Έχω μία μεγάλη και περίεργη ιστορία. Γνωρίζω μία κοπέλα από το 2010. Στην αρχή υπήρχε ένα αθώο φλερτ. Μετά χαθήκαμε, γιατί σπουδάζαμε σε διαφορετικές πόλεις. Συναντιόμασταν, κάναμε παρέα, ελεύθεροι και οι δύο. Ώρες-ώρες ερχόμασταν κοντά. Της είχα κάνει ένα μίνι πέσιμο και έφαγα άκυρο.
Το 2016 μου ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα μεταξύ μας και ότι είμαστε φίλοι. Αρχές του 2017 μου την έπεσε και ανταποκρίθηκα. Μετά από ένα μήνα είπαμε ότι είμαστε φίλοι με benefits.
Ήρθαμε κι άλλο κοντά. Πηγαίναμε εκδρομές, έμενα σπίτι της. Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς. Μου έλεγε στην αρχή μη μ’ ερωτευθείς… Αλλά την αγάπησα. Εκείνη μου λέει ότι δέθηκε μαζί μου, αλλά πιο πολύ σαν φίλη και σαν αδελφή.
Βρήκε κάτι άλλο. Τα σπάσαμε και μου ζητάει να μείνουμε φίλοι. Αυτό που με τρελαίνει είναι ότι λέει ότι είμαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος της εδώ και ότι χωρίς εμένα δεν μπορεί, αλλά θέλει να μείνουμε φίλοι…
Εκείνη είναι 29 χρονών, μοναχοπαίδι από χωρισμένους γονείς. Τώρα έχει σχέση ένα μήνα… αλλά μου λέει σ’ αγαπώ και ότι αν ήταν να παντρευτεί κάποιον θα παντρευόταν εμένα. Μου λέει να βγούμε να τον γνωρίσω. Τι να κάνω; Έχω χαθεί τελείως;
Στο ερώτημα απαντά η Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια Ειρήνη Χατζησωτηράκη:
Από την περιγραφή της κατάστασης στο ερώτημα σας καταλαβαίνω δυο πράγματα:
1) Μου περιγράφετε έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν ήταν πάντα διαθέσιμος για εσάς, και λέγοντας «διαθέσιμος» δεν εννοώ τη σωματική του μόνο παρουσία αλλά και τη συναισθηματική. Έβαζε τοίχους στη σχέση σας, και δεν ήταν εκεί ολοκληρωτικά για εσάς. Δεν σας εξέφρασε το συναίσθημα της (το ερωτικό, γιατί όπως λέτε ήταν κυρίως φιλικό το ενδιαφέρον) και κατ’ επέκταση δεν δεσμεύτηκε σ’ αυτό.
2) Την ανάγκη αυτού του ανθρώπου για επιβεβαίωση, ότι είστε εκεί γι’ αυτήν, ότι είστε σημαντικός γι’ αυτήν γιατί προσφέρεται κάποιο είδος ασφάλειας, όταν είστε εκεί που σας άφησε. Είναι πολύ σημαντικό ένας άνθρωπος να μας προσφέρει μια τέτοια ασφάλεια όταν όμως αυτό δεν επιφέρει την ερωτική σχέση αλλά μένει μόνο εκεί και δεν προχωράει, έρχεται το ερώτημα «και εγώ τώρα τι κάνω;», ειδικά αν ο άλλος έχει προχωρήσει τη ζωή του δείχνοντας σας πως η σχέση σας έχει μια άλλη μορφή, προσφέρει φροντιστικά κυρίως συναισθήματα και όχι ερωτικά.
Το ότι αγαπάς κάποιον, δε σημαίνει απαραίτητα ότι θέλεις να είσαι μαζί του. Τις περισσότερες φορές παίρνει χρόνο να το αποδεχτείς, γιατί αυτός ο άνθρωπος προσφέρει ασφάλεια και επιβεβαίωση που δεν είναι εύκολο να την βρεις.
Αυτό είναι δύσκολο να το αποδεχτεί κάποιος, είτε γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτή τη ματαίωση, είτε γιατί ακόμη μπορεί να ελπίζει. Το αν θα προχωρήσετε ή θα μείνετε προσκολλημένος στην αγάπη που δεν τα κατάφερε, αυτό είναι δικό σας θέμα. Είναι σημαντικό όμως να νιώθετε πως χρειάζεστε έναν άνθρωπο ο οποίος θα είναι πάντα διαθέσιμος για εσάς, θα καλύπτει τις ίδιες ανάγκες και το πιο σημαντικό δεν θα φοβάται να δεσμευτεί, όχι γενικά αλλά με εσάς!
Ό,τι κι αν συμβεί, βγαίνετε κερδισμένος από αυτήν την ιστορία, καταφέρατε να αγαπήσετε, κατανοώντας ότι δεν μπορείτε να κάνετε κάτι περισσότερο γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Από μόνο του είναι πολύ σημαντικό αυτό, καιρός όμως να κάνετε κάτι και για εσάς.
Ειρήνη Χατζησωτηράκη
Ψυχολόγος-Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια
Θεραπεία ζεύγους-οικογένειας
Τηλ. επικοινωνίας: 6973548377
https://www.facebook.com/eirinixatzisotirakipsychotherapy
