Εργάζομαι εδώ και 8 χρόνια ως προϊσταμένη σε ιδιωτική κλινική. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλοι φυσικοί προϊστάμενοι πάνω από εμένα. Το γεγονός ότι δεν ανήκω σε κανενός είδους «κλίκα», από μόνο του, λειτουργεί ως τροχοπέδη στην επαγγελματική μου εξέλιξη και αποδοχή, και αυτό δεν έχει να κάνει με τους υφιστάμενούς μου.
Έχω κουραστεί πραγματικά να προσπαθώ να επιβιώσω. Πολλές φορές οπλίζομαι με υπομονή και προχωράω, αλλά υπάρχουν και στιγμές που ξεσπάω, όχι και με τον καλύτερο ομολογουμένως τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι όλο αυτό να γυρνά μπούμερανγκ σε μένα και να εκδηλώνεται με κλάματα, εξωτερίκευση του θυμού μου και κινήσεις, που σε άλλη περίπτωση θα ήταν πιο ελεγχόμενες.
Έχω πάρει απόφαση να μιλήσω για όλο αυτό που μου συμβαίνει στη διεύθυνση, με οποίο κόστος κι αν έχει αυτό για μένα. Πώς μπορώ να λειτουργήσω σωστά, ώστε να ελέγξω εκεί τουλάχιστον το θυμικό μου και να μην «ξεφύγω» εκθέτοντας πρόσωπα και καταστάσεις;
Στο ερώτημα απαντά η Συμβουλευτική Ψυχολόγος Ίρις Κρέμερ:
Είναι φυσιολογικό και κατανοητό να θυμώνετε και ακόμα πιο δύσκολο αυτό που συμβαίνει στο εργασιακό σας περιβάλλον, καθώς δε μπορείτε εύκολα να φύγετε ή να αλλάξετε ριζικά τις καταστάσεις.
Είναι σημαντικό να μην φέρνουμε στον εργασιακό μας χώρο το συναίσθημά μας, σε όλο του το φάσμα, γιατί ο θυμός και η έντονη έκφραση του, όχι αδίκως, ενδέχεται να μας απομακρύνει από τους προϊσταμένους, τους συναδέλφους και το γενικότερο περιβάλλον.
Είναι βασικό πριν από οποιαδήποτε συζήτηση με ένα συνάδελφο ή τη διεύθυνση, να διοχετεύσετε το συναίσθημα του θυμού σε κάποιο άλλο πλαίσιο. Μια συζήτηση με ένα φιλικό πρόσωπο, με την οικογένεια σας, με ανθρώπους που γνωρίζετε ότι θα σας ακούσουν και θα δείξουν κατανόηση στο πρόβλημα σας. Όλα αυτό μπορούν να σας βοηθήσουν να εκτονώσετε το θυμό σας και να τον φέρετε σε ένα επίπεδο, που θα μπορείτε να τον διαχειριστείτε, χωρίς να βρίσκεστε εν βρασμώ.
Η έκφραση οποιουδήποτε συναισθήματος δεν είναι λάθος στον εργασιακό χώρο, ειδικά αν είναι κάτι που σας πνίγει και επηρεάζει την καθημερινή σας απόδοση. Ο τρόπος που θα εκφράσετε το συναίσθημά σας και συγκεκριμένα το θυμό σας, πρέπει να είναι ήπιος. Εκφράζω ένα συναίσθημα δε σημαίνει ότι το ζω εκείνη τη στιγμή. Σημαίνει ότι περιγράφω αυτό που ένιωσα.
Άρα, η συνάντηση σας με τη διεύθυνση δεν συνεπάγεται ότι θα μπείτε σε ένα γραφείο και θα αρχίσετε να φωνάζετε. Θα ζητήσετε ένα ραντεβού με την διεύθυνση, για να δείξετε με αυτό τον τρόπο ότι για εσάς είναι πολύ σημαντικά αυτά που θέλετε να συζητήσετε κι όχι λόγια που μπορούν να ειπωθούν σε ένα διάδρομο στο πόδι σε μία τυχαία συνάντηση με τον διευθυντή/ντρια. Επιπλέον, θα αναλύσετε τα περιστατικά και τους λόγους με επιχειρήματα, που ήδη θα έχετε σκεφτεί πριν τη συνάντηση, για αυτά που σας ενοχλούν και σας εμποδίζουν να κάνετε σωστά τη δουλειά σας και να νιώθετε τουλάχιστον ήρεμη στο εργασιακό σας περιβάλλον.
Καλό θα ήταν να μην εκθέσετε ονόματα συναδέλφων σε πρώτη φάση, περιμένοντας να δείτε τις αντιδράσεις της διεύθυνσης που μπορεί ήδη να γνωρίζει κάποια περιστατικά. Αν στην πορεία νιώθετε ότι τίποτα δεν αλλάζει και μία τέτοια κίνηση, αναφοράς ονομάτων και ανθρώπων, θα έλυνε πραγματικά το πρόβλημα σας, τότε αυτό είναι στη δική σας κρίση. Η αδικία στον εργασιακό χώρο μπορεί πολλές φορές να μην κριθεί αντικειμενικά και αυτό να αποβεί μοιραίο στη δική σας απασχόληση.
Ίρις Κρέμερ
Συμβουλευτική Ψυχολόγος
www.lifemade.gr
T.: 2130049125
