«Όταν γίνεις μητέρα θα αλλάξεις μυαλά». Πόσες νεαρές γυναίκες χωρίς παιδιά έχουν ακούσει αυτή τη φράση σε κάποια φάση της ζωής τους. Πρόκειται για μια φράση που στηρίζεται στις καθημερινές εμπειρίες και οι περισσότεροι την κρίνουμε ως θεωρητική και αβάσιμη. Ωστόσο ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε, καθώς η επιστήμη έχει διαφορετική άποψη, εισάγοντας μάλιστα τον όρο «mom brain».
Μια γυναίκα που γίνεται μαμά θα παρατηρήσει διάφορες αλλαγές στη συμπεριφορά της καθημερινά. Γίνεται ξεχασιάρα, αφηρημένη και εξαιρετικά ευσυγκίνητη. Μπορεί να αρχίσει να κλαίει με λυγμούς βλέποντας μία ταινία που δείχνει ένα παιδάκι να χάνει τους γονείς του ή ακούγοντας μία είδηση για ένα παιδάκι που υποφέρει.
Φυσικά, υπάρχουν άνθρωποι που είναι έτσι κι αλλιώς ευαίσθητοι και αυτή τη συμπεριφορά δεν την αξιολογούν ως κάτι υπερβολικό. Αλλά για πολλές γυναίκες αυτό είναι τελείως έξω από εκείνες και από τον τρόπο αντίδρασης στα ερεθίσματα που επιδείκνυαν συνήθως. Μπορεί να μην έκλαιγαν τόσο εύκολα και να μην τους συγκινούσε σε καμία περίπτωση η φωτογραφία ενός μωρού.
Ακριβώς αυτό παραδέχεται και η Baby Scientist, Vanessa LoBue, μιλώντας στο psychologytoday.gr: «Αυτή δεν ήταν μία τυπική συμπεριφορά για μένα μέχρι τη γέννηση του γιου μου πριν τρία χρόνια. Από τότε αντιμετωπίζω δυσκολία στο να θυμηθώ το οτιδήποτε, αν δεν το σημειώσω κάπου, βιώνω μεταβολές στη διάθεσή μου, ιδιαίτερα σε γεγονότα όπου εμπλέκεται ο γιος μου, και το χειρότερο είναι ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά παγιώθηκε και έγινε κάτι φυσιολογικό, ιδιαίτερα αφότου έμεινα για δεύτερη φορά έγκυος. Αναρωτιέμαι όμως: ο εγκέφαλος μιας γυναίκας υφίσταται όντως αλλαγές όταν εκείνη γίνεται μητέρα ή αυτό που λέμε «mom brain» είναι μια δικαιολογία που χρησιμοποιούμε όταν τα κάνουμε θάλασσα»;
Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι ο εγκέφαλος της γυναίκας αλλάζει αφού γεννήσει για πρώτη φορά, με τρόπους που εξυπηρετούν τη φροντίδα του παιδιού της. Ερευνητές του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης εξέτασαν τον τρόπο σκέψης μιας ομάδας γυναικών πριν και μετά τη γέννα και διαπίστωσαν μακροπρόθεσμες αλλαγές στη δομή του εγκεφάλου τους, που παρέμειναν για τουλάχιστον 2 χρόνια.
Είναι σημαντικό ότι αυτές οι αλλαγές ήταν πιο έντονες στα μέρη του εγκεφάλου που ενεργοποιούσε η θέαση φωτογραφιών των μωρών τους. Παρόλο που χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να διαπιστωθεί η χρησιμότητα αυτών των αλλαγών, οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι τελευταίες μπορούν να βοηθήσουν τις γυναίκες να κατανοήσουν τις ανάγκες και τα συναισθήματα των μωρών τους και να τις προετοιμάσουν καλύτερα για τη μητρότητα.
Δυστυχώς, όμως, μπορεί να υπάρχουν και κάποιες ανεπιθύμητες πλευρές, που πιθανόν εξηγούν το γιατί πολλές μητέρες παρουσιάζουν υπερβολική ευαισθησία, ιδιαίτερα όταν σκέφτονται την ευημερία των παιδιών τους. Στην πραγματικότητα, οι αντιδράσεις του εγκεφάλου στα δικά μας παιδιά, μπορούν να συγκριθούν με τις αντιδράσεις ενός ερωτευμένου, λένε οι επιστήμονες.
Γιατί η ωκυτοκίνη σβήνει τις κακές αναμνήσεις;
Επιπλέον, υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα που υποστηρίζουν ότι η απόκτηση ενός παιδιού έχει επίδραση στη μνήμη των γυναικών, αλλά με τρόπους που δεν θα μπορεί εύκολα κάποιος να φανταστεί. Μια ορμόνη, η ωκυτοκίνη, η οποία δρα στο σώμα της γυναίκας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας , θεωρείται ότι την προστατεύει από τις κακές αναμνήσεις αυτής της εμπειρίας. Με άλλα λόγια, οι νέες μανούλες είναι πολύ πιθανόν να ξεχάσουν όλες τις δοκιμασίες και τις δυσκολίες της εγκυμοσύνης και της μητρότητας για να είναι πιο πρόθυμες να μπουν ξανά στην ίδια διαδικασία.
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν παρουσιάζεται αυτές τις αλλαγές στη συμπεριφορά σας ως νέες μανούλες, αυτό είναι φυσιολογικό και σύμφωνα με τα στοιχεία της νευροεπιστήμης χρήσιμο για να γίνεται καλύτεροι γονείς και να ανταποκριθείτε στον νέο σας ρόλο. Φυσικά, δεν μπορούμε να αποδώσουμε τις αλλαγές αποκλειστικά στη νέα δομή του εγκεφάλου. Οι ευθύνες που αναλαμβάνει μία νέα μητέρα παίζουν σίγουρα το ρόλο τους και κάνουν στην άκρη τις παλιές προτεραιότητες. Αυτό σημαίνει ότι μια νέα μάμα μπορεί να μην επιστρέψει πότε στα «μυαλά» που είχε κάποτε αλλά αυτό είναι μάλλον για καλό.
Πηγή: psychologytoday.com
