Πιστεύω ότι η μητέρα μου δεν με αφήνει να ζήσω μία ήρεμη ζωή. Με φορτώνει συνεχώς με τα προβλήματα της, κατηγορεί τον πατέρα μου επειδή τα οικονομικά μας δεν πάνε καλά και από μικρές μάς ανάγκαζε, εμένα και την 19χρονη αδελφή μου, να επισκεπτόμαστε κάθε Κυριακή τον πατέρα της και τον αδερφό της (δηλαδή τον παππού και τον θείο μας).
Αφού πέθανε ο παππούς μας και νομίζαμε ότι επιτέλους θα ζήσουμε σαν παιδιά χωρίς πιέσεις και άγχος, έπρεπε να επισκεπτόμαστε τον θείο μου ο οποίος δεν έκανε ποτέ οικογένεια και είχε μείνει μόνος του μετά τον θάνατο του παππού μου. Πάντα είχε την απαίτηση να τον επισκεπτόμαστε και να τον παίρνουμε τηλέφωνο.
Όταν πια έφτασα στα 14-15, ο θείος μου «τρελάθηκε» και ήρθε να μείνει μαζί μας. Αυτό κόντεψε να διαλύσει την οικογένεια μας, αφού εγώ και ο πατέρας μου φροντίζαμε να λείπουμε διαρκώς από το σπίτι. Πλέον δεν μένουμε όλοι μαζί. Οι γονείς μου μένουν στο χωριό, ο θείος μου στο προηγούμενο σπίτι μας και εγώ εδώ και λίγους μήνες συγκατοικώ με τον φίλο μου.
Παρόλα αυτά, η μητέρα μου δεν με αφήνει να ζήσω την ζωή μου. Θέλει να μιλάω μαζί της στο τηλέφωνο συνέχεια, με αναγκάζει να παίρνω τον θείο μου τηλέφωνο με τον εκβιασμό ότι αν πάθει κάτι ο θείος μου θα έχω τύψεις και διαρκώς κατηγορεί τον πατέρα μου. Εάν δεν μιλήσουμε μια μέρα, μου κρατάει μούτρα. Νιώθω συνεχώς μια πίεση. Δεν με άφησε να έχω μια παιδική ηλικία και να παίξω με τους φίλους μου και δεν με αφήνει να έχω μια ενήλικη ανεξάρτητη ζωή. Τι μπορώ να κάνω;
Στο ερώτημα απαντά η Κοινωνική Λειτουργός – Ψυχοθεραπεύτρια Ανδριανάκη Γωγώ:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Διαβάζοντας όσα γράψετε διακρίνω με μεγάλη μου λύπη μια έντονη πίεση, από την μητέρα σας προς εσάς αλλά και στα υπόλοιπα μέλη, ενώ παράλληλα φαίνεται να χειρίζεται το οικογενειακό σας σύστημα με τρόπο κάπως παράδοξο, που ίσως να έχει τους δικούς της λόγους φυσικά αλλά τώρα , εδώ εμείς συζητάμε για εσάς.
Δυστυχώς φαίνεται σύνηθες να επικρατεί στις ελληνικές οικογένειες η πίεση για «τυπικές» αλλά και «καθώς πρέπει» σχέσεις ανάμεσα στα μέλη (να παίρνετε κάθε μέρα τον θείο σας) όμως εδώ υπάρχει μια σημαντική διαφορά, εσείς δυσανασχετείτε εξ ολοκλήρου με αυτή τη στάση , και κυρίως δεν φαίνεται να θέλετε να συνεχίσετε μια τέτοια είδους σχέση. Το ζήτημα είναι να οριοθετήσετε την σχέση τη δική σας με τους υπολοίπους και κυρίως με την μητέρα σας.
Πρώτα από όλα καλό θα ήταν να σκεφτείτε εσάς προς το παρόν, όχι την αδελφή σας , όχι τον πατέρα σας, αλλά εσάς. Γνωρίζοντάς πόσο δύσκολο είναι αυτό για εσάς, θα σας προτρέψω σε κάτι τέτοιο, έχοντας στο μυαλό μου ότι όπως και εσείς επιθυμείτε να απεγκλωβιστείτε και να νιώσετε ελεύθερη , έτσι και τα υπόλοιπα μέλη θα αποφασίσουν οι ίδιοι τι θέλουν να κάνουν και πως θα το χειριστούν. Είναι μια βασική αλλαγή αυτή για να πάρει ο καθένας το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί , και όχι να επωμίζεστε όλη την ευθύνη εσείς για όλους.
Επιπροσθέτως, θα μπορούσατε να βάλετε ένα όριο συγκεκριμένο για το πότε και τι ώρα μπορεί να σας παίρνει τηλέφωνο η μητέρα σας. Για παράδειγμα καλό θα ήταν να περιορίσετε τις μέρες που μιλάτε στο τηλέφωνο, εξηγώντας στην ίδια τους λόγους που το κάνετε. Επικοινωνήστε το πώς πήρατε αυτή την απόφαση αλλά και πως νιώθετε με την συνεχόμενη πίεση που δέχεστε. Όταν αποφασίζουμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας τότε είμαστε σε καλό δρόμο, έστω και αν χρειαστεί να το κάνετε πολλές φορές.
Ίσως χρειαστεί να θέσετε και επιπλέον όρια, όπως τη δική σας ανάγκη να μην ακολουθήσετε την επιθυμία της μητέρα σας να παίρνετε τον θείο σας κάθε μέρα, αλλά να διαπραγματευτείτε μια εναλλακτική οδό που θα είστε εντάξει με αυτή. Το βασικό εδώ είναι να ανακαλύψετε τις δικές σας ανάγκες .
Γενικά, καλό θα ήταν να γνωρίζετε ότι αυτά τα μοτίβα συμπεριφοράς και επικοινωνίας θέλουν χρόνο και επανάληψη για να αλλάξουν, δεν είναι όμως ακατόρθωτο. Η μητέρα σας από τη μεριά της φαίνεται να έχει τις δικές τις ανησυχίες και φόβους για αυτό ίσως να αλληλοεπιδρά τόσο έντονα με τους υπολοίπους, αλλά εσείς τώρα χρειάζεται να δείξετε κατανόηση στις δικές επιθυμίες και να ακούσετε τον εαυτό σας. Μείνετε σε αυτό κυρίως, αν πάλι αυτό δεν αλλάζει θα ήταν καλό να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό ώστε να σας βοηθήσει εξατομικευμένα.
Ελπίζω να βοήθησα.
Ανδριανάκη Γωγώ
Κοινωνική λειτουργός – ψυχοθεραπεύτρια της Σχεσιακής & Ομαδικής Ψυχοθεραπείας ΙΣΟΨ
MSc clinical & community psychology: University of East London
Τηλ: 6943072669
Mail: [email protected]
