηρό. Η μολυσματική τέρμινθος μοιάζει με σπυράκια που έχουν «άσπρο κεφαλάκι».
Τα σπυράκια της μολυσματικής τερμίνθου συνήθως δεν προκαλούν πόνο εκτός εάν μολυνθούν ή παρουσιάσουν φλεγμονή. Συχνά μπορεί να προκαλέσουν κνησμό (φαγούρα). Σε ένα 10% των περιπτώσεων μπορεί να εμφανιστεί έκζεμα πέριξ των αλλοιώσεων. Μπορεί επίσης στο κέντρο τους να παρουσιάσουν και μικρή αιμορραγία. Η βλάβη περιορίζεται στο ανώτερο στρώμα της επιδερμίδας.
Μετάδοση
Η μολυσματική τέρμινθος συνήθως μεταδίδεται με τη δερματική επαφή (συχνά μέσω του σεξ στους ενήλικες) αλλά και με κοινά χρησιμοποιούμενα αντικείμενα όπως ρούχα, πετσέτες, σεντόνια κ.λ.π.
Επίσης μπορεί να μεταδοθεί από το βρώμικο νερό και από την άμμο στην οποία ξαπλώνουμε όταν κάνουμε μπάνιο το καλοκαίρι. Εµφανίζεται πιο συχνά σε παιδιά που αθλούνται σε κολυμβητήρια και γυμναστήρια αλλά και σε παιδιά που πάσχουν ξηροδερμία.
Κάτω από το σπυράκι, στο εσωτερικό του μέρος, υπάρχει η αποικία των ιών της νόσου.
Επίσης ο ιός μεταδίδεται στο ίδιο άτομο από το ένα σημείο του σώματος σε άλλο με αφή ή ξύσιμο, μια διαδικασία που ονομάζεται αυτοενοφθαλμισμός. Η μολυσματική τέρμινθος μπορεί να ξεκινήσει από ένα σπυράκι και µε αυτοενοφθαλµισµό να γίνουν πολλά, συνήθως µέχρι και 20, αλλά και περισσότερα.
Ο ιός μεταδίδεται όσο είναι εμφανείς οι δερματικές αλλοιώσεις (σπυράκια).
Θεραπεία
Η μολυσματική τέρμινθος συνιστά άμεση επίσκεψη στον δερματολόγο.
Η διάγνωση δεν είναι δύσκολη και σε αρκετές περιπτώσεις η θεραπεία δεν είναι αναγκαία, καθώς η νόσος υποχωρεί από μόνη της και δεν αφήνει ουλές (ο οργανισμός αναπτύσσει αντισώματα στον ιό). Αν οι κηλίδες αρχίσουν να ερεθίζονται ή να πληγιάζουν, ο γιατρός μπορεί να συστήσει ελαφρές κρέμες αντιβίωσης, χωρίς όμως αυτές να πολεμούν τον ιό, αλλά την πιθανή επιμόλυνση. Ορισμένες φορές όμως η νόσος μπορεί να διαρκέσει ακόμη και χρόνια κυρίως όμως σε παιδιά με τάση για έκζεμα ή σε ανοσοκατεσταλμένα.
Η χειρουργική αντιμετώπιση συνίσταται στην αφαίρεση και σύνθλιψη των βλαβών με χειρουργική λαβίδα (απόξεση) και στη συνέχεια εφαρμογή βάμματος ιωδίου, αλλά αυτή είναι μια επώδυνη διαδικασία και στα παιδιά συνήθως γίνεται υπό τοπική ή γενική αναισθησία.
Οι θεραπείες, όταν αυτές κριθούν απαραίτητες μπορεί να είναι διάφορες όλες όμως παρουσιάζουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Η κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο είναι αποτελεσματική αλλά προκαλεί πόνο όταν εφαρμόζεται και η υπερβολική χρήση της μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές.
Δρ. Πηνελόπη Τυμπανίδου
Λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας 121, Αθήνα
210 6435455
