Πώς γίνεται ένας άντρας να συγχωρεί ότι του κάνει η οικογένεια του χωρίς να θυμώνει, αλλά να μην δέχεται κανένα λάθος από τη γυναίκα του, στην οποία συμπεριφέρεται άσχημα;
Στο ερώτημά σας απαντά ο Ιωάννης Νίκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπευτής:
Αγαπητή Αναγνώστρια,
Αν και θα ήταν καλό να αναφέρετε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τον προβληματισμό σας, εντούτοις έχω την αίσθηση ότι αναφέρεστε στην κατηγορία του άνδρα που δεν έχει αποκοπεί ακόμα από την πατρική του οικογένεια και ίσως παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά των ανδρών που ονομάζουν «μαμάκηδες».
Ο «μαμάκιας» είναι μια διάσταση της αντρικής ταυτότητας η οποία αποδίδεται σε αυτούς που ζουν και μεγαλώνουν κάτω από την άγρυπνη προστασία τη μητέρας. Μια προστασία η οποία ξεπερνάει τα όρια μιας «φυσιολογικής» σχέσης και εκφράζει τη σημαντικότητα της μητρικής παρουσίας σαν στοιχείο που πυροδοτεί, ενισχύει και ελέγχει τη συμπεριφορά του γιου σε σημείο που δημιουργηθεί εξάρτηση. Στη χώρα μας αυτή η μορφή εξάρτησης θεωρείται φυσικό επακόλουθο της αγάπης που υπάρχει.
Συγκεκριμένα, όταν έχουμε ένα κενό από την έλλειψη της πατρικής παρουσίας και μια μητρική υπερπροστασία η οποία το μεγαλώνει, το αποτέλεσμα είναι το παιδί (γιος) να διαμορφώνεται σαν εξάρτημα της ελλιπούς γονεϊκής σχέσης. Με αυτό τον τρόπο η οικογένεια κατασκευάζει ένα παιδί το οποίο είναι εξαρτώμενο από το μητρικό πρότυπο, ενώ φοβάται το πατρικό.
Επίσης, ο συγκεκριμένος τύπος είναι ο τύπος του άντρα που ποτέ δεν έκοψε τον ομφάλιο λώρο. Υπερπροστατευόταν από την μητέρα του, ήταν το καμάρι της και ίσως να ήταν σαν παιδί άτολμο και παραχαϊδεμένο. Ως ενήλικας περιγράφεται ως ανώριμος άνδρας που προτιμά να ζητά την γνώμη των άλλων και να μην παίρνει ευθύνες και πρωτοβουλίες αποφεύγοντας να παίρνει τις συνέπειες των λανθασμένων χειρισμών. Παραμένει ουδέτερος ακόμα και σε μια διαμάχη ανάμεσα στη γυναίκα του και τη μητέρα του αποφεύγοντας να δυσαρεστήσει και να στεναχωρήσει κυρίως την μητέρα του. Είναι ο άντρας που θα τρέξει να τη βοηθήσει στις υποχρεώσεις της και θα της συμπαρασταθεί σε ό,τι και να του ζητήσει.
Προκειμένου τώρα να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, θα πρέπει αρχικά και οι δύο σύντροφοι να αναγνωρίσουν το πρόβλημα σαν πρόβλημα. Να χειριστούν με ψυχραιμία την κατάσταση διότι οι σχέσεις με την πατρική οικογένεια του καθενός μπορεί να είναι σημαντικές και πιθανόν απαραίτητες. Επίσης, μια γυναίκα που έχει επιλέξει έναν τύπο άνδρα που είναι προσκολλημένος στην μητέρα του τις περισσότερες φορές είναι ανάλογη με αυτόν. Μπορεί δηλαδή και η ίδια να είναι προσκολλημένη στην μητέρα ή στην οικογένειά της κάνοντας αντίθετη συμμαχία σε σχέση με την οικογένεια του συζύγου της.
Θα πρέπει να αναρωτηθεί αν νιώθει απειλή από την μητέρα του συζύγου/συντρόφου της και αν η απάντηση είναι καταφατική τότε θα πρέπει να ανατρέξει στο είδος της σχέσης που έχει με τον σύντροφο της. Σχέση κυριαρχίας; Σχέση υποταγής; Σχέση που ορίζεται από τον φόβο εγκατάλειψης; Η το γονεϊκό της πρότυπο που επαναλαμβάνεται; Αφού λοιπόν ασχοληθεί με τις σκέψεις και τις δικές της συμπεριφορές και συναισθήματα για το πρόβλημα τότε μπορεί να βοηθήσει τον σύντροφό της να καταλάβει τη στάση του και τη συμπεριφορά του απέναντί της και απέναντι στην μητέρα του με στόχο μια ωφέλιμη διαχείριση του προβλήματος. Η στάση της δεν θα πρέπει να είναι εναντίον του αλλά και ούτε εναντίον της μητέρας του, αντίθετα θα πρέπει να έχει μια στάση δράσης και επικοινωνίας.
