Πριν 7 χρονιά έπαθα μείζων κατάθλιψη. Τώρα συνεχίζω τη θεραπεία. Εδώ και τέσσερα χρονιά, φροντίζω την πεθερά μου η όποια έχει άνοια και πλέον είναι στο κρεβάτι.

Έχω πιεστεί και κουραστεί, άλλα δεν έχω επιλογή. Η ζωή σήμερα είναι δύσκολη. Τι μπορώ να κάνω για να διαχειρίζομαι το άγχος;

Επίσης, δυστυχώς ο περίγυρος μου είναι τοξικοί άνθρωποι. Υπάρχει περίπτωση να ξαναπάθω μείζων κατάθλιψη και να περάσω το ίδιο;

Στο ερώτημα απαντά η Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Σκουρτέλη:

Αγαπητή αναγνώστρια,

Καταρχήν, αναρωτιέμαι κάτω από ποιες συνθήκες ή ποια ψυχοπιεστικά γεγονότα προέκυψε η πρώτη διάγνωση της μείζονος κατάθλιψης.  Δεν διευκρινίζετε, επίσης, εάν η θεραπεία που λαμβάνετε επί του παρόντος αναφέρεται σε φαρμακευτική αγωγή ή σε κάποια ψυχοθεραπεία.

Η δουλειά του φροντιστή ενός ατόμου με άνοια είναι ιδιαίτερα απαιτητική τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Θα με ενδιέφερε να διερευνήσω την αίσθηση αυτή της μη επιλογής, όπως την περιγράφετε καθώς επίσης και την αντίληψη του κοινωνικού σας περίγυρου ως τοξικού, αφήνοντας έτσι τον εαυτό σας στερημένο από οποιαδήποτε είδους υποστήριξη.

Σε κάθε περίπτωση, ο καλύτερος τρόπος πρόληψης κάποιας υποτροπής θα ήταν ένας συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και ψυχοθεραπείας. Θα μπορούσατε επίσης να απευθυνθείτε σε κάποιον σύλλογο φροντιστών ασθενών με άνοια, όπου θα μπορούσατε να δικτυωθείτε με άτομα με παρόμοιες εμπειρίες με εσάς.