Είναι εφικτή η αποκατάσταση των ψυχικών τραυμάτων;
Η αποκατάσταση ψυχικών εμπλοκών είναι ένα φαινόμενο, το οποίο, όσοι θέλουν να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και με τους πελάτες τους, χρειάζεται χρόνο.Έχουν υπάρξει προσεγγίσεις, οι οποίες υπόσχονται, μέσα σε κάποιους μήνες, θεαματικά αποτελέσματα.
Γράφει ο Μιχαήλ Καρπαθίου
Ωστόσο, ακόμη κι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αποτελεί συμπτωματολογία, είναι σαν να βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Μοιάζει σαν να έχουμε ένα λουλούδι το οποίο βγάζει άρρωστα φύλλα και εμείς, αντί να αναζητήσουμε την αιτία στις ρίζες του, απλώς απομακρύνουμε το χαλασμένο φύλλο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, στατιστικά, οι άνθρωποι μετά από λίγους μήνες να παλινδρομούν στο πρόβλημα ή το πρόβλημα να εμφανίζεται με άλλον τρόπο. Για παράδειγμα: κάποιος θέλει να κόψει το κάπνισμα και μόλις καταφέρνει να το κόψει, αρχίζει την υπερβολική κατανάλωση τροφής. Το άτομο αυτό απλώς μεταθέτει την αυτοκαταστροφική του συνήθεια κάπου άλλου, με αντίστοιχες ωστόσο, επιπτώσεις για την υγεία του.
Πόσο μπορεί να βοηθήσει η ψυχοθεραπεία στην επούλωση των ψυχικών τραυμάτων; Ο διαλογισμός ή κάποιες ενεργειακές θεραπείες θα μπορούσαν να βοηθήσουν;
Η ψυχοθεραπεία είναι μια πολλά υποσχόμενη μέθοδος, όμως έχει χαμηλό ταβάνι, δεν μπορεί από μόνη της να δώσει λύση στο υπαρξιακό πρόβλημα του ανθρώπου. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο διαλογισμός και οι ενεργειακές θεραπείες. Όμως, αν ο άνθρωπος δεν έχει εξυγιάνει τα παιδικά του τραύματα μέσα από την ψυχοθεραπεία, ο διαλογισμός παραμένει απλά ένας τρόπος υπεκφυγής της πραγματικότητας. Ακόμα και η αξία της παρατήρησης που πρεσβεύει ο διαλογισμός, δίχως την ψυχοθεραπεία, καθίσταται σε ένα βαθμό αναποτελεσματική, γιατί ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να αναγνωρίσει μόνο ό,τι γνωρίζει, άρα αν δεν υπάρχει κάποιος να σου δώσει ένα σημείο αναφοράς για το τι θα παρατηρήσεις θα μένεις μόνο στο γνώριμο. Όμως, ακόμα και αν σε κάποια στιγμή ο άνθρωπος κάνει το κβαντικό άλμα και αναγνωρίσει κάτι νέο, θα του κόστιζε πολύ σε χρόνο και ενέργεια.
Με ποιο τρόπο βοηθά η ψυχοθεραπεία στο τραύμα;
Τα ψυχοθεραπευτικά συστήματα βασίζονται στο ιατρικό μοντέλο της νόσου και επικεντρώνονται στην ψυχοπαθολογία, ερευνώντας το παρελθόν του ατόμου και επιδιώκοντας να προσδιορίσουν τα δυσλειτουργικά γνωστικά και συναισθηματικά πρότυπα που βρίσκονται στον πυρήνα των ψυχολογικών προβλημάτων. Όμως, με τις νέες πληροφορίες σχετικά την λειτουργία του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος, οι παραδοσιακές ψυχολογικές μέθοδοι τίθενται υπό αμφισβήτηση. Σήμερα γίνεται εμφανές ότι η άποψη πως, αν γνωρίζουμε τι έχει πάει στραβά στη ζωή ενός ανθρώπου, θα γνωρίζουμε επίσης και το πώς θα τον βοηθήσουμε να επιλύσει τις δυσκολίες του, είναι εσφαλμένη.
Συνεπώς, τι προτείνετε ως λύση;
Όταν επικεντρωνόμαστε στον πόνο διατρέχουμε τον κίνδυνο να τον ενδυναμώσουμε και να εθιστούμε σε αυτόν, ενισχύοντας τη δυνατότητά μας να αισθανόμαστε την έλλειψη.
Η προσέγγιση που ακολουθώ εστιάζει στη λύση, ενώ στο τραύμα και στο παρελθόν εστιάζω, τόσο όσο είναι απαραίτητο για να το φροντίσουμε, δίχως να βουλιάξουμε μέσα σε αυτό.
Η μεθοδολογία μου είναι αμφίδρομη, κατευθύνεται από το κύτταρο στο νευρικό σύστημα, τα σωματικά όργανα, τους μυϊκούς ιστούς, τη σκέψη, τα συναισθήματα, την ενέργεια και το πνεύμα. Και από το πνεύμα, στην ενέργεια, τη σκέψη, τα συναισθήματα, τους μυϊκούς ιστούς, τα σωματικά όργανα, το κεντρικό νευρικό σύστημα και το κύτταρο. Αυτή η προσέγγιση κάνει τη διαφορά, καθώς έχει μια σφαιρική αντιμετώπιση του ανθρώπου, ως σύνολο και όχι αποσπασματικά. Εργαζόμαστε, αν είναι απαραίτητο ακόμα και σε περασμένες ζωές, στο προγονικό σύστημα, στο εδώ και τώρα και στο πώς θα φτάσω εκεί που θέλω να φτάσω.
Συνδέοντας την Ανατολή με την Δύση το παρελθόν με το παρόν και τον μυστικισμό με την επιστήμη, προσεγγίζουμε τον άνθρωπο ολιστικά, μέσα από το απόσταγμα των καλύτερων προσεγγίσεων που έχει να δώσει η κάθε εποχή και κουλτούρα ανά τους αιώνιες, δίχως στεγανά και προκαταλήψεις.
Εργαζόμαστε εξατομικευμένα και την κάθε χρονική στιγμή της διαδικασίας, επιλέγονται τεχνο-λογίες που συναντούν κοινούς παρονομαστές σε όλο το φάσμα των προσεγγίσεων που χρησιμοποιώ. Έτσι, αγκαλιάζω την ανθρώπινη ύπαρξη, η οποία οδηγείται με φυσικότητα από μόνη της στο επιθυμητό αποτελέσματα στα χρονικά όρια που η ίδια έχει επιλέξει.
Με μια υπαρξιακή προσέγγιση που απώτερο σκοπό έχει να συνδέσει το άτομο με τον αυθεντικό του εαυτό και να το οδηγήσει πέρα από τα όρια του νου, βοηθώντας το να ζήσει μια ζωή αυθεντική γεμάτη νόημα, με ολοκληρωτική παρουσία στο Εδώ και το Τώρα.
*Ο Μιχαήλ Καρπαθίου είναι σύμβουλος ψυχικής υγείας, συγγραφέας και ιδρυτής του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Humanology.
